ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ το Ευαγγέλιο την α-μνησικακία.Όόμως εμείς ως νεοέλληνες την μπερδέψαμε με την α-μνησία.
Έτσι αμετανοήτως πάντα εμπιστεύομαστε και ψηφίζουμε όλους αυτούς που τα τελευταία χρόνια κυβερνούν τον τόπο μας με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ήδη στα κοφτερά δόντια τους και μόνο με θαύμα να μπορούμε να σωθούμε.
Η εξαφάνιση της Ορθόδοξης και Ελληνικής ταυτότητας ακόμη και αυτού του ιδίου του φύλου για τους σημερινούς Έλληνες είναι ήδη γεγονός!Μας κλέψαν την περι-ουσία , μας έκλεψαν και τηνουσία μας ,που είναι αυτή η ίδια η ψυχή μας!
Γιαυτό και πιότερο μοιάζουμε τώρα με την ελαφίνα από τους μύθους του Αισώπου…
«ΚΑΠΟΤΕ το λιοντάρι ήταν άρρωστο και βρισκόταν στη σπηλιά του. Εκεί του κρατούσε παρέα η αλεπού.
Κάποια στιγμή το λιοντάρι πείνασε και της λέει: Κυρά Μάρω για να μπορέσω να γίνω καλά πρέπει να μου φέρεις να φάω τη μεγάλη ελαφίνα που τριγυρνάει στο δάσος.
Αυτή μη θέλοντας να τον κακοκαρδίσει ξεκίνησε για το δάσος και κάποια στιγμή συνάντησε την ελαφίνα δίπλα σε ένα ρυάκι να τρώει. Θα έμαθες της λέει ότι ο βασιλιάς είναι στα τελευταία του. Αποφάσισε λοιπόν να σε κάνει διάδοχό του. Έλα λοιπόν μαζί μου στη σπηλιά του για να σου το ανακοινώσει.
Η ελαφίνα χάρηκε και πράγματι ξεκίνησε για τη σπηλιά του λιονταριού. Αυτό πεινασμένο καθώς ήταν μόλις αυτή έκανε να μπει μέσα της όρμησε αλλά δεν κατάφερε να την πιάσει παρά μόνο με τα νύχια του της γρατσούνισε το αυτί.
Μόλις το είδε αυτό η αλεπού απογοητεύτηκε. Κρίμα τον κόπο μου βασιλιά μου! Βιάστηκες, έπρεπε να περιμένεις να μπει για τα καλά μέσα στη σπηλιά.
Το λιοντάρι που είχε εξαντληθεί από τη πείνα της λέει : Δεν σε φοβάμαι εσένα αλεπού. Είσαι πασίγνωστη για την εξυπνάδα και την πονηριά σου. Είμαι σίγουρος πως θα βρεις τρόπο να της ξαναφέρεις στη σπηλιά. Και έννοια σου, μόλις γίνω καλά θα σου το ανταποδώσω.
Πράγματι η αλεπού ξανα-ξεκινάει για να βρει την ελαφίνα. Την βρίσκει σε ένα ξέφωτο να τρώει χορτάρι και με ύφος θιγμένου της λέει : Καλά τι έπαθες εσύ και έφυγες έτσι ξαφνικά;
Φύγε απ’ εδώ της λέει εκνευρισμένη η ελαφίνα. Με κορόιδεψες! Με παγίδευσες για να με φάει το λιοντάρι.
Το λιοντάρι της λέει η αλεπού ήθελε απλώς να σου πει στο αυτί κάποια κρατικά μυστικά. Αλλά εσύ το παρεξήγησες. Τώρα θα κάνει βασιλιά το λύκο που θα είναι ένας τύραννος. Αν θέλεις να προλάβουμε το κακό έλα μαζί μου στη σπηλιά, μόλις που προλαβαίνουμε.
Μου λες αλήθεια της λέει η ελαφίνα, μου το ορκίζεσαι; Σου ορκίζομαι της λέει αλεπού στο χορτάρι που τρως. Η ελαφίνα πείστηκε και ξεκίνησαν για τη σπηλιά.
Το λιοντάρι είχε πάρει το μάθημά του και περίμενε την ελαφίνα να μπει για τα καλά μέσα στη σπηλιά του κι όταν αυτό έγινε της όρμηξε.
Την ώρα που την έτρωγε κύλησε το μυαλό της ελαφίνας κι η αλεπού το άρπαξε κρυφά και το έφαγε.
Όταν το λιοντάρι έψαξε και δεν βρήκε το μυαλό ρώτησε την αλεπού μήπως αυτή το είχε πάρει και η αλεπού του απάντησε:
-Περιμένεις να βρεις μυαλό βασιλιά μου σε ένα ζώο που μπήκε στη φωλιά σου ΔΥΟ φορές για να το φας;
