Όταν, όμως, τη μάθουμε, θα δούμε πόσο συχνά ακούγεται στον αέρα την άνοιξη και το φθινόπωρο καθώς περισσότερες από 250,000.000 Δενδροκελάδες μεταναστεύουν από την Αφρική προς την Ευρώπη και αντίθετα! Πάντως, Δενδροκελάδες μένουν και στην Ελλάδα για να αναπαραχθούν, κυρίως σε περιοχές αρκετού υψομέτρου. Για να αναπαραχθεί, προτιμά ανοιχτά μέρη με λίγα τουλάχιστον δέντρα και αποφεύγει τα κλειστά δάση ή τα τελείως ανοιχτά λιβάδια. Τη φωλιά της την κατασκευάζει στο έδαφος, ανάμεσα στα χόρτα.
Γεννά 4-6 αβγά που έχουν ποικίλα σχέδια. Η εκκόλαψη γίνεται από το θηλυκό για 13-14 μέρες ενώ στη συνέχεια την ανατροφή αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς. Όπως και οι υπόλοιπες κελάδες, η Δενδροκελάδα (15 εκ.) δεν έχει εντυπωσιακό χρωματισμό. Γενικά, το χρώμα του φτερώματος της είναι φαιό με έντονα στίγματα, ιδιαίτερα στο στήθος. Το ράμφος της λεπτό και τα πόδια κοκκινωπά. Η γενικότερη εμφάνιση θυμίζει λίγο τις σουσουράδες με τις οποίες συγγενεύει. Χαρακτηριστικό το κελάηδημα του αρσενικού, δυνατό και μελωδικό με μακριές τρίλιες και διακριτικό τέλος: «τσια-τσια-τσια». Κελαηδάει ψηλά από κάποιο δέντρο αλλά κυρίως πετώντας, όταν ανεβαίνει λίγο για να ξαναπέσει σαν αλεξίπτωτο στη θέση όπου θα καθήσει. Τρέφεται με έντομα και, σε μικρότερο ποσοστό, με μικρούς σπόρους.
