ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
- Απόσυρση του
νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης ζητά η ΠΕΘ
- Πού αποσκοπούν
οι προθέσεις του κ. Φίλη: Τα θρησκειολογικά του σχέδια και η μεθόδευση αποδόμησης των
πνευματικών θεμελίων του Ελληνισμού, του Ηρακλή Ρεράκη
- Όχι στη νόθευση
του ορθοδόξου μαθήματος Θρησκευτικών, του Ευάγγελου Στ. Πονηρού
- Γιατί άραγε ;
του Παναγιώτη Τσαγκάρη
***
Απόσυρση του
νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης ζητά η ΠΕΘ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ
ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Διεύθυνση Χαλκοκονδύλη
37, 10432 Αθήνα
Τηλέφωνο 2105224180
Φαξ
2105224420
Email
petheol@gmail.com
Ιστοχώρος www.petheol.gr
Αθήνα, 16 Νοεμβρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ. 220
Προς
Τον
αξιότιμον κύριον
Νικόλαο
Παρασκευόπουλο,
Υπουργό
Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Λεωφ.
Μεσογείων 96
Τ.Κ
11527
Αθήνα
ΘΕΜΑ:
«Απόσυρση του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης»
Αξιότιμοι κύριε
Υπουργέ,
Η
Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) ζητά για σοβαρούς θεολογικούς, εθνικούς,
κοινωνικούς, οικογενειακούς, παιδαγωγικούς, νομικούς και ιστορικούς λόγους, που
από πολλούς ειδήμονες έχουν ήδη εκτεθεί επί μακρόν, την άμεση απόσυρση του
νομοσχεδίου που αφορά στο νέο «σύμφωνο
συμβίωσης».
Τρία
σημεία μόνον υπογραμμίζουμε:
α)
Κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ως προς τον τρόπο της ζωής
του σε σωστή ή λανθασμένη κατεύθυνση. Η ΠΕΘ ακολουθώντας τη διαχρονική ορθόδοξη
θεολογική παράδοση θεωρεί ότι η επιλογή που οδηγεί στην «αστοχία», δηλαδή την
αμαρτία, δεν θεωρείται ως ένα φυσικό και ομαλό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης
και ως εκ τούτου δεν ευλογείται. Κύριος σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου, για
την ορθόδοξη πίστη είναι ένας: Πώς ο άνθρωπος, ως ύπαρξη προικισμένη με τα
χαρίσματα που εκ φύσεως έχει, να τελειωθεί και να ομοιάσει κατά χάρη με τον
Θεό.
Σύμφωνα
με τα παραπάνω, ό, τι δεν συμφωνεί με τον λόγο του Θεού, όπως αυτός μαρτυρείται
μέσα στην Αγία Γραφή δεν μπορεί, για κανένα λόγο, να γίνει δεκτό από την
ορθόδοξη χριστιανική βιβλική και πατερική παράδοση. Η νομοθεσία για την
«ομοφυλοφιλική συμβίωση» που η κυβέρνηση αγωνίζεται να επιβάλει,
αντιστρατεύεται την αγιογραφική διδασκαλία και πρόταση ζωής (Α΄ Κορ. 6, 9-10
& Α΄ Τιμ. 1, 9-10 & Ρωμ. 1,
26-27 & Ιούδα 7 & Λευϊτ. 18,22).
β)
Η ΠΕΘ στοιχούμενη στην ήδη διατυπωθείσα θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος για το
ξενόφερτο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, υποστηρίζει ότι οι «εκτροπές του
οικογενειακού θεσμού» και οι αναδυόμενες από αυτές «εναλλακτικές μορφές
οικογένειας», συνιστούν σαφές δείγμα της εκκοσμίκευσης και του αποχριστιανισμού
των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών και λαών, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής
κοινωνίας.
γ)
Έχοντας ήδη γνωρίσει τις προθέσεις της πολιτείας σε μια σειρά ζητημάτων, όπως
α) την προσπάθεια της μετατροπής της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών
σε ένα αντιπαιδαγωγικό μείγμα διδασκαλίας όλων των γνωστών θρησκειών
ταυτόχρονα, την ίδια μέρα και στην ίδια ενότητα (πολυθρησκεία – πολυθεϊα), με
στόχο τη θρησκευτική σύγχυση και τον θρησκευτικό συγκρητισμό σε βάρος των
παιδιών, β) την μετατροπή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ σε θρησκειολογική με
την δημιουργία κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών εντός αυτής και γ) την άρνηση
της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, από τον ίδιο τον Υπουργό Παιδείας και
Θρησκευμάτων, θεωρούμε ότι η καταγγελόμενη από την Εκκλησία της Ελλάδος,
προσπάθεια αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας, επιβεβαιώνεται πλήρως.
Με βάση τα παραπάνω, η πολιτεία οφείλει να
συνειδητοποιήσει ότι έχουμε δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και ότι ο ρόλος της
εκάστοτε δημοκρατικής κυβέρνησης, ως κυβέρνησης όλων των Ελλήνων, δεν είναι
να κατεξουσιάζει και να επιβάλει
αυταρχικά κομματικές ιδεολογίες, αλλά να λαμβάνει υπόψη τη θρησκευτική,
ιστορική και πολιτισμική συνείδηση, ταυτότητα και ιδιοπροσωπία του συνόλου του
λαού. Η σημερινή κυβέρνηση λοιπόν, δεν πρέπει να νομοθετεί νόμους που
εξυπηρετούν ίσως προσωπικές επιλογές ορισμένων πολιτών, αλλά από την άλλη
πλευρά αλλοιώνουν, αποδομούν και παραμορφώνουν την πνευματική ταυτότητα και
φυσιογνωμία ολόκληρης της χώρας, οδηγώντας την σε ακόμη πιο οδυνηρή
ηθικοκοινωνική κατάπτωση. Ιστορικό χρέος έχει να νομοθετεί με δημοκρατική
σύνεση και σεβασμό προς τα ιερά και όσια του γένους μας.
Για το ΔΣ της ΠΕΘ
Ο
Πρόεδρος
Ο Γενικός Γραμματέας
Κωνσταντίνος
Σπαλιώρας
Παναγιώτης Τσαγκάρης
Δρ
Θεολογίας
MΑ Θεολογίας
***
Ηρακλής Ρεράκης
Πού αποσκοπούν οι
προθέσεις του κ. Φίλη:
Τα θρησκειολογικά
του σχέδια
και η μεθόδευση αποδόμησης των πνευματικών
θεμελίων του Ελληνισμού
Εκτός
από τις μη έγκυρες επιστημονικά και προσβλητικές για ολόκληρο τον ελληνικό λαό
θέσεις του κ. Φίλη για το θέμα της Γενοκτονίας των Ποντίων, ο νέος Υπουργός
Παιδείας εκφράζει, επίσης, σε κάθε ευκαιρία τις προθέσεις του να χρησιμοποιήσει
την εξουσία του αξιώματός του για να μετατρέψει το έως τώρα διδασκόμενο στα
σχολεία ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών σε θρησκειολογία ή πολυθρησκεία
(πολυθεΐα). Στο σχέδιό του χρησιμοποιεί το φορτισμένο από διαστρέβλωση,
παραπλάνηση και υποτίμηση επιχείρημα ότι το ορθόδοξο μάθημα, που απευθύνεται
στους ορθόδοξους πιστούς έλληνες μαθητές, είναι κατηχητικό, ομολογιακό και
αναχρονιστικό. Είναι άγνωστο, αν ο κ. Φίλης τολμούσε να αποδώσει τους ίδιους
χαρακτηρισμούς και για το μουσουλμανικό, εβραϊκό, ρωμαιοκαθολικό και
προτεσταντικό μάθημα. Η πρόθεση του κ. Φίλη, για την αλλαγή του χαρακτήρα και
του περιεχομένου του ορθόδοξου μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογία, δεν
φαίνεται ότι σχετίζεται με την ποιοτική, παιδαγωγική και μορφωτική πλευρά του
μαθήματος των Θρησκευτικών, ούτε τεκμηριώνεται σε επιστημονικά, παιδαγωγικά και
θεολογικά δεδομένα, αλλά ότι έχει άλλα κίνητρα. Η αλλαγή του σκοπού, του
χαρακτήρα και του περιεχομένου της σχολικής θρησκευτικής αγωγής ενός λαού, με
τέτοια ισχυρή πνευματική παράδοση, όπως είναι ο ελληνικός, είναι ανάγκη να
λαμβάνει υπόψη όλους τους παράγοντες και προπαντός την ωφέλεια ή τη βλάβη που
μπορεί να προκύψει στην ελληνική νεότητα. Σκέφτηκε, άραγε ο Υπουργός, αν η
αλλαγή αυτή που σχεδιάζει εξυπηρετεί, όχι τους σκοπούς της παιδείας και τα
παιδιά των χριστιανών και των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων, αλλά τα πακέτα του
παλαιού και του νέου ΕΣΠΑ; Ως προς τους «προοδευτικούς» θεολόγους του «Καιρού»,
που συμπαθεί ο κ. Υπουργός, ίσως, δεν γνωρίζει πόσοι από αυτούς εμπλέκονται, σε
μόνιμη βάση, επ΄ αμοιβή, σε πλείστα έργα του
Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), ούτε τη μέθοδο αφορισμού ενός
Προγράμματος, που οι ίδιοι πριν από λίγο έκαναν με χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ,
συκοφαντώντας το ως κατηχητικό, ομολογιακό, μονοφωνικό κ.ά, προκειμένου να πάνε
για νέο ΕΣΠΑ και… έπεται η συνέχεια! Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιφατικών
θέσεων αυτών των καλών συναδέλφων
δίνουμε στον κ. Φίλη:
Στο
αναθεωρημένο Πρόγραμμα ΕΣΠΑ για τα θρησκευτικά του 2014, σελ. 11, αναφέρεται
μετά πολλών επαίνων ότι: «Τα διδακτικά
βιβλία (Δημοτικού και Γυμνασίου) γράφτηκαν από το 2003 έως το 2006… με πνεύμα
διαλόγου, ελευθερίας και καταλλαγής, χωρίς ομολογιακή εμμονή, κατηχητισμό,
φανατισμό ή μισαλλοδοξία»;
Ωστόσο, φέτος, πριν από λίγες μέρες, την 1η Νοεμβρίου 2015, σε δημοσίευμα της Αυγής, οι
ίδιοι άνθρωποι αλλάζουν απόψεις για τα ίδια βιβλία και τα προγράμματα των
Θρησκευτικών του 2003-2006 τα οποία επαινούσαν. Συγκεκριμένα, το νέο δημοσίευμα
γράφει: «Το μάθημα των Θρησκευτικών από
εργαλείο κατήχησης, εθνικισμού, φονταμενταλισμού, ή αντιπαλότητας μπορεί να
γίνει ένα εργαλείο καταλλαγής, συναλληλίας, συναντίληψης, προσέγγισης».
Γιατί άλλα λέγονται το 2014 και διαφορετικά το 2015; Πώς είναι δυνατόν μέσα σε
ένα χρόνο το μάθημα των Θρησκευτικών να χαρακτηρίζεται με εντελώς αντίθετους
χαρακτηρισμούς; Τι προσδοκίες εκφράζουν
αυτές οι διαφορετικές θέσεις; Πώς συνδέονται με τα νέα πακέτα;
Η
διδασκαλία της Ορθοδοξίας στα σχολεία της Ελλάδας είναι απολύτως αναγκαία, από
παιδαγωγικής και θεολογικής πλευράς και δεν είναι ομολογιακή, διότι ομολογίες
υπάρχουν μόνο στη Δύση. Ούτε είναι κατήχηση, με τη διαστρεβλωμένη,
παραπλανητική και υποτιμητική για την Εκκλησία έννοια, την οποία χρησιμοποιούν
όσοι θέλουν να διασύρουν το μάθημα. Η διδασκαλία των θρησκειών, επίσης,
προσφέρεται ήδη και θα πρέπει να συνεχίσει να προσφέρεται σε ξεχωριστές
ενότητες σε μαθητές με πνευματικό επίπεδο Λυκείου, όπου δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος να υποπέσουν σε θρησκευτική
σύγχυση. Αντίθετα, η πολτοποιημένη διδασκαλία όλων των θρησκειών και του Xριστιανισμού μαζί στην Πρωτοβάθμια αλλά και στη
Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπως προτείνουν τα νέα Προγράμματα του ΙΕΠ, είναι
ακατάλληλη για παιδιά, διότι το μόνο που προάγεται είναι η θρησκευτική σύγχυση
και ο θρησκευτικός συγκρητισμός. Για το ξενόφερτο μοντέλο της πολυθρησκειακής
διδασκαλίας από το Ηνωμένο Βασίλειο, που προσπαθεί να εισάγει το ΙΕΠ, η
αξιολόγηση στη συγκεκριμένη χώρα, από το 2010, κάνει λόγο για τη "σύγχυση"
και για το "θολό τοπίο" που προκαλεί. Παρόμοια σκληρή διεπιστημονική
κριτική έχει γίνει επίσης και στην Ελλάδα από το 2012 σε συνέδρια, ημερίδες και
χιλιάδες επιστημονικά άρθρα.
Η
λύση είναι μία και μοναδική: Συγγραφή νέων Προγραμμάτων και βιβλίων, με καθαρά
παιδαγωγικά και θεολογικά κριτήρια, με βάση το Πρόγραμμα και τα βιβλία του
2003-2006, υπό την εποπτεία του Υπουργείου, αρχίζοντας από μηδενική βάση, με τη
συμμετοχή του ΙΕΠ, της Εκκλησίας (όπως ορίζει ο Καταστατικός της χάρτης), των
ειδικών παιδαγωγών και χριστιανοπαιδαγωγών των Θεολογικών Σχολών και των
μάχιμων θεολόγων της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων. Και κάτι άλλο: Πριν τη
χρήση, από ορισμένους, αρνητικών ερμηνειών και σημασιών για ιστορικούς και
θεολογικούς όρους, όπως είναι η «ομολογία» και η «κατήχηση», χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα,
αναχρονιστικούς, στρεφόμενοι κατά των Θρησκευτικών, των θεολόγων αλλά εμμέσως
και κατά της Εκκλησίας, ας ανοίξουν ένα ελληνικό ή θεολογικό λεξικό.
Τουλάχιστον για να μην εκτίθενται δημοσίως!
Του
Ηρακλή Ρεράκη,
Καθηγητή
Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Από
την «Ορθόδοξη Αλήθεια» (σελ. 19) - 11 Νοεμβρίου 2015
***
Όχι στη νόθευση του
ορθοδόξου μαθήματος Θρησκευτικών
Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές, αλλά
παρ όλα αυτά κάποιοι κύκλοι δεν
φαίνονται να το κατανοούν: το να διδάσκονται τα παιδιά μας το ορθόδοξο
χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών είναι δικαίωμα κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα της
Ελληνικής Δημοκρατίας, τις διεθνείς συμβάσεις, τις αποφάσεις των ελληνικών
δικαστηρίων. Τυχόν απαγόρευση η νόθευσή του θα σήμαινε καταπάτηση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών μας. Η απλή αυτή αλήθεια θα έπρεπε να είχε
γίνει κατανοητή τόσο από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, όσο και από όλους
ανεξαιρέτως τους θεολόγους. Βεβαίως η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών, όπως
και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θεολόγων έχει δηλώσει, ότι αναγνωρίζει
και υποστηρίζει την αλήθεια αυτή.
Αντιθέτως μία μερίδα του πολιτικού κόσμου
δηλώνει πρόθυμη να αλλάξει τον χαρακτήρα του μαθήματος και μία ολιγάριθμη ομάδα
θεολόγων δημιούργησε και επιχειρεί να επιβάλει ακατάλληλα προγράμματα
θρησκευτικών για το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο.
Τα
προγράμματα αυτά, για τα οποία έχουμε ήδη δημοσιεύσει εκτενείς αρνητικές
κριτικές, είναι πολυθρησκειακά, δεν είναι καν δυνατόν να ονομασθούν θρησκειολογικά.
Δεν ενημερώνουν απλώς για τις βασικές δοξασίες διαφόρων θρησκειών, αυτό γίνεται
και με το ήδη καθιερωμένο μάθημα θρησκευτικών, αλλά διδάσκουν σε κάθε μάθημα
ταυτοχρόνως έξι επτά θρησκεύματα,
συχνά υπό παραπειστικούς τίτλους. Εάν δε τελικά επιβληθούν, θα έχουν ως
αποτέλεσμα να επιφέρουν τρομερή σύγχυση στα παιδιά μας, τα οποία θα είναι
υποχρεωμένα να υφίστανται ένα αξεδιάλυτο πολυθρησκειακό μείγμα από την τρυφερή
ηλικία των οκτώ ετών μέχρι και την ενηλικίωσή τους. Ακόμη στα προγράμματα αυτά
έχει παντελώς περιφρονηθεί η ιστορική σειρά των γεγονότων και αν επιβληθούν,
τότε τα παιδιά μας δεν θα μάθουν ποτέ, αν προηγήθηκε χρονολογικά ο Μωυσής η ο
Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο μέγας Βασίλειος η ο Κοσμάς ο Αιτωλός – θα κυριαρχεί στη
μνήμη τους ένα αξεδιάλυτο κουβάρι «γνώσεων». Πολλά και σημαντικά θέματα
ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως και ζωής, τα οποία επί γενεές γενεών τα
διδάσκονταν τα παιδιά της Ελλάδας, έχουν παραλειφθεί από τα προγράμματα αυτά.
Σοβαρά θεολογικά σφάλματα τα καθιστούν ακατάλληλα για ορθοδόξους χριστιανούς
μαθητές. Δεν είναι π.χ. δυνατόν να διδάσκονται τα παιδιά μας, ότι η
μουσουλμανική σαρία είναι ο νόμος του Θεού. Τα ιστορικά σφάλματα τα οποία
περιέχουν τα προγράμματα αυτά είναι εξ ίσου σημαντικά. Τα παιδαγωγικά σφάλματα
επίσης δεν λείπουν, μολονότι οι δημιουργοί τους πιστεύουν ότι τα δημιουργήματά
τους εναρμονίζονται με τα πλέον σύγχρονα πορίσματα της παιδαγωγικής επιστήμης!
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι αδύνατον τα προγράμματα αυτά να αναπτύσσουν
τη θρησκευτική συνείδηση των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών, η οποία συνείδηση
δεν είναι άλλη από την ορθόδοξη χριστιανική, γι
αυτό και κρίνονται απολύτως αντισυνταγματικά.
Επανειλημμένως
έχουμε δημοσιεύσει και το εξής επιχείρημα, το οποίο οι δημιουργοί των εν λόγω
προγραμμάτων δεν φαίνονται να λαμβάνουν υπ΄ όψη, μολονότι ουδέποτε επιχείρησαν
να το ανασκευάσουν: γιατί δεν επιχειρείται η ταυτόχρονη, εντός του ιδίου
μαθήματος, διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας μαζί με άλλες έξι η επτά; Διότι
απλούστατα θα επέλθει σύγχυση. Το ίδιο θα συμβεί και στην προκειμένη περίπτωση,
όμως η σύγχυση δεν θα είναι μόνο διανοητική, αλλά σε όλους τους τομείς της ζωής
του ανθρώπου, διότι η πίστη καθορίζει και επηρεάζει ολόκληρη την ανθρώπινη
ύπαρξη.
Είναι
εξ άλλου αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι θετικές κριτικές έχουν λάβει τα
προγράμματα αυτά μόνο από τους δημιουργούς τους. Έχουν όμως λάβει πλείστες όσες
πολυσέλιδες αρνητικές κριτικές από πολλούς καθηγητές πανεπιστημίου, σχολικούς
συμβούλους, διδάκτορες θεολογίας, αλλά και απλούς μάχιμους θεολόγους καθηγητές.
Το σύνολο δε των αρνητικών κριτικών έχει σχηματίσει δύο ογκώδεις τόμους, πράγμα
πρωτοφανές στα χρονικά της ελληνικής παιδείας! Τους τόμους αυτούς έχει
παραδώσει η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων τόσο στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας,
όσο και στην ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τι δηλώνει το γεγονός αυτό; Ότι
ο κλάδος των θεολόγων τα έχει μελετήσει και εν τέλει απορρίψει ως παντελώς
ακατάλληλα.
Και
όμως οι δημιουργοί τους απτόητοι επιθυμούν να τα επιβάλουν στα σχολεία της
ελληνικής δημοκρατίας. Με ποιά δικαιολογία; Ότι τάχα η εφαρμογή των
προγραμμάτων αυτών θα εκμηδενίσει τις απαλλαγές από το μάθημα!!! Πιο φρικτή
ανακρίβεια δεν έχουμε ποτέ ακούσει από τότε που αποκτήσαμε την αίσθηση της
ακοής!!! Για το ζήτημα αυτό έχουμε ήδη εξηγήσει επανειλημμένως, πλην όμως οι
δημιουργοί των προγραμμάτων δεν το έλαβαν υπ΄
όψη, ότι οι αλλόθρησκοι γονείς και μαθητές δεν νοιάζονται εάν το μάθημα
των θρησκευτικών περιλαμβάνει και στοιχεία από τη δική τους πίστη η και από
πολλές και διάφορες άλλες. Θέλουν ακραιφνές μάθημα για τη δική τους πίστη, οι
μουσουλμάνοι μουσουλμανικό, οι ισραηλίτες ισραηλιτικό κ.ο.κ., και εφ όσον δεν το έχουν, θα εξακολουθούν να
απαλλάσσονται τόσο από το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα, όσο και από το
πολυθρησκειακό. Και όχι μόνο θα εξακολουθούν να απαλλάσσονται οι αλλόθρησκοι
από το πολυθρησκειακό μάθημα, αλλά θα αποκτήσουν και οι ορθόδοξοι χριστιανοί
πλήρες και αναφαίρετο δικαίωμα απαλλαγής από αυτό, διότι όπως έχουμε ήδη
αποδείξει το μάθημα αυτό θα είναι αντισυνταγματικό και παντελώς ακατάλληλο να
αναπτύξει τη θρησκευτική τους συνείδηση. Του δικαιώματος απαλλαγής από το
πολυθρησκειακό μάθημα θα κάνουν οπωσδήποτε χρήση οι ορθόδοξοι χριστιανοί, όπως
έχει ήδη δηλωθεί πολλές φορές δημόσια από πολλούς. Θα προκληθεί δηλαδή
ουσιαστική κατάργηση του μαθήματος και υπεύθυνοι θα είναι όσοι δημιούργησαν και
προωθούν τα προγράμματα αυτά!
Και
όσο συμβαίνουν όλα αυτά τα ευτράπελα, κανένας δεν διανοείται να αφαιρέσει το
δικαίωμα των μουσουλμάνων μαθητών της ελληνικής Θράκης να απολαμβάνουν
μουσουλμανικό μάθημα στα δημόσια σχολεία! Και μάλιστα δημιουργείται ειδικό
πρόγραμμα στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το
οποίο θα καταρτίζει καθηγητές οι οποίοι θα διδάσκουν τη μουσουλμανική πίστη στα
παιδιά αυτά. Γιατί να ισχύσουν στην Ελληνική Δημοκρατία δύο μέτρα και δύο
σταθμά; Δεν είναι οι ορθόδοξοι χριστιανοί ισότιμοι Έλληνες πολίτες, ώστε να
δικαιούνται τα παιδιά τους το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών, όπως
δικαιούνται οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης το μουσουλμανικό;
Γιατί
να στερηθούν τα παιδιά μας τα ανθρώπινα δικαιώματά τους; Όποιος αφαιρεί από τον
άλλον τα ανθρώπινα δικαιώματά του, τον καθιστά εν τέλει δούλο. Τα παιδιά μας
δεν θα γίνουν δούλοι, ενώ το ελληνικό κράτος πλησιάζει να συμπληρώσει διακόσια
έτη υπάρξεως. Θα αγωνισθούμε με κάθε νόμιμο μέσο για να προστατεύσουμε τα
δικαιώματα των παιδιών μας. Θα αγωνισθούμε με συνεχή ενημέρωση τόσο των
υπευθύνων, όσο και του συνόλου του ελληνικού λαού. Και αν επιχειρηθεί επιβολή
στα σχολεία των παιδιών μας των ακατάλληλων προγραμμάτων για τα οποία ήδη
μιλήσαμε, θα προσφύγουμε στη δικαιοσύνη, η οποία έχει επανειλημμένως δικαιώσει
τους ορθοδόξους χριστιανούς στην Ελλάδα. Οι Έλληνες ορθόδοξοι θεολόγοι
καθηγητές, γονείς και μαθητές δεν θα υποχωρήσουν ποτέ μέχρι την τελική
δικαίωση, διότι δεν είναι καιροσκόποι, αργυρώνητοι και προδότες.
Επειδή
δε πληροφορηθήκαμε, ότι θα δημιουργηθεί από το υπουργείο παιδείας ειδική
επιτροπή, η οποία θα ασχοληθεί με το μάθημα των θρησκευτικών, θα ερωτήσουμε κατ αρχήν γιατί απαιτείται η συγκρότηση επιτροπής
ειδικά για το μάθημα αυτό και όχι για όλα τα άλλα μαθήματα. Κατόπιν οφείλουμε
να τονίσουμε ότι τέτοια επιτροπή δεν θα έχει κανένα κύρος εάν δεν συμμετέχουν
σε αυτήν και εκπρόσωποι της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων, διότι αυτή εκπροσωπεί
τον κλάδο των θεολόγων καθηγητών, αφού έχει αρκετές χιλιάδες ενεργά μέλη. Δεν
θα ήταν δηλαδή ποτέ δυνατόν ο κλάδος των θεολόγων καθηγητών να εκπροσωπηθεί από
ένα κάποιο σύλλογο, ο οποίος αριθμεί ελάχιστες δεκάδες μέλη, ούτε από σύλλογο ο
οποίος δεν έχει ως μέλη του μόνο θεολόγους.
Στον
χώρο της παιδείας, και μάλιστα της ελληνικής παιδείας, η οποία είναι η μητέρα
της παγκόσμιας παιδείας, δεν είναι δυνατόν να ισχύσει το «ου με πείσης καν με
πείσης» συνεπικουρούμενο από το «απεφασίσαμεν και διατάσσομεν». Η παιδεία
υπηρετεί ανθρώπινα δικαιώματα, διέπεται από νόμους και επιστημονική δεοντολογία
και γι΄ αυτό οποιαδήποτε αυθαιρεσία εις βάρος των παιδιών μας θα γίνει αμέσως
αντιληπτή και θα πυροδοτήσει αγωνιστική δράση.
Ας
έχουν λοιπόν υπ΄ όψη τους, όσοι ονειρεύονται να επιβάλουν στα παιδιά μας
νόθευση της ορθόδοξης χριστιανικής παιδείας, ότι το εγχείρημα αυτό δεν θα είναι
απλό και εύκολο, διότι θα προσκόψει στην αντίσταση του ορθοδόξου χριστιανικού
ελληνικού λαού. Ας έχουν επίσης υπ΄ όψη, ότι όποιος τόλμησε να τα βάλει με την
ορθόδοξη χριστιανική πίστη, είτε ειδωλολάτρης αυτοκράτορας λεγόταν αυτός, είτε
αιρετικός λαοπλάνος, είτε εικονομάχος αυτοκράτορας, είτε τύραννος του εικοστού
αιώνος, εν τέλει ζημιώθηκε αυτός ο ίδιος χωρίς να κατορθώσει να τη ζημιώσει στο
ελάχιστο.
Του
Ευάγγελου Στ. Πονηρού Δρ Θ., Μ.Φ.
Σχολικού
Συμβούλου Πειραιώς, Δ Αθηνών, Κυκλάδων
***
Γιατί άραγε ;
Με
αφορμή τα τραγικά γεγονότα στη Γαλλία που συγκλονίζουν όλους τους Έλληνες αλλά
και όλη την ανθρωπότητα, θεωρούμε χρέος μας να κοινοποιήσουμε κάποιες πρώτες
σκέψεις που έρχονται στο μυαλό, μετά από τις προσευχές μας υπέρ αναπαύσεως όλων
εκείνων που άδικα έχασαν τη ζωή τους στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης
Νοεμβρίου 2015 που εξαπέλυσε το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στη γαλλική πρωτεύουσα.
Πολλά
είναι τα γεγονότα στη χώρα μας (δηλώσεις άρνησης της γενοκτονίας του ποντιακού
ελληνισμού, προσπάθεια μετατροπής του μαθήματος των Θρησκευτικών σε
θρησκειολογικό, μετατροπή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ σε θρησκειολογική με
την δημιουργία κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών σε αυτήν, κατάλυση
παραδεδομένων ηθικών αξιών μέσω της νομικής αναγνώρισης προσωπικών σεξουαλικών
ιδιαιτεροτήτων κάποιων συμπολιτών μας), που δίνουν την αίσθηση ότι:
Σήμερα
καλλιεργείται και προπαγανδίζεται η πεποίθηση ότι είναι πιο μοντέρνο, πιο
βολικό, πιο πολιτικά ορθό (political corect), πιο νεωτερικό, πιο σύγχρονο, πιο
αποδεκτό να υποστηρίζεται μια κατ΄ όνομα ανοικτή κοινωνία έστω κι αν αυτή
αρνείται τις αρχές, τα πρότυπα και τις αξίες του πολιτισμού μας, από το να
βιώνονται συνειδητά οι χριστιανικές ηθικοκοινωνικές αρετές της πίστης μας, που
αποτέλεσαν και αποτελούν το θεμέλιο της οικοδόμησης και της ανάπτυξης των
ελεύθερων, δημοκρατικών, χριστιανικών δυτικών κοινωνιών.
Σήμερα
είναι εμφανές ότι, στο όνομα μιας μεθοδευμένης, ουτοπικής και στην ουσία
ανύπαρκτης πολυπολιτισμικότητας, που δήθεν προωθεί την αλληλοκατανόηση και τον
σεβασμό στην ετερότητα, αλλοιώνεται ή και καταργείται ακόμη, στα σχολεία της
χώρας μας, η διδασκαλία της εθνικής μας ιστορίας και της χριστιανικής μας
πίστεως, με αποτέλεσμα να αποκρύπτονται
από τα παιδιά μας οι αυθεντικές προγονικές παρακαταθήκες, που αποτέλεσαν
και αποτελούν εδώ και αιώνες τα πνευματικά θεμέλια του τόπου μας και προσέφεραν
την αλήθεια της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης που διέσωσε και διασώζει το
ανθρώπινο πρόσωπο και τον οικουμενικό πολιτισμό.
Σήμερα
είναι πιο εύκολο να διαδηλώνει κανείς «Je suis Paris», όπως πριν λίγο καιρό
διαδήλωνε «Je suis Charlie», από το να
ακολουθεί τον τρόπο ζωής που κατέλειπε σε μας ο Διδάσκαλος της αγάπης, ο
Ιησούς, ο Χριστός, ο οποίος και εκουσίως θυσιάστηκε για τον καθένα από εμάς και
προσέδωσε σωτήριο υπαρξιακό νόημα στη ζωή μας και στον πολιτισμό μας.
Όταν,
όμως, πριονίζει κανείς το κλαδί επάνω στο οποίο κάθεται, ας μην διαμαρτύρεται
κατόπιν γιατί έπεσε καταγής. Ένα κρητικό δεκαπεντασύλλαβο αναφέρει
χαρακτηριστικά: «Προτού να γένει το κακό και τελειωθεί το πράμα, πρέπει να
σέβεται κανείς να μη γενεί το σφάλμα»!
Πολύ
σημαντικό είναι να δει η ελληνική κοινωνία με περίσκεψη τα γεγονότα της Γαλλίας.
Χρειάζεται μία λογική και πειστική εξήγηση από όλους τους «προοδευτικούς»
Έλληνες, που έχουν καθώς φαίνεται ως όραμα της ζωής τους να αποδομήσουν τη χώρα
από τα θρησκευτικά, ιστορικά, και πολιτισμικά της πρότυπα:
Γιατί
άραγε, η Γαλλία -μία μοντέρνα, ανοιχτή, δημοκρατική, προοδευτική, κοσμική,
επίσημα αθεϊστική από το 1905, πολυπολιτισμική χώρα, με κατάργηση όλων των
διακρίσεων, με άπειρες παραχωρήσεις και ισοτιμίες σε όλες τις διαφορετικότητες,
με περισσή σπουδή να υιοθετεί πρακτικές, όπως αυτές που περιγράψαμε παραπάνω-
δεν κατάφερε άραγε να αποτελεί μια παραδεισένια πολιτεία και κοινωνία;
Γιατί
άραγε, το αξιοζήλευτο και άψογα δομημένο πολιτικό και πολιτισμικό της
περιβάλλον δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την εκδήλωση βίαιων και θανατηφόρων
τρομοκρατικών φαινομένων στους κόλπους
της;
Γιατί
άραγε, Γάλλοι μουσουλμάνοι τρίτης γενιάς, σπουδασμένοι και μεγαλωμένοι σε μια
«προοδευτική» κοινωνία που εδράζεται στο σύστημα του διαφωτισμού της Γαλλίας,
συγκαταλέγονται μεταξύ των τρομοκρατών;
Του
Παναγιώτη Τσαγκάρη
Γενικού
Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων