Καθώς η
πατρίδα μας διέρχεται βαθιά οικονομική κρίση, προσέτι δε πνευματική θεσμών και
αξιών, αλλά και πολιτική κρίση, όλο και περισσότερο ακούγονται απορριπτικές
αντιλήψεις για τους πολιτικούς μας ηγέτες. Οι αγανακτισμένοι πολίτες άκρως
αντίθετοι για το χειρισμό εσωτερικών και εξωτερικών θεμάτων που ταλανίζουν την
χώρα μας. Εδώ τίθεται το σοβαρότατον ερώτημα. Ποιοι πρέπει να είναι οι
πολιτικοί ηγέτες;
Οι τριακόσιοι του Ελληνικού Κοινοβουλίου; Πως οφείλουν να
επιτελούν το έργο τους που τους έχει ανατεθεί; Μπορεί να υπάρξη οργανωμένο
κράτος χωρίς ηγέτες; Τις απαντήσεις σε αυτά τα καυτά ερωτήματά μας τις δίδουν
με πλήρη σαφήνεια οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας και οι διδάσκαλοι των
Ελληνικών γραμμάτων οι Τρείς Ιεράρχαι. Απαντά ο Ιερός Χρυσόστομος. «Πρέπει να
άρχουν οι άρχοντες, για να μην τρώη ο ένας τον άλλον σαν τα ψάρια». Υπάρχουν οι
άρχοντες για να άρχουν, και αυτοί εψηφισμένοι από το λαό, με την θέσπισιν των
νόμων, για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος, για την ομαλή διαβίωση του
κοινωνικού ιστού. «Προτιμώτερον θα είναι να μην διοικείται ένας λαός από
κανέναν, παρά να διοικείται από κακό ηγέτη (Ιερός Χρυσόστομος)». Αξία λόγου
είναι η φωνή του Μεγάλου βασιλείου. «Οι άρχοντες όχι για να καυχώνται για την
σπουδαίαν θέση που κατέχουν, αλλά για να την τιμούν». Έργο των αρχόντων είναι
να κατευθύνουν τον λαό στο σωστό δρόμο. Για να το επιτύχουν αυτό πρέπει οι
ίδιοι να δείχνουν το καλό παράδειγμα. Επίσης η φωνή του Αγίου Γρηγορίου του
Θεολόγου είναι διαχρονική και μας λέγει «Πολλοί άρχοντες σπαταλούν απεριόριστα
χρήματα, για την εσωτερικήν διακόσμησιν των γραφείων των, με πολυτελή έπιπλα,
και παντός είδους 1 διακοσμητικά». Γενικώς αρέσκονται να βιώνουν μέσα στην
χλιδή, και την καλοπέραση, αδιαφορώντας για τον πονεμένο, τον ταλαιπωρημένο,
και ΦΤΩΧΟ συνάνθρωπο, που οι ίδιοι οι σημερινοί και οι πριν τον έχουν φτάσει
στην σημερινή εξουθενωτική κατάσταση. Οι άρχοντες πρέπει λοιπόν να ξεπεράσουν
τους άλλους ανθρώπους. Να γίνονται καθημερινώς ανώτεροι, να έχουν αξία και
αρετή.
• Να μην
επιζητούν την δική τους τιμή, αλλά να αναλώνονται για το κοινόν συμφέρον. • Να
είναι φιλόπατρεις, και ΟΧΙ αρνησιπάτριδες.
• Να
διατηρούν αλώβητη την Εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία.
• Να μην πωλούν τα πρωτοτόκια μας έναντι ενός
πινακίου φακής. • Να έχουν νοημοσύνη.
• Να ομιλούν με παρρησία.
• Να σέβονται
το αξίωμά τους.
• Να μην
μολύνονται από τον ιό της διαφθοράς.
• Να τηρούν
τους νόμους αναλλοίωτους και όχι κατά το δοκούν.
• Να αγαπούν
τον τόπο τους, γιατί αν όχι θα είναι προδότες.
• Να μην
γίνονται δέσμιοι ξένων συμφερόντων. Πετυχημένος ηγέτης είναι εκείνος ο οποίος
πρώτα κυβερνά τον εαυτό του, όπως πρέπει, και μετά θα μπορέση να διαχειριστή δίκαια
τα του κράτους του, και τηρήσει με πάσαν ακρίβειαν τους πολιτικούς και ηθικούς
νόμους. Στην αρχαία Ελλάδα και μάλιστα στο Δήμο Αθηναίων, εκείνος ο οποίος
επρόκειτο να θέση υποψηφιότητα για κάποια ανώτατη θέση, όφειλε να πληρή
ορισμένες προυποθέσεις, με πρώτην το ηθικόν μέρος. Αν όμως δεν είναι σε θέση ο
καθένας που αναλαμβάνει μια σοβαρά υπεύθυνη θέση μέσα στην κρατική μηχανή να
ρυθμίζει πρώτα τον ίδιο τον εαυτό τον, πως θα είναι δυνατόν να κυβερνήσει ένα
ολόκληρο κράτος; Πως λοιπόν θα δυνηθή να ωφελήσει τους άλλους, αν δεν μπορεί
πρώτα να ωφελήση τον ίδιον του τον εαυτό; Έχουν λοιπόν ύψιστον χρέος οι
πολιτικοί μας, να παραβλέπουν τα δικά τους συμφέροντα, χωρίς αυτό να σημαίνει
ότι να αδιαφορούν, και να φροντίζουν περισσότερο τα προβλήματα του λαού. Τέτοιοι
λοιπόν πρέπει να είναι οι πολιτικοί άρχοντες. «Ικανοί – 2 αδιάφθοροι - ακέραιοι
– φιλάνθρωποι – φιλόπατρεις – φιλόθεοι - ανώτεροι σε αρετές και ικανότητες από
τον λαό». Τέτοιους πολιτικούς έχει ανάγκη σήμερα η Ελλάδα μας, ιδιαιτέρως
σήμερα που κείται στο κρεβάτι αιμορροούσα από τα πολλαπλά τραύματα που της
έχουν επιφέρει. Πληγωμένη βαριά, περιμένει το κατάλληλο ιατρικό επιτελείο, να
της παράσχη την σωστή φαρμακευτική αγωγή. Πιστεύω ότι θα υπάρξουν τα κατάλληλα
φάρμακα και όχι μεταλλαγμένα για να γιάνουν οι πληγές της. Αυτά τα φάρμακα θα
είναι οι σωστοί εψηφισμένοι πολιτικοί μας ηγέτες. Ζήσαμε δυστυχώς τα
προηγούμενα χρόνια με την εικονικήν ευμάρειαν, (μια ψεύτικη καλοπέραση), με τις
πλάνες παροχές, με το παραμύθι, με τους ξενόφερτους τρόπους ζωής. Μας φόρεσαν
‘’αταίριαστα’’ για το ανάστημά μας κουστούμια. Όλα τα δεχτήκαμε χωρίς
συγκρατιμό. Όλα αυτά απέβησαν παθητικά για τον Έλληνα, και τούτο γιατί μέσα
στην σύγχυση έχασε τις ρίζες του. Έχει απομείνει πια τίποτα από τον θεούφαντον
χιτώνα της μαρτυρικής μας Ελλάδας, που να μην τον έχουν ξεφτίση οι εκάστοτε
ταγοί της Ελληνικής Κυβερνήσεως, αφού πάντοτε εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν
ξένα συμφέροντα, και μας φθάσανε σε αυτό το χάλι; Απωλέσθημεν; ΟΧΙ. Χρειάζεται
αγώνας μεγάλος για να επανακάμψωμεν, να πάρει εμπρός η μηχανή, για να εύρωμεν
τον σωστόν δρόμον. Μας πούλησαν στους αντίχριστους και τους ανθέλληνες
Ευρωπαίους. Το πονηρό σύστημα της Μασονίας και του Σιωνισμού, και της
απαισιοδοξίας, με την μεθοδευμένη οικονομικήν κρίσιν, προσπαθεί παντί τρόπω, να
μας φορτώση την αποθάρρυνση, τις ανατροπές, τα αλεπάλληλα σοκ σε όλους τους
τομής της κοινωνικής, οικονομικής και εθνικής μας ζωής. Το έτος που διανύομεν
είναι μια χρονιά δύσκολη, και τούτο λόγω κυρίως των οικονομικών μέτρων που
συνεχίζουν να μας πνίγουν. Όμως εμείς οι ορθόδοξοι Έλληνες όπως μας διδάσκη η
ιστορία μας, είμαστε αισιόδοξοι και αγωνιστικοί. Η φιλοσοφία και η λογική,
αυτές οι δύο σπουδαίες επιστήμες μας λέγουν ¨Ότι εάν πάνε, όλα καλά, δεν
χρειάζεται να αισιοδοξούμε, χρειάζεται να αισιοδοξούμε όταν είναι όλα χάλια’’.
Αυτή την ώρα, όσο ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε την ελπίδα και την αισιοδοξία. 3
Τώρα όμως ας πιαστούμε όλοι προσγειωμένοι από το αγέρωχο δένδρο που λέγεται
“ΕΛΛΑΔΑ”. Τούτο το δένδρο που τόσους αιώνες: “Αγέρες δεν το ακούμπησαν ούτε η
βαρυχειμωνιά το λύγισε”. Όλοι όσοι μας εμπαίζουν και μας λοιδορούν, έχουν πέσει
έξω, γιατί λογαριάζουν με λάθος τρόπο τους υπολογισμούς τους. Οι Έλληνες είναι
απόγονοι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και των άλλων ηρώων και μαρτύρων, “ΥΠΕΡ
ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ”.
Ανεξίτηλα γραμμένα
και διαχρονικά τα λόγια του λεοντόκαρδου γενναίου Στρατηγού, και θρυλικού
πολέμαρχου, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: “Όπισθεν ολοταχώς εις τις Θέσεις σας και τα
μετερίζια σας”. Επιτακτική ανάγκη λοιπόν να επιστρέψωμεν στην πνευματική μας
παρακαταθήκη, την οποίαν μας άφησαν οι πατέρες μας, και εμείς την ξεχάσαμε
θαμπωμένοι και αποχαυνωμένοι, από την εικονικήν ευμάρειαν, της οικονομικής
ακμής.
•
Απομακρύναμε τον Χριστόν από την δημόσια ζωή, γιατί μας ενοχλεί η παρουσία του.
• Βλασφημούμε
το όνομά του, με παντός είδους θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις
(Corpus Chtisti).
• Χάσαμε τον
προσανατολισμό μας, και γι’ αυτό γίναμε υποχείριοι των στυγνών δανειστών της
Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Στη Δύση όπως γνωρίζομεν, και αποδεικνύει η πραγματικότητα,
προόδευσε η έκλυση των ηθών, γενικώς η κοινωνική διάλυση (οικογένεια,
σατανισμός, μαγείες, παγανισμός) πάσης φύσεως κοινωνικές ακαταστασίες. Είναι
δείγμα αποκοπής των Δυτικών κοινωνιών από τις ηθικές αρχές και τους
θρησκευτικούς κανόνες. Είναι δυνατόν να επιχειρούμε να στηρίξουμε το μέλλον του
Έθνους μας στην Ευρώπη, και να περιφρονούμε τις δικές μας δυνάμεις; Σήμερα οι
Νεοέλληνες, και ειδικά οι νέοι μας, να στερούνται ιδανικών; Το έθνος μας
συνεχώς να χάνη τους στόχους και τους σκοπούς του; Είναι δυνατόν να μιλάμε συνεχώς
για την Ευρώπη, λες και είναι σωστό ιδανικό; Η αποκλειστική μέριμνά μας πρέπει
να είναι η Ελλάδα, και ότι το ελληνικό Έθνος πρέπει να ζήση, και μετά την
επερχόμενη έκρηξη και διάλυση της 4 Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Όσο και αν οι καιροί
μας είναι χαλεποί και δυσχείμεροι, και τα λάθη μας και οι σπατάλες μας,
φτώχειναν την Πατρίδα μας, και κλόνισαν την αξιοπρέπεια της, το φως το Ελληνικό
δεν έσβησε. Η Ελλάδα αν επανέλθη στις παλιές αρχές και αξίες της, αν εκτιμήση
τον πνευματικόν πλούτο της, και βιώσει την Ορθόδοξη πίστη της, μπορεί να μπει
δυναμικά στον Παγκόσμιο στίβο, και να φωτίζη, “το όλον της γης”. Το έχει
αποδείξει αιώνες πριν. “Ο λαός ούτος δεν χάνεται από το πρόσωπον της γης, διότι
έχει προορισμόν εις την ζωήν, και έχει να επιτελέση έργον εις την ιστορίαν.
(Δίπτυχα του Ελληνισμού, Αθήνα 1971). Ο Ελληνισμός διετηρήθη και ανέζησεν
εμβολιασθείς εις την καλιέλαιον Εκκλησίαν. Ούτως και ημείς οφείλομεν να
ομολογήσωμεν ότι αν είμεθα και σήμερον Έλληνες, οφείλομεν τούτο εις την
Ορθόδοξον πίστιν μας. Δι’ αυτής διεσώσαμεν και διατηρήσαμεν την Εθνικήν μας
συνείδησιν, την Ελληνικήν μας γλώσσαν, και γενικώς τον ιδιαίτερον χαρακτήρα της
φυλής μας. Αλλ’ αλοίμονον εις τον λαόν, όστις θα εκριζωθή από τον τόπον του.
Τόπον δε εν προκειμένω εννοούμεν, την πίστιν προς την παράδοσιν του Γένους, την
προσήλωσιν και τον σεβασμόν προς την Εκκλησίαν και το Έθνος. Είναι μέγα πράγμα
να φρονώμεν και να αισθανόμεθα, ότι έχομεν ρίζες με το παρελθόν, ότι ιεροί και
ισχυροί δεσμοί μας συνδέουν με το παρελθόν, και με τον τόπο μας, ότι είμεθα δαδούχοι
ενός Ιερού πυρός, το οποίο παρελάβαμεν παρά των προγόνων μας, με το χρέος να το
παραδώσωμεν εις τας επερχομένας γενεάς. Μέσα εις το υψηλόν τούτο φρόνημα, και
την πίστιν, θάλπονται και ζωογονούνται όλα τα αγαθά σπέρματα και οι δυνάμεις
κοινωνικής και Εθνικής προόδου’’. (Δίπτυχα Νέου Ελληνισμού. Έτος 1971).
Προμετωπίδα λοιπόν όλων μας το τρίπτυχον.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΑΤΡΊΔΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Επίκαιρον το ποίημα της κ. Μαρίας Λιόντα. Ο
Υπερήφανος Λαός μας Δεν σηκώνει άλλον ραγιά… Θέλει άξιους ηγέτες Όπως κάποτε παλιά.
5 Τον Ελληνισμό μη σβύσει Ας βοηθήσουμε , γιατί Πρέπει να γλιτώσει [μπόρα] ‘’οι
καιροί οι μενετοί’’. Ενωμένοι με αγάπη Φτιάχνουμε γερή γροθιά ‘’Η ισχύς εν τη
ενώσει Θα αποδιώξη τα δεινά.’’ Τα προβλήματα μεγάλα κι είναι όλα τους καυτά. Οι
Τροικανοί βρήκαν ευκαιρία Και μας πέρασαν θηλιά. Βαθυστόχαστα τα λόγια του
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, και τούτα διαχρονικά. Η γενεολογία της πολιτικής είναι
συνεχής και γνήσια κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία
εγέννησε την πείναν. Η πείνα εγέννησε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την
αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την
πολιτικήν. «Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα,
πάντοτε ή αυτή. Τότε δια της βίας, τώρα δια του δόλου…και δια της βίας. Πάντοτε
αμετάβλητοι οι σχοινοβάτες ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί αυτοί πίθηκοι,
(καλώ δι ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς, κατασκευάζοντες
δεσμά δια τους λαούς, εν τη βαθυσόφω σκοτία του αιώνιου εργαστηρίου τους’’. Από
το διήγημα: “Έμποροι των Εθνών” Άπαντα τομ. Α. Εις άλλα διηγήματα ‘’οι
χαλασοχώρηδες’’. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει: ‘’η ηθική δεν είναι
επάγγελμα’’. Και όστις ως επάγγελμα θέλει να την μετέλθη πλανάται οικτρώς, και
γίνεται γελοίος. Όστις πράγματι φιλοσοφεί, και 6 αληθώς πονά τον τόπο του, έχει
την ηθικήν, όχι εις την άκραν της γλώσσας, ή εις την κωκήν (μύτη, άκρη) της
γραφίδος, αλλά εις τα ενδόψυχα αυτά της ψυχής, βλέπει πολύ καλά ότι είναι
αδύνατον να πολιτευθή. Τα πλούσια σε νόημα αυτά λόγια του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,
να γίνουν κανόνας και δίδαγμα, να γίνουν οδοδείκτης και τηλαυγής Φάρος, στους
σήμερον πολιτικούς της χώρας μας, και σε αυτούς που θα έλθουν αύριο. Μόνον έτσι
θα ανακάμψη η Ελλάδα μας, και οι Έλληνες να ζήσουν ως άνθρωποι, και όχι ως
αριθμοί, με ενώτια στα αυτιά σαν τα πρόβατα, τα γίδια, τις αγελάδες, τα
γουρούνια, τα άλογα, τα μουλάρια, τα γαιδούρια. Όχι πια σαν ραγιάδες κάτω από
την βαριά μπότα, που την προτεταμένη σπάθη, της «ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Δ.Ν.Τ. – ΤΡΟΙΚΑ –
ΜΕΡΚΕΛ – ΚΑΙ ΣΟΪΜΠΛΕ».
Ο λαός έχει
το ανεφαίρετον δικαίωμα, και το επιτακτικόν αλλά αναγκαίον χρέος, να κάνη την
σωστή επιλογή, των αυριανών μας εκπροσώπων για το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Με το
χέρι στην καρδιά να πορευθούμε μπροστά, για να αναπνεύσουμε τον ζωογόνον αέρα,
και η κοινωνία μας να ορθοποδήση μέσα από τον ασφυκτικό κλοιό που ευρίσκεται
σήμερα. Ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου: «Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά», να
γίνει ένας νέος Θούριος, «Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα δεσμά»; Τα δεσμά που
μας έχουν επιβάλλει ετσιθελικά, η ΤΡΟΙΚΑ, το ΔΝΤ, η Μέρκελ, και ο Σόιμπλε.
Φτάνει πια.
ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ.
Είναι η μοναδική λύσις. Μια δεύτερη έξοδος του Μεσολογγίου. Οφείλομε να το
συνειδητοποιήσομε, ότι η Πατρίδα μας περνά δύσκολες ώρες. Ζει στιγμές
οικονομικής εξαθλίωσης και Εθνικού εξευτελισμού. Ο λαός μας αγωνιά μπροστά στην
κοροιδία των μεγάλων δήθεν δυνάμεων, οι οποίες πολύ επιδιώκουν να εξαφανίσουν
την Ορθόδοξη παράδοσή μας, και το ήθος μας, που αποτελούν την τροχοπέδη, στην
παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων. Όμως υπάρχει η ελπίδα μέσα στο αίμα του Έλληνα
Πατριώτη. Οι ήρωες του 1821 ανασταίνουν την ελπίδα και πάλι μπροστά μας. Αυτοί
που με την αρετή τους, την ανδρεία τους, και την πίστη τους, ανέστησαν την
νεκρωμένη τότε Ελλάδα.
09.09.2015 7
