Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου
Στα σύγχρονα μέσα πολέμου που χρησιμοποιήθηκαν, χωρίς απαγόρευση έως το καλοκαίρι του 2010, με όφελος των επιτιθεμένων και εκ των μεταπολεμικών απωλειών εντάσσονται οι βόμβες διασποράς. Οι βόμβες αυτές κουβαλούν μικρά βομβίδια
που είναι προγραμματισμένα να εκραγούν στον αέρα (εγκαιροφλεγή) ή στο έδαφος (κρουσιφλεγή) ή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (βραδυφλεγή) ως νάρκες.
Για παράδειγμα μια βόμβα συσσωματωμάτων, όπως αλλιώς ονομάζονται, περιέχει 202 βομβίδια που σκορπίζονται στη γύρω περιοχή. Κάθε μία από αυτές θα εκραγεί εκσφενδονίζοντας περίπου 300 θραύσματα ικανά να διατρήσουν ελαφρά τεθωρακισμένα. H εκκαθάριση της περιοχής από τις βόμβες διασποράς που δεν έχουν εκραγεί είναι εξαιρετικά επίπονη διότι αυτές είναι μικρές σε μέγεθος και μπορεί ακόμη να βρίσκονται κρεμασμένες σε δέντρα ή στις στέγες των σπιτιών και να πέσουν στο έδαφος και στους ανθρώπους πολύ αργότερα.
Έτσι κάπως λειτούργησε από το παρελθόν και η Ορθόδοξη διασπορά. Βόμβες οικονομικών μεταναστών ή πολιτικών προσφύγων εκτοξεύτηκαν από τ΄ ανατολικά της γηραιάς ερωμένης του Διός και διασκορπίστηκαν αρχικά στα δυτικά της και αργότερα στην υποσαχάρια Αφρική, ενώ κατάφεραν με υπερωκεάνια που έφεραν ακόμα και το όνομα Ελπίς ή Πατρίς να φύγουν για να φτάσουν στον Νέο Κόσμο και την Ωκεανία.
Ο Κανόνας ΚΗ’ της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνας ορίζει: «…οι μητροπολίτες της διοίκησης του Πόντου και της Ασίας και της Θράκης και ακόμη οι επίσκοποι των διοικήσεων που έχουν προαναφερθεί, οι οποίες βρίσκονται σε βαρβαρικά έθνη να χειροτονούνται από τον αγιότατο θρόνο της αγιοτάτης εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως…». Πρώτα ξεκίνησε η ιεραποστολή στα βόρεια της εκκλησιαστικής διοικήσεως της Κωνσταντινουπόλεως και η δημιουργία των Σλαβικών Εκκλησιών με την αποστολή Ελλήνων Επισκόπων. Μετά ήρθε ο Μωάμεθ και άρχισε η ελληνική διασπορά στην Ευρώπη. Ὁ πρώτος ιεράρχης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως που εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη για τους Έλληνες ήταν το 1577 ο μητροπολίτης Φιλαδέλφειας και πρόεδρος Βενετίας Γαβριήλ Σεβήρος.
Από τότε έως και τις αρχές 20ου αιώνα όπου το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Τόμο το 1908 παραχωρεί στην έως τότε Εκκλησία της Ελευθέρας Ελλάδος, την διαποίμανση επιτροπικώς τρόπον τινά, αφού υπάρχουν δεσμευτικοί όροι, της εν Αμερική Ορθοδόξου Διασποράς, δεν έχουμε κάτι οργανωμένο κεντρικά. Μάλιστα ο ένας εκ των όρων δίνει το δικαίωμα επιλογής κληρικού στις εκεί παροικίες από οποιαδήποτε Εκκλησιαστική Αρχή, αλλά με απαίτηση ο διορισμός να γίνεται από την Προκαθημένη της Εκκλησίας της Ελλάδος Σύνοδο. Παρά το ότι οι σύγχρονοι Αμερικανοί Ορθόδοξοι δέχονται ως πρώτο Ιεραπόστολο τους, τον δραστηριοποιηθέντα στην τότε όχι ακόμα Αμερικανική Αλάσκα, Ρώσο Επίσκοπο και Άγιο Ιννοκέντιο, ο όρος μάλλον υπονοεί ότι μπορεί να υπάρχουν και μη Ελληνικές παροικίες και εκ τούτου ανήκαν και αυτές στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μέχρι το 1922, όπου αίρεται με Πράξη ο Τόμος, τίποτα σπουδαίο δεν γίνεται εκεί.
Μέχρι την περίοδο του μεσοπολέμου στις αρχές του 20ου αιώνα δεν είχαν φανεί οι επιπτώσεις της διασποράς των Ορθοδόξων, αρχικά Ελλήνων.
Μέχρι τα τέλη όμως του αιώνα και ενώ έχει προκληθεί η μεγάλη διασπορά και Ρώσσων μετά την αθεϊστική επανάσταση του 1917 που κατέληξε στην αναδιάρθρωση (ρωσικά: перестройка –περεστρόικα), οι Ρώσοι διασπασμένοι σε ανεξάρτητες δομές είχαν ήδη δημιουργήσει αφορμές μελλοντικών προβλημάτων. Από την επικράτηση της Αλληλεγγύης στην Πολωνία και την κατάρρευση του σιδηρούν παραπετάσματος που λειτούργησε ως βόμβα διασποράς, μεταφέροντας οικονομικούς μετανάστες Αλβανούς, Σέρβους, Βούλγαρους, Ρουμάνους και Γεωργιανούς, κανείς δεν φανταζόταν ότι οι συνέπιες της έκρηξης θα δημιουργούσαν με την εξαπόλυση επισκόπων από τις Τοπικές Εκκλησίες των τεσσάρων τελευταίων, στα πέρατα της γης, τόσα «μεταπολεμικά» προβλήματα, όπως οι ακριβώς συνώνυμες τους βόμβες.
Στην Ευρώπη και την Αμερική η Ρωσική ορθόδοξη παρουσία δημιουργεί την Υπερόριο Ρωσική Εκκλησία η οποία συγκροτείται στο Κάρλοβιτς της Σερβίας το 1921, με την κάλυψη του Πατριαρχείου Σερβίας. Η Σύνοδος των Ρώσων Επισκόπων πού είχαν διαφύγει λόγω της επαναστάσεως το 1917, σύμφωνα με τον ιστορικό Αντώνιο Μάρκου, με μια απόφασή της αποδεικνύει τον πραγματικό λόγο της δημιουργίας της. «Ἡ Σύνοδος τοῦ Κάρλοβιτς ἀποφάσισε τήν παλινόρθωση τῆς Δυναστείας τῶν Ρωμανώφ. Αὐτό δέν ἦταν ἐκκλησιαστική, ἀλλά πολιτική ἀπόφαση. Μέ τήν ταύτισή της ἡ ΡΟΕΔ μέ τόν Τσαρισμό, προκάλεσε σταδικά δύο σχίσματα στό σῶμα της. Ἀρχικά ὁ Μητροπολίτης Παρισίων Εὐλόγιος ἀνεξαρτητοποιήθηκε καί τελικά ὑπήχθηκε στό Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως (σήμερα Ρωσική Ἀρχιεπισκοπή Δυτικής Εὐρώπης, ὑπαγομένη στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο), σ.σ. σήμερα υπό τον Αρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ιωάννη. Στή συνέχεια ὁ Μητροπολίτης Ἀμερικῆς Πλάτων ἑνώθηκε μέ τό Σοβιετοποιημένο (πλέον) Πατριαρχεῖο Μόσχας (ὑπό τόν Μητροπολίτη καί ἔπειτα Πατριάρχη Σέργιο) καί ἔτσι δημιουργήθηκε ἡ «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς» (σήμερα ὑπό τόν Μητροπολίτη Τύχωνα), τῆς ὁποίας τό αὐτοκέφαλο δέν ἀναγνωρίζεται μέν ἀπό τά Πατριαρχεῖα καί τίς τοπικές Ἐκκλησίες, πλήν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἀλλά ὑπάρχει ἐκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ τους».
Όλοι αυτοί οι Ρώσσοι που εκτοπίστηκαν αρχικά στην Ευρώπη, δεν μπορούσαν να υπαχθούν στο Πατριαρχείο της Ρώμης λόγω του σχίσματος. Ήδη πριν το 1885 έπαψε να υπάρχει και η Μητρόπολη Φιλαδελφείας, αφού στο Συνταγμάτιο της εποχής ο Μητροπολίτης Ιωαννίκιος καταγράφεται στην ΛΓ΄ θέση ως «ο Φιλαδελφείας, υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Λυδίας, Κ. Ιωαννίκιος», με την σημείωση «Ούτος ελέγετο το πάλαι και Πρόεδρος της Βενετίας». Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας ιδρύθηκε το 1922 – έτος της Μικρασιατικής Καταστροφής – προς κάλυψη των ποιμαντικών αναγκών των ορθοδόξων της Μεγάλης Βρετανίας και αρχικά όλης της Δυτικής Ευρώπης, οπότε οι Ρώσοι βρήκαν από το 1917, έδαφος δημιουργίας των αντικανονικών εκκλησιαστικών μορφωμάτων τους. Από αυτά σήμερα σε Ελλάδα και Ρωσία αλλά και ανάμεσα στις κοινότητες των Ελλήνων και των Ρώσων στην «Βαρβαρική», υφίστανται δεκάδες σχισματικές εκκλησιαστικές παρατάξεις, αυτοαποκαλούμενες Εκκλησίες και διεκδικώντας για τον εαυτό τους η κάθε μία, την γνησιότητα της Ορθοδόξου πίστεως και ακαινοτομήτου παραδόσεως.
Σήμερα εκτός της Ρωσικής Εκκλησίας εκτός Ρωσίας που το 2007 ενώθηκε με το Πατριαρχείο Μόσχας και της αυτοαποκαλούμενης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, σύμφωνα με όσα καταγράφει ο ιστορικός Αντώνιος Μάρκου διευκρινίζοντας μάλιστα «ὅτι τά στοιχεῖα μπορεῖ νά ἔχουν ἀλλάξει, διότι οἱ ἀνακατατάξεις στίς ὁμάδες αὐτές εἶναι συνεχεῖς», έχουμε ακόμα τις παρακάτω δικαιοδοσίες που προήλθαν από την Ρωσική Διασπορά.
1. Ομάδες που προέρχονται από την ΡΟΕΔ
α. Ομάδα του Μητροπολίτου Βιταλίου
Διέθετε τρεις Επισκόπους και 35 περίπου Ιερείς, με περίπου ισάριθμο αριθμό Ενοριών – Κοινοτήτων.
· Επίσκοπος Μπελσκ και Μολδαβίας Αντώνιος.
· Επίσκοπος Βλαδιβοστόκ και Άπω Ανατολής Αναστάσιος.
· Επίσκοπος Σλαβιάνσκ και Νοτίου Ρωσίας Βίκτωρ.
Και οι τρεις αυτοί Επίσκοποι χειροτονήθηκαν μετά το σχίσμα στη ΡΟΕΔ.
β. Ομάδα του Μητροπολίτου Αγαθαγγέλου.
Συγκεντρώνει όσους διαφωνούν με την ένωση της ΡΟΕΔ με το Πατριαρχείο Μόσχας. Με την σύμπραξη των Ενισταμένων του «Μητροπολίτου Ωρωπού» Κυπριανού Α΄, ο «Συμφερουπόλεως» Αγαθάγγελος προχώρησε σε χειροτονίες Επισκόπων και συγκρότησε Σύνοδο. Σήμερα έχουν κοινωνία με την υπό τον «Αθηνών» Καλλίνικο παράταξη.
γ. Ομάδα του Μητροπολίτου Βαλεντίνου
Πρόκειται για το μετά το εσωτερικό σχίσμα στη ΡΟΕΔ ευρύ εκκλησιαστικό σχήμα το οποίο εμφανίζεται ως «Ρωσική Αυτόνομος Ορθόδοξος Εκκλησία», της οποίας ηγείται ο Μητροπολίτης Βαλεντίνος του Σούζνταλ, με Σύνοδο 10 Επισκόπων.
· Μητροπολίτης Σούζνταλ και Βλαδιμήρ Βαλεντίνος.
· Αρχιεπίσκοπος Μπορισόβσκ και Σανίνο Θεόδωρος (19.3.1994).
· Αρχιεπίσκοπος Σουχούμι και Αμχαζίας Σεραφείμ.
· Αρχιεπίσκοπος Νταουγκάβπιλς και Λιθουανίας Βίκτωρ (21.6.1995).
· Αρχιεπίσκοπος Γιαράνσκ Αντώνιος (Κατακομβίτης Επίσκοπος).
· Επίσκοπος Σμίλι Ιλλαρίων (Κατακομβίτης Επίσκοπος στην Ουκρανία).
· Επίσκοπος Ορενμπούργκ Τιμόθεος (24.11.2000).
· Επίσκοπος Χαμπαρόβσκ Αμβρόσιος (26.11.2000).
· Επίσκοπος Σουκχοντόλσκ Γερόντιος (24.2.2001).
· Επίσκοπος Τούλα και Μπριανσκ Ειρήναρχος.
Η δικαιοδοσία του Μητροπ. Βαλεντίνου, εμφανίζεται ως η πλέον οργανωμένη ομάδα (Περιοδικό Vetrograd, παρουσία στο Διαδύκτιο). Διαθέτει περίπου 130 ενορίες και πλέον των 100 Κοινοτήτων πιστών. Μάλιστα επενέβη και στα εκκλησιαστικά πράγματα της Αμερικής με την χειροτονία του Αρχιεπισκόπου Ντένεβρ Κολοράντο Γρηγορίου (ο οποίος στην συνέχεια αποστασιοποιήθηκε και ήδη δραστηριοποιείται και στη Βουλγαρία με 4 Ιερείς. Η δικαιοδοσία αυτή αντιμετωπίζει προβλήματα με την επανεμφάνιση της αιρέσεως των Ονοματολατρών. Τελευταία δύο Επίσκοποι αποσπάσθηκαν, χειροτόνησαν τρίτο και δημιούργησαν νέα «Σύνοδο».
δ. Ομάδα του Επισκόπου Αλεξάνδρου
Διαθέτει τρεις Επισκόπους και 20 – 25 Κοινότητες. Ο αριθμός των Κληρικών της ομάδος αυτής δεν είναι γνωστός.
· Επίσκοπος Καζάν Αλέξανδρος.
· Επίσκοπος Μπριάνσκ Αρσένιος.
· Επίσκοπος Αμβρόσιος Καταμάτζε.
Οι δύο πρώτοι έχουν καθαιρεθεί από Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς και ο τρίτος ήταν πρώην Αρχιερέας της Εκκλησίας της Γεωργίας αφού στις 12 Μαΐου 1992 κηρύχθηκε έκπτωτος, αποσχίστηκε από το Πατριαρχείο Γεωργίας και καθαιρέθηκε. Αρχικά ακολούθησε τον εξόριστο Πρόεδρο της Γεωργίας Ζβίαντ Γκαμσαχούρντια στην Αρμενία και έπειτα στην Τσετσενία. Στη συνέχεια μετέβη στη Ρωσία όπου εντάχθηκε στους κόλπους της λεγόμενης «Αληθινής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Διαφώνησε όμως και με αυτή την ομάδα και τέθηκε επικεφαλής δικής του ομάδας με τον τίτλο του Μητροπολίτη Κρουτίτσης αρχικά και στη συνέχεια Μόσχας και Κολόμνας. Το 2004 επέστρεψε στη Γεωργία. Στις 27 Ιουνίου 2005 μετά από αίτηση μετανοίας που υπέβαλε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Γεωργίας τον αποκατέστησε ως Αρχιεπίσκοπο πρώην Νικορτσμίνδης. Την 1 Δεκεμβρίου 2008 ο Αρχιεπίσκοπος Αμβρόσιος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στην Τιφλίδα. Κηδεύθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2008 στο Μοναστήρι του Σιόμγκβιμε. Της νεκρωσίμου ακολουθίας προέστη ο Πατριάρχης Γεωργίας Ηλίας. Σύμφωνα με την τοξικολογική μελέτη ο θάνατος επήλθε από δηλητηρίαση με διοξείδιο του άνθρακα. Την ίδια χρονιά πέθαναν και οι πρωτεργάτες της ένωσης των Ρώσων τον Μάιο του 2007, Πατριάρχης Αλέξιος Β΄ και Μητροπολίτης Λαύρος
ε. Ομάδα του Αρχιεπισκόπου Τύχωνος
Η ομάδα αυτή προέκυψε ήδη ζώντος του Αρχιεπισκόπου Λαζάρου του Ταμπώφ (+ 2005), με την χειροτονία από τον Αρχιεπίσκοπο Λάζαρο και τον Επίσκοπο Βενιαμίν 4 Επισκόπων. Την Ιεραρχία της αποτελούν οι Αρχιερείς:
· Αρχιεπίσκοπος Ομσκ Τύχων· και
· Επίσκοπος Νόβγκοροντ Διονύσιος.
Κατά πληροφορίες υπάρχουν και άλλοι Αρχιερείς, οι οποίοι δηλώνουν ότι υπάγονται στον Μητροπ. Βιτάλιο, αλλά ο τελευταίος δεν τους αναγνωρίζει. Δεν υπάρχουν στοιχεία για τον Κλήρο και τις ενορίες της ομάδος αυτής.
2. Ομάδες που προέρχονται από τις λεγόμενες Κατακόμβες
α. Η ομάδα των Σεραφειμο – Γενναδιτών.
Πρόκειται για μία μεγάλη ομάδα που προέρχεται από τον Επίσκοπο Σεραφείμ Pozdiyev και τον Μητροπολίτη Γεννάδιο Sekach. Επί πρωθιεραρχίας του Μητροπ. Φιλαρέτου (+ 1985), η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς αρνήθηκε να αναγνωρίσει τις χειροτονίες της ομάδος αυτής.
Μέχρι το 2006 τον χώρο της ομάδος αυτής δραστηριοποιούνταν 6 Αρχιερείς:
· Μητροπολίτης Θεοδόσιος Gumenikov (στο βόρειο Καύκασο).
· Μητροπολίτης Επιφάνιος Kaninsky (στη Λευκορωσία).
· Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος Biliak (στα Μετακαρπάθια).
· Επίσκοπος Ιωάννης (στη Μόσχα).
· Επίσκοπος Μωϋσής (Κατακομβίτης Επίσκοπος).
· Επίσκοπος Δοσίθεος (Κατακομβίτης Επίσκοπος).
Το θέμα του 666 – Bar Code προκάλε στις τάξεις της ομάδας αυτής σκάνδαλα και διχοστασίες, με αποτέλεσμα την δημιουργία σχισμάτων – νέων ομάδων.
1. Ομάδα του Μητροπολίτου Επιφανίου.
Ο Μητροπολίτης Επιφάνιος Gumenikov καθαιρέθηκε από τον Μητροπολίτη Θεοδόσιο και δραστηριοποιείται συνεργαζόμενος με τον Μητροπολίτη Ραφαήλ (αγνώστων λοιπών στοιχείων).
2. Ομάδα του Μητροπολίτου Θεοδοσίου.
Ο Μητροπολίτης Θεοδόσιος Kaminsky δραστηριοποιείται μαζί με τον Επίσκοπο Βλαδίμηρο (αγνώστων λοιπών στοιχείων).
3. Ομάδα του Αρχιεπισκόπου Βασιλείου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος των Μετακαρπαθίων (Biliak) δραστηριοποιείται με τους Επισκόπους Λεβ (Λεωνίδα) και Νικήτα (αγνώστων λοιπών στοιχείων).
Για τους λοιπούς Επισκόπους (Ιωάννη, Μωϋσή και Δοσίθεο) δεν υπάρχουν πληροφορίες για την τοποθέτησή τους. Ο αριθμός των Κληρικών και των Ενοριών – Κοινοτήτων των ομάδων αυτών παραμένει απροσδιόριστος
β. Η ομάδα των Ανδρεϊτών.
Πρόκειται για μία ακροδεξιά – ναζιστικής κατευθύνσεως – ομάδα, με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, η οποία ισχυρίζεται ότι έχει την Αποστολική Διαδοχή από τον Αρχιεπίσκοπο Ανδρέα της Ούφα (+ 1937). Η ομάδα υποστηρίζει, ότι έχει 12 Επισκόπους (τόσο το Πατριαρχείο Μόσχας, όσο και ο Βλαδίμηρος Moss, δέχονται την θέση αυτή), βεβαιωμένη όμως είναι η παρουσία των ακολούθων δύο:
· Αρχιεπίσκοπος Γότθων Αμβρόσιος (Κόμης φον Σίβερς).
· Επίσκοπος Παν – Γερμανίας Ευάγριος (Βαρώνος Ντένελν).
Ο αριθμός των Κληρικών και των Κοινοτήτων της ομάδος αυτής παραμένει απροσδιόριστος (κατά πληροφορίες οι πιστοί της ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες). Από πολλούς συγχρόνους μελετητές, ο Αρχιεπίσκοπος Αμβρόσιος θεωρείται από τους πλέον ειδικούς σε θέματα της «Εκκλησίας των Κατακομβών». Άλλοι ισχυρίζονται, ότι εργαζόταν στα αρχεία της KGB (από όπου πήρε τα στοιχεία που αφορούν την Εκκλησία των Κατακομβών) και είναι αυτοχειροτόνητος.
γ. Η ομάδα του Επισκόπου Ισαάκ.
Ο καθηρημένος από τους Σεραφειμο – Γενναδίτες Επίσκοπος Ισαάκ δραστηριοποιείται στη Μόσχα. Ο αριθμός των Κληρικών και των Ενοριών – Κοινοτήτων της ομάδος αυτής παραμένει απροσδιόριστος.
δ. Η ομάδα Galinsky
Πρόκειται για 14 Ιερομονάχους οι οποίοι μετά τον θάνατο του Επισκόπου τους Αντωνίου Galynsky – Mikhailovsky (+ 1976), προσλήφθηκαν μυστικά από τον τότε Προκαθήμενο της Ρ.Ο.Ε.Δ. Μητροπ. Φιλάρετο. Την 5/18.5. 1990, η Σύνοδος της Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς αναγνώρισε τις χειροτονίες του Επισκόπου Αντωνίου. Μετά τον θάνατο του Μητροπ. Φιλαρέτου (1985), οι Ιερομόναχοι αυτοί παρέμειναν ακέφαλοι. Σήμερα δεν είναι γνωστό πόσοι βρίσκονται στην ζωή. Ο αριθμός των Ενοριών – Κοινοτήτων της ομάδος αυτής δεν είναι γνωστός.
ε. Οι αρνητές διαβατηρίων
Πρόκειται για μεγάλες ομάδες λαϊκών και μοναχών, οι οποίοι κατά την διάρκεια του Σοβιετικού καθεστώτος αρνήθηκαν να παραλάβουν πολιτική ταυτότητα (επειδή θεώρησαν, ότι η παραλαβή ταυτότητας αποτελούσε αναγνώριση του αθεϊστικού καθεστώτος), με αποτέλεσμα να αποκοπούν από την κοινωνία. Ο αριθμός των κοινοτήτων και των μελών τους παραμένει άγνωστος. Μετά την πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος, κάποιες ομάδες φιλομοναρχικών πεποιηθήσεων, αρνήθηκαν να παραλάβουν ακόμη και ταυτότητες της Ρωσικής Ομοσπονδίας! επειδή δεν έφεραν τα διακριτικά των Τσάρων.
Γ. Οι υπό την δικαιοδοσία Παλαιοημερολογιτικών Παρατάξεων ομάδες
Οι περισσότερες Παλαιοημερολογιτικές Παρατάξεις της Ελλάδος αφού έλκουν τις επισκοπικές χειροτονίες τους από την Υπερόριο Ρωσσική Εκκλησία επενέβησαν στα εκκλησιαστικά πράγματα της Ρωσίας.:
1. Στη Φλωρινική παράταξη υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο με υπεύθυνο για την Ρωσία τον Επίσκοπο Ολύμπου Νεκτάριο, υπάγονται 9 Κληρικοί, 9 Ναοί, 4 Μονές και 42 μοναχοί και μοναχές στην Ρωσία και 5 Κληρικοί και 3 Ναοί στην Ουκρανία.
2. Στη Φλωρινική Παράταξη υπό τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο υπάγονται 2 Ναοί στην Ρωσία, 4Κληρικοί και αρκετές Ενορίες – Κοινότητες στην Γεωργία, καθώς επίσης 3 Κληρικοί και αρκετές Ενορίες – Κοινότητες στην Νότια Οσετία. Για εκεί χειροτονήθηκε ο Επίσκοπος Αλανίας Γεώργιος, ο οποίος και παραιτήθηκε πιθανόν κυβερνητική επεμβάσει.
3. Στην «Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία της Βορείου Αμερικής» (HOCNA), υπό τον Μητροπ. Βοστώνης Εφραίμ, υπάγονται 4 Ενορίες στην Ρωσία, 4 στην Γεωργία, 1 στην Ουκρανία και μία 1 στην Λευκορωσία. Στην ομάδα αυτή ανήκει ο «Τορόνο» Μακάριος κατά σάρκα αδελφός του κανονικού επισκόπου των υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο Αλβανοφώνων της Αμερικής Φιλομηλίου Ηλία.
4. Η Μητροπολιτική Σύνοδος του «Αυλώνος» Αγγέλου έχει κοινωνία με τον «Πατριάρχη Μόσχας» Ραφαήλ
5. Στις 4 Ματθαιϊκές παρατάξεις, οι οποίες και αυτές ήρθαν κατά το παρελθόν σε κοινωνία με την Υπερόριο Ρωσική Εκκλησία, υπάρχουν δομές στην Ρωσία μάλιστα και Μητροπολίτης ο «Κιέβου» Σεραφείμ.
Από το 2010 μέρος της διεθνούς νομοθεσίας αποτελεί επισήμως η Σύμβαση για την απαγόρευση των Βλημάτων Διασποράς (Convention on Cluster Munitions), η οποία απαγορεύει την αποθήκευση, χρήση και μεταφορά όλων των τύπων των σχετικών πυρομαχικών. Η σύμβαση έχει υιοθετηθεί από 108 κράτη, ωστόσο μόνο 38 την έχουν επικυρώσει. Ανάμεσα σε όσους δεν υπέγραψαν τότε είναι οι ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, Ινδία, Κίνα, και Πακιστάν. Αλλά και η Ελλάδα και η Τουρκία.
Στην Κρήτη 16 χρόνια μετά, όπως φαίνεται θα υπογραφεί ένα κείμενο για την Διασπορά με απόντες Άραβες και Ρώσους. Και οι δυό έχουν πήξει «αυτοκέφαλες Εκκλησίες» στην Αμερική. Ενώ τα περασμένα χρόνια πέρασαν τον Ατλαντικό Σέρβοι Ρουμάνοι Βούλγαροι και Γεωργιανοί με τους επισκόπους τους. Στο Ισραήλ οδοιπορούν ορθόδοξοι χριστιανοί από παντού, με Παπικούς και Αρμενίους συνδιαχειριστές του Παναγίου Τάφου.
Μέχρι σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Ευρώπη δεν έχει ονομάσει επισκόπους πόλεων αλλά χωρών, κάτι που έως ένα βαθμό σεβάστηκαν και όσοι ακολούθησαν εκ των κατά τόπους Εθνικών Εκκλησιών, χρησιμοποιώντας κατά κόρον εξαρχικούς τίτλους Γαλλίας ή Κεντρικής Ευρώπης, το ίδιο και στην Ωκεανία, Αυστραλίας ή Νέας Ζηλανδίας. Ποιός πήγε πρώτος στην Ινδία, την Κίνα και στο Πακιστάν είναι αμφισβητούμενο, όπως και το σε ποιον ανήκουν. Αλλά στην Αμερική έχουμε Ελληνική Διασπορά με επισκόπους που φέρουν τίτλους όμοιους με των Ρώσων και των άλλων μεταναστών.
Τελικά όμως η Γεωργία που ήταν έδαφος του Πατριάρχου Αντιοχείας, ο οποίος είχε κάποτε την έδρα του εντός των σημερινών συνόρων της Τουρκίας, έλαβε το αυτοκέφαλο και την Πατριαρχική αξία από τον παραμένοντα μετά πόνων και βασάνων εντός Τουρκίας, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Και ταύτα πάντα εν ονόματι του Παρακλήτου που εις ενότητα πάντας εκάλεσε.
που είναι προγραμματισμένα να εκραγούν στον αέρα (εγκαιροφλεγή) ή στο έδαφος (κρουσιφλεγή) ή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (βραδυφλεγή) ως νάρκες.
Για παράδειγμα μια βόμβα συσσωματωμάτων, όπως αλλιώς ονομάζονται, περιέχει 202 βομβίδια που σκορπίζονται στη γύρω περιοχή. Κάθε μία από αυτές θα εκραγεί εκσφενδονίζοντας περίπου 300 θραύσματα ικανά να διατρήσουν ελαφρά τεθωρακισμένα. H εκκαθάριση της περιοχής από τις βόμβες διασποράς που δεν έχουν εκραγεί είναι εξαιρετικά επίπονη διότι αυτές είναι μικρές σε μέγεθος και μπορεί ακόμη να βρίσκονται κρεμασμένες σε δέντρα ή στις στέγες των σπιτιών και να πέσουν στο έδαφος και στους ανθρώπους πολύ αργότερα.
Έτσι κάπως λειτούργησε από το παρελθόν και η Ορθόδοξη διασπορά. Βόμβες οικονομικών μεταναστών ή πολιτικών προσφύγων εκτοξεύτηκαν από τ΄ ανατολικά της γηραιάς ερωμένης του Διός και διασκορπίστηκαν αρχικά στα δυτικά της και αργότερα στην υποσαχάρια Αφρική, ενώ κατάφεραν με υπερωκεάνια που έφεραν ακόμα και το όνομα Ελπίς ή Πατρίς να φύγουν για να φτάσουν στον Νέο Κόσμο και την Ωκεανία.
Ο Κανόνας ΚΗ’ της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνας ορίζει: «…οι μητροπολίτες της διοίκησης του Πόντου και της Ασίας και της Θράκης και ακόμη οι επίσκοποι των διοικήσεων που έχουν προαναφερθεί, οι οποίες βρίσκονται σε βαρβαρικά έθνη να χειροτονούνται από τον αγιότατο θρόνο της αγιοτάτης εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως…». Πρώτα ξεκίνησε η ιεραποστολή στα βόρεια της εκκλησιαστικής διοικήσεως της Κωνσταντινουπόλεως και η δημιουργία των Σλαβικών Εκκλησιών με την αποστολή Ελλήνων Επισκόπων. Μετά ήρθε ο Μωάμεθ και άρχισε η ελληνική διασπορά στην Ευρώπη. Ὁ πρώτος ιεράρχης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως που εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη για τους Έλληνες ήταν το 1577 ο μητροπολίτης Φιλαδέλφειας και πρόεδρος Βενετίας Γαβριήλ Σεβήρος.
Από τότε έως και τις αρχές 20ου αιώνα όπου το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Τόμο το 1908 παραχωρεί στην έως τότε Εκκλησία της Ελευθέρας Ελλάδος, την διαποίμανση επιτροπικώς τρόπον τινά, αφού υπάρχουν δεσμευτικοί όροι, της εν Αμερική Ορθοδόξου Διασποράς, δεν έχουμε κάτι οργανωμένο κεντρικά. Μάλιστα ο ένας εκ των όρων δίνει το δικαίωμα επιλογής κληρικού στις εκεί παροικίες από οποιαδήποτε Εκκλησιαστική Αρχή, αλλά με απαίτηση ο διορισμός να γίνεται από την Προκαθημένη της Εκκλησίας της Ελλάδος Σύνοδο. Παρά το ότι οι σύγχρονοι Αμερικανοί Ορθόδοξοι δέχονται ως πρώτο Ιεραπόστολο τους, τον δραστηριοποιηθέντα στην τότε όχι ακόμα Αμερικανική Αλάσκα, Ρώσο Επίσκοπο και Άγιο Ιννοκέντιο, ο όρος μάλλον υπονοεί ότι μπορεί να υπάρχουν και μη Ελληνικές παροικίες και εκ τούτου ανήκαν και αυτές στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μέχρι το 1922, όπου αίρεται με Πράξη ο Τόμος, τίποτα σπουδαίο δεν γίνεται εκεί.
Μέχρι την περίοδο του μεσοπολέμου στις αρχές του 20ου αιώνα δεν είχαν φανεί οι επιπτώσεις της διασποράς των Ορθοδόξων, αρχικά Ελλήνων.
Μέχρι τα τέλη όμως του αιώνα και ενώ έχει προκληθεί η μεγάλη διασπορά και Ρώσσων μετά την αθεϊστική επανάσταση του 1917 που κατέληξε στην αναδιάρθρωση (ρωσικά: перестройка –περεστρόικα), οι Ρώσοι διασπασμένοι σε ανεξάρτητες δομές είχαν ήδη δημιουργήσει αφορμές μελλοντικών προβλημάτων. Από την επικράτηση της Αλληλεγγύης στην Πολωνία και την κατάρρευση του σιδηρούν παραπετάσματος που λειτούργησε ως βόμβα διασποράς, μεταφέροντας οικονομικούς μετανάστες Αλβανούς, Σέρβους, Βούλγαρους, Ρουμάνους και Γεωργιανούς, κανείς δεν φανταζόταν ότι οι συνέπιες της έκρηξης θα δημιουργούσαν με την εξαπόλυση επισκόπων από τις Τοπικές Εκκλησίες των τεσσάρων τελευταίων, στα πέρατα της γης, τόσα «μεταπολεμικά» προβλήματα, όπως οι ακριβώς συνώνυμες τους βόμβες.
Στην Ευρώπη και την Αμερική η Ρωσική ορθόδοξη παρουσία δημιουργεί την Υπερόριο Ρωσική Εκκλησία η οποία συγκροτείται στο Κάρλοβιτς της Σερβίας το 1921, με την κάλυψη του Πατριαρχείου Σερβίας. Η Σύνοδος των Ρώσων Επισκόπων πού είχαν διαφύγει λόγω της επαναστάσεως το 1917, σύμφωνα με τον ιστορικό Αντώνιο Μάρκου, με μια απόφασή της αποδεικνύει τον πραγματικό λόγο της δημιουργίας της. «Ἡ Σύνοδος τοῦ Κάρλοβιτς ἀποφάσισε τήν παλινόρθωση τῆς Δυναστείας τῶν Ρωμανώφ. Αὐτό δέν ἦταν ἐκκλησιαστική, ἀλλά πολιτική ἀπόφαση. Μέ τήν ταύτισή της ἡ ΡΟΕΔ μέ τόν Τσαρισμό, προκάλεσε σταδικά δύο σχίσματα στό σῶμα της. Ἀρχικά ὁ Μητροπολίτης Παρισίων Εὐλόγιος ἀνεξαρτητοποιήθηκε καί τελικά ὑπήχθηκε στό Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως (σήμερα Ρωσική Ἀρχιεπισκοπή Δυτικής Εὐρώπης, ὑπαγομένη στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο), σ.σ. σήμερα υπό τον Αρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ιωάννη. Στή συνέχεια ὁ Μητροπολίτης Ἀμερικῆς Πλάτων ἑνώθηκε μέ τό Σοβιετοποιημένο (πλέον) Πατριαρχεῖο Μόσχας (ὑπό τόν Μητροπολίτη καί ἔπειτα Πατριάρχη Σέργιο) καί ἔτσι δημιουργήθηκε ἡ «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς» (σήμερα ὑπό τόν Μητροπολίτη Τύχωνα), τῆς ὁποίας τό αὐτοκέφαλο δέν ἀναγνωρίζεται μέν ἀπό τά Πατριαρχεῖα καί τίς τοπικές Ἐκκλησίες, πλήν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἀλλά ὑπάρχει ἐκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ τους».
Όλοι αυτοί οι Ρώσσοι που εκτοπίστηκαν αρχικά στην Ευρώπη, δεν μπορούσαν να υπαχθούν στο Πατριαρχείο της Ρώμης λόγω του σχίσματος. Ήδη πριν το 1885 έπαψε να υπάρχει και η Μητρόπολη Φιλαδελφείας, αφού στο Συνταγμάτιο της εποχής ο Μητροπολίτης Ιωαννίκιος καταγράφεται στην ΛΓ΄ θέση ως «ο Φιλαδελφείας, υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Λυδίας, Κ. Ιωαννίκιος», με την σημείωση «Ούτος ελέγετο το πάλαι και Πρόεδρος της Βενετίας». Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας ιδρύθηκε το 1922 – έτος της Μικρασιατικής Καταστροφής – προς κάλυψη των ποιμαντικών αναγκών των ορθοδόξων της Μεγάλης Βρετανίας και αρχικά όλης της Δυτικής Ευρώπης, οπότε οι Ρώσοι βρήκαν από το 1917, έδαφος δημιουργίας των αντικανονικών εκκλησιαστικών μορφωμάτων τους. Από αυτά σήμερα σε Ελλάδα και Ρωσία αλλά και ανάμεσα στις κοινότητες των Ελλήνων και των Ρώσων στην «Βαρβαρική», υφίστανται δεκάδες σχισματικές εκκλησιαστικές παρατάξεις, αυτοαποκαλούμενες Εκκλησίες και διεκδικώντας για τον εαυτό τους η κάθε μία, την γνησιότητα της Ορθοδόξου πίστεως και ακαινοτομήτου παραδόσεως.
Σήμερα εκτός της Ρωσικής Εκκλησίας εκτός Ρωσίας που το 2007 ενώθηκε με το Πατριαρχείο Μόσχας και της αυτοαποκαλούμενης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, σύμφωνα με όσα καταγράφει ο ιστορικός Αντώνιος Μάρκου διευκρινίζοντας μάλιστα «ὅτι τά στοιχεῖα μπορεῖ νά ἔχουν ἀλλάξει, διότι οἱ ἀνακατατάξεις στίς ὁμάδες αὐτές εἶναι συνεχεῖς», έχουμε ακόμα τις παρακάτω δικαιοδοσίες που προήλθαν από την Ρωσική Διασπορά.
1. Ομάδες που προέρχονται από την ΡΟΕΔ
α. Ομάδα του Μητροπολίτου Βιταλίου
Διέθετε τρεις Επισκόπους και 35 περίπου Ιερείς, με περίπου ισάριθμο αριθμό Ενοριών – Κοινοτήτων.
· Επίσκοπος Μπελσκ και Μολδαβίας Αντώνιος.
· Επίσκοπος Βλαδιβοστόκ και Άπω Ανατολής Αναστάσιος.
· Επίσκοπος Σλαβιάνσκ και Νοτίου Ρωσίας Βίκτωρ.
Και οι τρεις αυτοί Επίσκοποι χειροτονήθηκαν μετά το σχίσμα στη ΡΟΕΔ.
β. Ομάδα του Μητροπολίτου Αγαθαγγέλου.
Συγκεντρώνει όσους διαφωνούν με την ένωση της ΡΟΕΔ με το Πατριαρχείο Μόσχας. Με την σύμπραξη των Ενισταμένων του «Μητροπολίτου Ωρωπού» Κυπριανού Α΄, ο «Συμφερουπόλεως» Αγαθάγγελος προχώρησε σε χειροτονίες Επισκόπων και συγκρότησε Σύνοδο. Σήμερα έχουν κοινωνία με την υπό τον «Αθηνών» Καλλίνικο παράταξη.
γ. Ομάδα του Μητροπολίτου Βαλεντίνου
Πρόκειται για το μετά το εσωτερικό σχίσμα στη ΡΟΕΔ ευρύ εκκλησιαστικό σχήμα το οποίο εμφανίζεται ως «Ρωσική Αυτόνομος Ορθόδοξος Εκκλησία», της οποίας ηγείται ο Μητροπολίτης Βαλεντίνος του Σούζνταλ, με Σύνοδο 10 Επισκόπων.
· Μητροπολίτης Σούζνταλ και Βλαδιμήρ Βαλεντίνος.
· Αρχιεπίσκοπος Μπορισόβσκ και Σανίνο Θεόδωρος (19.3.1994).
· Αρχιεπίσκοπος Σουχούμι και Αμχαζίας Σεραφείμ.
· Αρχιεπίσκοπος Νταουγκάβπιλς και Λιθουανίας Βίκτωρ (21.6.1995).
· Αρχιεπίσκοπος Γιαράνσκ Αντώνιος (Κατακομβίτης Επίσκοπος).
· Επίσκοπος Σμίλι Ιλλαρίων (Κατακομβίτης Επίσκοπος στην Ουκρανία).
· Επίσκοπος Ορενμπούργκ Τιμόθεος (24.11.2000).
· Επίσκοπος Χαμπαρόβσκ Αμβρόσιος (26.11.2000).
· Επίσκοπος Σουκχοντόλσκ Γερόντιος (24.2.2001).
· Επίσκοπος Τούλα και Μπριανσκ Ειρήναρχος.
Η δικαιοδοσία του Μητροπ. Βαλεντίνου, εμφανίζεται ως η πλέον οργανωμένη ομάδα (Περιοδικό Vetrograd, παρουσία στο Διαδύκτιο). Διαθέτει περίπου 130 ενορίες και πλέον των 100 Κοινοτήτων πιστών. Μάλιστα επενέβη και στα εκκλησιαστικά πράγματα της Αμερικής με την χειροτονία του Αρχιεπισκόπου Ντένεβρ Κολοράντο Γρηγορίου (ο οποίος στην συνέχεια αποστασιοποιήθηκε και ήδη δραστηριοποιείται και στη Βουλγαρία με 4 Ιερείς. Η δικαιοδοσία αυτή αντιμετωπίζει προβλήματα με την επανεμφάνιση της αιρέσεως των Ονοματολατρών. Τελευταία δύο Επίσκοποι αποσπάσθηκαν, χειροτόνησαν τρίτο και δημιούργησαν νέα «Σύνοδο».
δ. Ομάδα του Επισκόπου Αλεξάνδρου
Διαθέτει τρεις Επισκόπους και 20 – 25 Κοινότητες. Ο αριθμός των Κληρικών της ομάδος αυτής δεν είναι γνωστός.
· Επίσκοπος Καζάν Αλέξανδρος.
· Επίσκοπος Μπριάνσκ Αρσένιος.
· Επίσκοπος Αμβρόσιος Καταμάτζε.
Οι δύο πρώτοι έχουν καθαιρεθεί από Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς και ο τρίτος ήταν πρώην Αρχιερέας της Εκκλησίας της Γεωργίας αφού στις 12 Μαΐου 1992 κηρύχθηκε έκπτωτος, αποσχίστηκε από το Πατριαρχείο Γεωργίας και καθαιρέθηκε. Αρχικά ακολούθησε τον εξόριστο Πρόεδρο της Γεωργίας Ζβίαντ Γκαμσαχούρντια στην Αρμενία και έπειτα στην Τσετσενία. Στη συνέχεια μετέβη στη Ρωσία όπου εντάχθηκε στους κόλπους της λεγόμενης «Αληθινής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Διαφώνησε όμως και με αυτή την ομάδα και τέθηκε επικεφαλής δικής του ομάδας με τον τίτλο του Μητροπολίτη Κρουτίτσης αρχικά και στη συνέχεια Μόσχας και Κολόμνας. Το 2004 επέστρεψε στη Γεωργία. Στις 27 Ιουνίου 2005 μετά από αίτηση μετανοίας που υπέβαλε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Γεωργίας τον αποκατέστησε ως Αρχιεπίσκοπο πρώην Νικορτσμίνδης. Την 1 Δεκεμβρίου 2008 ο Αρχιεπίσκοπος Αμβρόσιος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στην Τιφλίδα. Κηδεύθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2008 στο Μοναστήρι του Σιόμγκβιμε. Της νεκρωσίμου ακολουθίας προέστη ο Πατριάρχης Γεωργίας Ηλίας. Σύμφωνα με την τοξικολογική μελέτη ο θάνατος επήλθε από δηλητηρίαση με διοξείδιο του άνθρακα. Την ίδια χρονιά πέθαναν και οι πρωτεργάτες της ένωσης των Ρώσων τον Μάιο του 2007, Πατριάρχης Αλέξιος Β΄ και Μητροπολίτης Λαύρος
ε. Ομάδα του Αρχιεπισκόπου Τύχωνος
Η ομάδα αυτή προέκυψε ήδη ζώντος του Αρχιεπισκόπου Λαζάρου του Ταμπώφ (+ 2005), με την χειροτονία από τον Αρχιεπίσκοπο Λάζαρο και τον Επίσκοπο Βενιαμίν 4 Επισκόπων. Την Ιεραρχία της αποτελούν οι Αρχιερείς:
· Αρχιεπίσκοπος Ομσκ Τύχων· και
· Επίσκοπος Νόβγκοροντ Διονύσιος.
Κατά πληροφορίες υπάρχουν και άλλοι Αρχιερείς, οι οποίοι δηλώνουν ότι υπάγονται στον Μητροπ. Βιτάλιο, αλλά ο τελευταίος δεν τους αναγνωρίζει. Δεν υπάρχουν στοιχεία για τον Κλήρο και τις ενορίες της ομάδος αυτής.
2. Ομάδες που προέρχονται από τις λεγόμενες Κατακόμβες
α. Η ομάδα των Σεραφειμο – Γενναδιτών.
Πρόκειται για μία μεγάλη ομάδα που προέρχεται από τον Επίσκοπο Σεραφείμ Pozdiyev και τον Μητροπολίτη Γεννάδιο Sekach. Επί πρωθιεραρχίας του Μητροπ. Φιλαρέτου (+ 1985), η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς αρνήθηκε να αναγνωρίσει τις χειροτονίες της ομάδος αυτής.
Μέχρι το 2006 τον χώρο της ομάδος αυτής δραστηριοποιούνταν 6 Αρχιερείς:
· Μητροπολίτης Θεοδόσιος Gumenikov (στο βόρειο Καύκασο).
· Μητροπολίτης Επιφάνιος Kaninsky (στη Λευκορωσία).
· Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος Biliak (στα Μετακαρπάθια).
· Επίσκοπος Ιωάννης (στη Μόσχα).
· Επίσκοπος Μωϋσής (Κατακομβίτης Επίσκοπος).
· Επίσκοπος Δοσίθεος (Κατακομβίτης Επίσκοπος).
Το θέμα του 666 – Bar Code προκάλε στις τάξεις της ομάδας αυτής σκάνδαλα και διχοστασίες, με αποτέλεσμα την δημιουργία σχισμάτων – νέων ομάδων.
1. Ομάδα του Μητροπολίτου Επιφανίου.
Ο Μητροπολίτης Επιφάνιος Gumenikov καθαιρέθηκε από τον Μητροπολίτη Θεοδόσιο και δραστηριοποιείται συνεργαζόμενος με τον Μητροπολίτη Ραφαήλ (αγνώστων λοιπών στοιχείων).
2. Ομάδα του Μητροπολίτου Θεοδοσίου.
Ο Μητροπολίτης Θεοδόσιος Kaminsky δραστηριοποιείται μαζί με τον Επίσκοπο Βλαδίμηρο (αγνώστων λοιπών στοιχείων).
3. Ομάδα του Αρχιεπισκόπου Βασιλείου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος των Μετακαρπαθίων (Biliak) δραστηριοποιείται με τους Επισκόπους Λεβ (Λεωνίδα) και Νικήτα (αγνώστων λοιπών στοιχείων).
Για τους λοιπούς Επισκόπους (Ιωάννη, Μωϋσή και Δοσίθεο) δεν υπάρχουν πληροφορίες για την τοποθέτησή τους. Ο αριθμός των Κληρικών και των Ενοριών – Κοινοτήτων των ομάδων αυτών παραμένει απροσδιόριστος
β. Η ομάδα των Ανδρεϊτών.
Πρόκειται για μία ακροδεξιά – ναζιστικής κατευθύνσεως – ομάδα, με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, η οποία ισχυρίζεται ότι έχει την Αποστολική Διαδοχή από τον Αρχιεπίσκοπο Ανδρέα της Ούφα (+ 1937). Η ομάδα υποστηρίζει, ότι έχει 12 Επισκόπους (τόσο το Πατριαρχείο Μόσχας, όσο και ο Βλαδίμηρος Moss, δέχονται την θέση αυτή), βεβαιωμένη όμως είναι η παρουσία των ακολούθων δύο:
· Αρχιεπίσκοπος Γότθων Αμβρόσιος (Κόμης φον Σίβερς).
· Επίσκοπος Παν – Γερμανίας Ευάγριος (Βαρώνος Ντένελν).
Ο αριθμός των Κληρικών και των Κοινοτήτων της ομάδος αυτής παραμένει απροσδιόριστος (κατά πληροφορίες οι πιστοί της ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες). Από πολλούς συγχρόνους μελετητές, ο Αρχιεπίσκοπος Αμβρόσιος θεωρείται από τους πλέον ειδικούς σε θέματα της «Εκκλησίας των Κατακομβών». Άλλοι ισχυρίζονται, ότι εργαζόταν στα αρχεία της KGB (από όπου πήρε τα στοιχεία που αφορούν την Εκκλησία των Κατακομβών) και είναι αυτοχειροτόνητος.
γ. Η ομάδα του Επισκόπου Ισαάκ.
Ο καθηρημένος από τους Σεραφειμο – Γενναδίτες Επίσκοπος Ισαάκ δραστηριοποιείται στη Μόσχα. Ο αριθμός των Κληρικών και των Ενοριών – Κοινοτήτων της ομάδος αυτής παραμένει απροσδιόριστος.
δ. Η ομάδα Galinsky
Πρόκειται για 14 Ιερομονάχους οι οποίοι μετά τον θάνατο του Επισκόπου τους Αντωνίου Galynsky – Mikhailovsky (+ 1976), προσλήφθηκαν μυστικά από τον τότε Προκαθήμενο της Ρ.Ο.Ε.Δ. Μητροπ. Φιλάρετο. Την 5/18.5. 1990, η Σύνοδος της Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς αναγνώρισε τις χειροτονίες του Επισκόπου Αντωνίου. Μετά τον θάνατο του Μητροπ. Φιλαρέτου (1985), οι Ιερομόναχοι αυτοί παρέμειναν ακέφαλοι. Σήμερα δεν είναι γνωστό πόσοι βρίσκονται στην ζωή. Ο αριθμός των Ενοριών – Κοινοτήτων της ομάδος αυτής δεν είναι γνωστός.
ε. Οι αρνητές διαβατηρίων
Πρόκειται για μεγάλες ομάδες λαϊκών και μοναχών, οι οποίοι κατά την διάρκεια του Σοβιετικού καθεστώτος αρνήθηκαν να παραλάβουν πολιτική ταυτότητα (επειδή θεώρησαν, ότι η παραλαβή ταυτότητας αποτελούσε αναγνώριση του αθεϊστικού καθεστώτος), με αποτέλεσμα να αποκοπούν από την κοινωνία. Ο αριθμός των κοινοτήτων και των μελών τους παραμένει άγνωστος. Μετά την πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος, κάποιες ομάδες φιλομοναρχικών πεποιηθήσεων, αρνήθηκαν να παραλάβουν ακόμη και ταυτότητες της Ρωσικής Ομοσπονδίας! επειδή δεν έφεραν τα διακριτικά των Τσάρων.
Γ. Οι υπό την δικαιοδοσία Παλαιοημερολογιτικών Παρατάξεων ομάδες
Οι περισσότερες Παλαιοημερολογιτικές Παρατάξεις της Ελλάδος αφού έλκουν τις επισκοπικές χειροτονίες τους από την Υπερόριο Ρωσσική Εκκλησία επενέβησαν στα εκκλησιαστικά πράγματα της Ρωσίας.:
1. Στη Φλωρινική παράταξη υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο με υπεύθυνο για την Ρωσία τον Επίσκοπο Ολύμπου Νεκτάριο, υπάγονται 9 Κληρικοί, 9 Ναοί, 4 Μονές και 42 μοναχοί και μοναχές στην Ρωσία και 5 Κληρικοί και 3 Ναοί στην Ουκρανία.
2. Στη Φλωρινική Παράταξη υπό τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο υπάγονται 2 Ναοί στην Ρωσία, 4Κληρικοί και αρκετές Ενορίες – Κοινότητες στην Γεωργία, καθώς επίσης 3 Κληρικοί και αρκετές Ενορίες – Κοινότητες στην Νότια Οσετία. Για εκεί χειροτονήθηκε ο Επίσκοπος Αλανίας Γεώργιος, ο οποίος και παραιτήθηκε πιθανόν κυβερνητική επεμβάσει.
3. Στην «Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία της Βορείου Αμερικής» (HOCNA), υπό τον Μητροπ. Βοστώνης Εφραίμ, υπάγονται 4 Ενορίες στην Ρωσία, 4 στην Γεωργία, 1 στην Ουκρανία και μία 1 στην Λευκορωσία. Στην ομάδα αυτή ανήκει ο «Τορόνο» Μακάριος κατά σάρκα αδελφός του κανονικού επισκόπου των υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο Αλβανοφώνων της Αμερικής Φιλομηλίου Ηλία.
4. Η Μητροπολιτική Σύνοδος του «Αυλώνος» Αγγέλου έχει κοινωνία με τον «Πατριάρχη Μόσχας» Ραφαήλ
5. Στις 4 Ματθαιϊκές παρατάξεις, οι οποίες και αυτές ήρθαν κατά το παρελθόν σε κοινωνία με την Υπερόριο Ρωσική Εκκλησία, υπάρχουν δομές στην Ρωσία μάλιστα και Μητροπολίτης ο «Κιέβου» Σεραφείμ.
Από το 2010 μέρος της διεθνούς νομοθεσίας αποτελεί επισήμως η Σύμβαση για την απαγόρευση των Βλημάτων Διασποράς (Convention on Cluster Munitions), η οποία απαγορεύει την αποθήκευση, χρήση και μεταφορά όλων των τύπων των σχετικών πυρομαχικών. Η σύμβαση έχει υιοθετηθεί από 108 κράτη, ωστόσο μόνο 38 την έχουν επικυρώσει. Ανάμεσα σε όσους δεν υπέγραψαν τότε είναι οι ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, Ινδία, Κίνα, και Πακιστάν. Αλλά και η Ελλάδα και η Τουρκία.
Στην Κρήτη 16 χρόνια μετά, όπως φαίνεται θα υπογραφεί ένα κείμενο για την Διασπορά με απόντες Άραβες και Ρώσους. Και οι δυό έχουν πήξει «αυτοκέφαλες Εκκλησίες» στην Αμερική. Ενώ τα περασμένα χρόνια πέρασαν τον Ατλαντικό Σέρβοι Ρουμάνοι Βούλγαροι και Γεωργιανοί με τους επισκόπους τους. Στο Ισραήλ οδοιπορούν ορθόδοξοι χριστιανοί από παντού, με Παπικούς και Αρμενίους συνδιαχειριστές του Παναγίου Τάφου.
Μέχρι σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Ευρώπη δεν έχει ονομάσει επισκόπους πόλεων αλλά χωρών, κάτι που έως ένα βαθμό σεβάστηκαν και όσοι ακολούθησαν εκ των κατά τόπους Εθνικών Εκκλησιών, χρησιμοποιώντας κατά κόρον εξαρχικούς τίτλους Γαλλίας ή Κεντρικής Ευρώπης, το ίδιο και στην Ωκεανία, Αυστραλίας ή Νέας Ζηλανδίας. Ποιός πήγε πρώτος στην Ινδία, την Κίνα και στο Πακιστάν είναι αμφισβητούμενο, όπως και το σε ποιον ανήκουν. Αλλά στην Αμερική έχουμε Ελληνική Διασπορά με επισκόπους που φέρουν τίτλους όμοιους με των Ρώσων και των άλλων μεταναστών.
Τελικά όμως η Γεωργία που ήταν έδαφος του Πατριάρχου Αντιοχείας, ο οποίος είχε κάποτε την έδρα του εντός των σημερινών συνόρων της Τουρκίας, έλαβε το αυτοκέφαλο και την Πατριαρχική αξία από τον παραμένοντα μετά πόνων και βασάνων εντός Τουρκίας, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Και ταύτα πάντα εν ονόματι του Παρακλήτου που εις ενότητα πάντας εκάλεσε.
