Δροσοσταλιά στάζει στης ψυχής μου
το ποτάμι και αναμοχλεύει την μονότονη
σιγαλιά, που πλέει δίπλα στην σκέψη μου…
Κρατώ στη πλάτη μου σταυρό αγκαθωτό,
με βήματα συρτά προχωρώ την ανηφόρα
της ζωής μου….
Ζωές παράλληλες περνούν με τα σημάδια
αναχείρας δίχως σταμάτημα, δίχως επαφή
με τον κόσμο τούτο, ονειροβατούν
σε παραστάσεις λευκές, σε αποχρώσεις
ερυθρές,
σε νοσοκομεία αποστειρωμένα από του
ονείρου
το φευγιό…όλα με προσπερνούν και μένω
παρατημένος στης μοναξιάς μου τον
αντίλαλο…
Μόνο ο Άγγελος Κυρίου δυναμώνει με
υπομονή
το αύριο, σε κουράγιο ουράνιο….
