Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΥΨΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Ο Γέροντας Ιωσήφ από το Λαυρεωτικό Ιερό Κελλί του Αγίου Μηνά στη Βίγλα Αγίου Όρους, ΚΡΑΤΑ ΑΛΛΩΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΚΑΙ ΑΛΛΩΤΕ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΑ ΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ!!!

Το Κελλί του Αγίου Μηνά, ευρίσκεται εις ύψος 250μ. πάνω από το νοτιο-ανατολικό ακρωτήριο της χερσονήσου του Άθωνος.

IΩΣΗΦ μοναχός (1958). Γεννήθηκε στὸν Ἅγιο Βασίλειο Κορινθίας (κατὰ κόσμον Χρῆστος Μπαϊρακτάρης). Ἀπόφοιτος τῆς Σχολῆς Ἱεροψαλτῶν Μητροπόλεως Κορίνθου. Στὴν μουσική του συγκρότηση συνέβαλαν ἐπίσης ὁ κατὰ σάρκα πατέρας του ἱερέας Δημήτριος Μπαϊρακτάρης, ὁ πρωτοψάλτης τοῦ Ἁγίου Νικολάου Κορίνθου Ἰωάννης Σπανός καὶ ὁ Ἀθανάσιος Παϊβανᾶς, μαθητὴς τοῦ Θρασυβούλου Στανίτσα. Μοναχὸς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου (1983-1989), ὅπου συνέψαλλε σταθερὰ μὲ τοὺς λοιποὺς πατέρες τῆς Μονῆς. Σήμερα μονάζει στὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ στὴ Βίγλα, τοῦ Ἀκρωτηρίου Ἄκραθως, Ἁγίου Ὄρους. (Ἐκ τῆς ἐκδόσεως: Μανόλης Κ. Χατζηγιακουμῆς (2001), Μνημεῖα Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς, Σῶμα Πρῶτο, Ὀκτάηχα Μέλη, σ.34, Κέντρον Ἐρευνῶν καὶ Ἐκδόσεων, Ἀθήνα).

Ὁ π. Ἰωσήφ ἐκτὸς τῆς ἐπιμελοῦς μοναστικῆς του ζωῆς, μελετᾷ καὶ ἐνδιατρίβει εἰς πλῆθος θεολογικῶν, ἱστορικῶν καὶ μουσικῶν συγγραμμάτων. Ψάλλει δὲ ἑνίοτε εἰς τὴν κυρίαρχον Ἱερὰν Μονὴν τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου, καὶ ἀλλαχοῦ, εἰς πανηγύρεις καὶ ἀγρυπνίες.

Τὸ δὲ Ἡσυχαστήριον τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, εὑρίσκεται εἰς ὕψος 250μ. ἐπάνω ἀπὸ τὸ νοτιο-ἀνατολικὸν ἀκρωτήριον τῆς χερσονήσου τοῦ Ἄθωνος. Στὸ θαλάσσιο σημεῖο αὐτό, τὸ 492 π.Χ. ὁ Μαρδόνιος ἀπώλεσε τὸ ἓν τρίτο τοῦ στόλου του, τριακόσια πλοῖα καὶ εἴκοσι χιλιάδες στρατό.

Ψηλὰ στοὺς βράχους, ἀρχικῶς κατοικοῦνταν δύο σπηλιές, μία ἀνατολικῶς, μία νοτίως.

Ἕνα διώροφο κελλί ἐκτίσθηκε εἰς τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος, τὸ ὁποῖο ἐκάηκε ἀπὸ κεραυνό. Εἰς τὰ 1933, ὅπως ἀναφέρεται σὲ λίθινη ἐπιγραφή, ἐκτίσθηκε ὁ Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Κελλίου, ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ (ἑορτάζει 11 Νοεμβρίου), καθὼς καὶ δεύτερος ὄροφος τοῦ Κελλίου στὴ βόρεια πλευρά, ποὺ ἐκάηκε καὶ πάλιν ἀπὸ κεραυνό, διασωθέντος ὡς τόσον τοῦ Ναοῦ. Ὁ Ναός οὗτος, ἐκτίσθη παρά τινος Μοναχοῦ Μηνᾶ, τὸ δὲ ξυλόγλυπτον τέμπλον, θύρες καὶ παράθυρα εἶναι ἔργα τοῦ γέροντος ἐκείνου, ἀρίστου ὄντως ξυλουργοῦ.

Τὸ ἀριστουργηματικὸ μαρμάρινο δάπεδο τοῦ Ναοῦ (1997-1998) εἶναι ἔργο τοῦ Μοναχοῦ Ἰωσήφ, μὲ ἀκριβέστατα γεωμετρικὰ ψηφιδωτά. Οἱ παραστάσεις ποὺ ἀπεικονίζονται εἶναι· στὸ κέντρο ὑπάρχει ἔνθετη μία πέτρα ἀπὸ τὸ ὄρος Σινᾶ, ὥστε ὁ τόπος νὰ εἶναι τόπος Σινᾶ - τόπος προσευχῆς. Γύρω, ὑπάρχει ἀριστοτεχνικὸς πλοχμός, ἀρχαῖο σχέδιο, μὲ χρωματικὲς ἐπιλογὲς ποὺ παραπέμπουν στὶς φυλὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν εὐκτέα ἀγάπη καὶ ὁμόνοια αὐτῶν. Στὶς γωνίες τοῦ δαπέδου, ἀπεικονίζονται τέσσερα δελφίνια, θαυματουργικῶς παρόντα σὲ βίους ἁγίων. Ἐπίσης, ὑπάρχει ἡ ἐπιγραφή, μία λέξη πλάϊ σὲ κάθε δελφίνι· Ἰωσὴφ αἰτεῖ ἔλεος, 1997, μία αἰώνια παράκληση. Πλῆθος μαρμάρινων, λίθινων καὶ ξύλινων κατασκευῶν, σωστῶν κομψοτεχνημάτων κοσμοῦν τὸ Ἡσυχαστήριον· ἄλλωστε, ἔργο τοῦ ἰδίου εἶναι ἡ κλίμακα ποὺ ὁδηγεῖ στὸ παρακείμενο σπήλαιο τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου.

Ἀπὸ τὸ ἐκπληκτικοῦ φυσικοῦ κάλλους γεωγραφικὸ σημεῖο τῆς Βίγλας, σὲ μικρὴ ἀπόσταση ψηλὰ στὸν οὐρανό, ὑπάρχει (2005) σημεῖο διελεύσεως ἀεροσκαφῶν τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, πρὶν ἢ καὶ μετὰ ὰπὸ τὶς ἀποστολές. Ὑπάρχει δέ, ἕνας ἰδιότυπος κώδικας ἐπικοινωνίας τῶν ἰπταμένων χειριστῶν καὶ τοῦ ἀσκητῆ τῆς Βίγλας, ὁ ὁποῖος κραδαίνει τεράστιες Ἑλληνικὲς καὶ Ῥωμανικὲς (Βυζαντινὲς) σημαῖες, εὐχόμενος ἐπιτυχία στὴν ἀποστολή τους· δέχεται δὲ τὶς ἄμεσες ἐνθουσιώδεις ἀπαντήσεις καὶ εὐχαριστίες τους, μὲ ἐντυπωσιακοὺς ἀκροβατικοὺς χειρισμούς τῶν ἀεροσκαφῶν. Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴν διέλευση ἀπὸ θαλάσσης σκαφῶν τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ.

Ὁ π. Ἰωσήφ προσῆλθε στὴ Βίγλα κατὰ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ ἔτους 1989, εὑρίσκοντας ἐρειπωμένο τὸ Κελλί, ἀκατοίκητο ἤδη ἀπὸ εἰκοσαετίας. Ἔκτοτε ἀκόπως καὶ ἀδιαλείπτως προσπαθεῖ, ἐπιτυχῶς ἕως τώρα, νὰ ἀνακαινίζει διαρκῶς τὸ Κελλί, καθιστώντας το, ὄχι μόνον ὑλικῶς, τόπο πνευματικῆς ἀναπαύσεως τῶν ἐκεῖ προσερχομένων προσκυνητῶν. Ἀλησμόνητες παραμένουν σὲ ὅλους, οἱ ἀλληγορικὲς παρουσιάσεις τοῦ π. Ἰωσήφ, πλήρεις ὑψηλῶν νοημάτων, ποὺ προτρέπουν σὲ αἴνεσι Κυρίου, ἐσωτερικὴ ἐγρήγορση, νήψη καὶ ἀνοδικὴ μετάνοια.