τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
Δέν ξέρω ἄν θά γράψω
θεολογικά ἀλλά σίγουρα θά εἶναι καρδιακά καί μέ πόνο.
Στά παιδιά, στούς νέους ἀνθρώπους τῆς χώρας μας θά
μιλήσουμε. Γιά τά Παιδιά πού
διασκεδάζουν μέ ξενύχτι, μέ ποτό καί τσιγάρα, μέ τό ψεύτικο καί τό εὐήμερο. Μιά
κοινωνία ἀνθρώπων σέ ἀποσύνθεση. Μιά κοινωνία πού φτιάχθηκε γι᾽αὐτούς βέβαια χωρίς
νά ἐρωτηθοῦν. Μιά κοινωνία μάζας πού δέν ἀξίζει γιά ἄνθρωπο, πού χάνεται ἡ ἀνθρώπινη
ἀξία. Καί ὅμως τό κάθε νέο παιδί εἶναι, ὅπως κάθε ἄνθρωπος, μιά ξεχωριστή προσωπικότητα
πού ἀξίζει ὅσο τίποτα ἄλλο στόν κόσμο. Εἶναι τά παιδιά μας πού ἔρχονται τά
ξημερώματα στό σπίτι, πού κλαῖνε ὅταν γυρίζουν ἀπό τήν διασκέδαση μετρώντας
χίλια δυό κομμάτια. Ψυχικά ράκη! Μεθυσμένα γιά νά ξεφύγουν ἀπό τίς ἴδιες τους τίς
σκέψεις καί ἀπό τό περιβάλλον πού αἰσθάνονται ὅτι τούς πνίγει καί τούς σφίγγει
τήν ψυχή ἐπικίνδυνα. Πού εἶναι συντρίμια, πού νιώθουν μοναξιά βρισκόμενα ἀνάμεσα
σέ πλῆθος κόσμου. Παιδιά πού δέν εἶναι
πλέον πρόσωπα ἀλλά τά κατέστησαν νούμερα πού ἀναζητοῦν πεντάμημα ἐργασίας
διαφυγῆς ἀπό τήν ἀεργία τῆς ἀνεργίας τους. Νέοι ναυαγοί μιᾶς σκληρῆς
πραγματικότητας, μέ ναυαγισμένα ὄνειρα. Νομίζω, γιά νά μιλᾶμε τήν γλῶσσα τῆς ἐποχῆς,
δέν ὑπάρχει χειρότερο τρομοκρατικό χτύπημα ἀπό αὐτό.
Εἶναι οἱ ἴδιοι
πού θέλουν νά φύγουν μακρυά ἀπό τήν χώρα πού τούς γέννησε ἀλλά καί πού τούς
πληγώνει ἀφάνταστα ἀφήνοντάς τήν σέ ποιά ἄραγε χέρια… Ἀπό τήν ἄλλη, θέλουν νά γίνουν τά
πάντα μέσα σέ μιά στιγμή, χωρίς κόπο. Τραγουδιστές, ἠθοποιοί
μέσα σέ μιά βραδιά. Ἔτσι προβάλλουν
τά media. Νά διανύσουν μονομιᾶς ὅ,τι ἄλλοι πάλεψαν γιά ἔτη
πολλά. Εὔκολη ἐπιτυχία, χωρίς κόπο ἄρα μέ σαθρά θεμέλια καί ἔτσι ἔτοιμοι γιά
τήν ἀποτυχία, τήν δυστυχία. Παιδιά κενά, χωρίς κάτι καινό νά γεμίζει τήν ψυχή
τους. Καί ὅμως τό νέο, πού εἶναι ταυτόχρονα τόσο παλαιό, εἶναι τόσο κοντά τους. Ἕνας Θεός σεσαρκωμένος
εἶναι τόσο δίπλα τους. Εἶναι ὁ Ἴδιος πού ἔμεινε μόνος καί προδωμένος, πρόσφυγας
καί διωκόμενος. Εἶναι αὐτός, ὁ πάντοτε τόσο νέος πού ἀναζητᾶ τούς νέους γιά νά
τούς ἀλλάξει τήν ζωή. Ἀναμένει νά ἔρθει καί νά γεμίσει τίς ψυχές τους δύναμη, ὄνειρα
καί ἐλπίδα. Ὄχι ψεύτικη ἐλπίδα..ἀληθινή! Εἶναι
παιδίον νέον καί πρό αἰώνων Θεός! Αὐτός ἀναζητᾶ τούς νέους θυμίζοντάς τους τήν ἀγνότητα
καί τήν παιδικότητα πού ἀποτελοῦν πλέον ζητούμενο. Πόσο σπουδαῖος Θεός εἶναι ἀφοῦ
δέν παραβιάζει πόρτες κλειστές ἀλλά ἁπλά στέκεται καί κρούει. Μακάρι νά ἀνοίξεις
καί νά δειπνήσει μαζί σου. Μακάρι νά μήν βρεθεῖς τόσο ἀπασχολημένος καί χαμένος
στήν βουή τῆς καθημερινότητας. Νά μήν χάσεις τήν εὐκαιρία πού θά σοῦ καθορίσει
καί τά παρόντα καί τά μέλλοντα.
Σκέψου, ἔγινε
καί γίνεται γιά σένα τά πάντα. Ἄν τό θελήσεις γίνεται Πατέρας, ἀδελφός,
νυμφίος, οἰκία, τροφή, ἰμάτιο, ρίζα, θεμέλιο, φίλος, μητέρα ἀκόμα καί ἀλήτης
γιά σένα καί ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί τάφου γιά σένα! Αἰώνιος πρεσβευτής σου. Ὄχι
μόνο ἀλλά θά φτωχείνει γιά ἐσένα, θά κάνει τά πάντα γιά νά εὐτυχήσεις, γιά νά
γεμίσεις, γιά νά γίνεις συγκληρονόμος Του. Ὅλα αὐτά ὅμως ἄν ἐσύ θελήσεις νά Τόν
δεχθεῖς. Τό σκοτάδι μοιάζει ὡραῖο ἀλλά δέν ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει τό Φῶς. Τό φῶς
εἶναι φῶς ἐκ φωτός! Εἶναι τό Φῶς Χριστοῦ καί φαῖνει πάσι. Ἐγώ εἰμί τό Φῶς! Καί ὁ περιπατών ἐν τῶ
φωτί δέν περπατᾶ στό σκότος! Δές τό Φῶς τό ἀληθινόν μήν μπερδεύεσαι ἀπό τά πολλά φώτα!