Σαφώς τα πτυχία κι οι γνώσεις για έναν θεραπευτή είναι πάρα πολύ σημαντικά εργαλεία, μα εάν δεν έχει κατέβει και ανέβει δεκάδες φορές στην προσωπική του κόλαση, δεν θα μπορέσει ποτέ να νιώσει και να βοηθήσει τις ψυχές των ανθρώπων. Γι αυτό και ο σοφός παππούς Γιούνγκ έλεγε «καλός θεραπευτής είναι ο πληγωμένος θεραπευτής..».
Κατά αναλογία, καλός πνευματικός δεν είναι αυτός που ξέρει τόμους θεολογίας, πατέρων και νομοκανονικών ορισμών, αλλά εκείνος που έπεσε και σηκώθηκε πολλές φορές, που γεύθηκε τον άδη και τον παράδεισο, που πόνεσε, δάκρυσε, γέλασε, ερωτεύθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε, γοητεύτηκε και απογοητεύθηκε, πίστεψε και απίστησε, κέρδισε και έχασε, πέτυχε και απέτυχε, προδόθηκε και εγκαταλείφτηκε, έκλαψε και εξανθρωπίστηκε, προσευχήθηκε και ουρανοστολίστηκε. Εκείνος που ξέρει στις πληγές σου να βλέπει τον Χριστό και στην πονεμένη σου καρδιά τον ουρανό. Πρωτίστως δε πνευματικός είναι εκείνος που δεν διστάζει να πάει στην κόλαση, για να κερδίσεις εσύ τον παράδεισο…..
π.λίβυος
