Τελείωσε δε τις ευχαριστίες του με ένα ανέκδοτο, συμβολικό!
"Μετά το τέλος του αγώνα του 21, ο Κολοκοτρώνης πέρναγε την ώρα του στο Ανάπλι, κοντά στα ανάκτορα, όπου η Αμαλία τον κολάκευε συνήθως με ωραία λόγια. Πόσο ωραία είναι η φουστανέλα σου, πόσο λεβέντικη η κορμοστασιά σου,πόσο ωραίο το μουστάκι σου,! Ο Μακρυγιάννης που τα άκουγε, μάλλον δεν ένιωθε ευχάριστα και του λέι. Μην τα πιστεύεις, ψέματα είναι! Και τότε ο Κολοκοτρωνης απαντά. Ρε Μακρυγιάννη, το ξέρω ότι είναι ψέματα, αλλά έλα που μου αρέσει να τα ακούω!!!"
Διαχρονική αξία , τα λόγια τα ευχάριστα, τα κολακευτικά, να σου χαίδεύουν τα αυτιά και να...ικανοποιούν την ανθρώπινη ματαιοδοξία σου!!!
Στο τέλος ο Μητροπολίτης Αλέξανδρος ζήτησε από την φιλαρμονική να αποδώσει τον εθνικό ύμνο, κάτι που ξάφνιασε ευχάριστα του παρευρισκόμενους.
