Βράδυ 18ης προς 19ης Ιανουαρίου του 1861. Ο μοναχός Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος ή Παππουλάκος αφήνει την τελευταία του πνοή στο μικρό του κελί στη Μονή Παναχράντου στην Άνδρο.
Η θλίψη των εκατοντάδων ανθρώπων που τον επισκέπτονταν ήταν μεγάλη. Πιστοί που έρχονταν να πάρουν την ευχή του από την Ύδρα, τις Σπέτσες μέχρι την Κρήτη, μα ακόμη περισσότερο από την Αρκαδία και τη Λακωνία. Έχασαν τον μοναχό Χριστόφορο, την παρηγοριά τους, τον Παπουλάκο τους.
Τον μοναχό που τους εμψύχωνε, που τους έδινε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουν τον καθημερινό τους αγώνα. Του μοναχού Χριστόφορου που αν και μικρός το δέμας (γι’ αυτό και ο λαός τον ονόμασε Παππουλάκο) δίδασκε τον Χριστό. Τον Χριστό δεν τον είχε μάθει στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, αλλά μιλούσε για τον Χριστό που ανάβλυζε μέσα από την αγνή καρδιά του. Μιλούσε απλά τη γλώσσα του λαού, γι’ αυτό ίσως και ο απλός λαός τον ακολούθησε πιστά.
Ο Παππουλάκος, σαν σήμερα, άφησε στη Μονή Παναχράντου την τελευταία του πνοή. Εκεί όπου είχε αποφασίσει η Ιερά Σύνοδος να εγκλειστεί για τα “πειθαρχικά” του παραπτώματα.
Αυτός ο μοναχός από το μικρό χωριό του Αρμπουνά της Αχαίας αμφισβητήθηκε όσο λίγοι. Είχε θάρρος μεγάλο. Τα έβαλε με αρχιερείς, τα έβαλε με το καθεστώς και δεν φοβήθηκε ούτε τις δίκες. Τον είπαν αγράμματο γιατί δεν είχε σπουδάσει. Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, η Ιερά Σύνοδος αρνήθηκε να τον χρίσει ιεροκήρυκα. Όμως τα φλογερά του κηρύγματα ενθουσίαζαν τον κόσμο.
Ξεσήκωσε τόσο πολύ όταν δίδασκε τον Χριστό, που το καθεστώς φοβήθηκε και τον έστειλε σε δίκη, δήθεν για υποκίνηση “στάσης”. Στη δίκη δεν ζήτησε συνήγορο. Είχε, έλεγε, τον Χριστό μαζί του και δε φοβόταν τίποτε.
Τελικά, με βασιλικό διάταγμα οι κατηγορίες αποσύρθηκαν γιατί – έλεγε το διάταγμα, όμως δεν ήταν η αλήθεια – οι κατηγορούμενοι “έδειξαν μεταμέλεια”. Παρ’ όλα αυτά, η Ιερά Σύνοδος τον παρέπεμψε για τα παραπτώματά του και τον υποχρέωσε να παραμείνει δια βίου στη Μονή Παναχράντου. Εκεί που το βράδυ της 18ης Ιανουαρίου εκοιμήθη.
Επισήμως το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν τον έχει ανακηρύξει σε Όσιο. Όμως οι πιο πολλοί ιεράρχες, ιερείς και ο απλός λαός του αποδίδουν ανάλογες τιμές. Και ο μοναχός Πορφύριος, άλλωστε, μόλις πρόσφατα ανακηρύχθηκε Άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι την επίσημη αναγνώρισή του, κανείς δεν αμφισβήτησε την αγιότητά του, ούτε χλεύασε όσους τον τιμούσαν ως Άγιο.
ROMFEA.GR
