Έγινε και σήμερα κάτι, που μου επιβεβαίωσε αυτό που πάντα λέμε, με πολύ αγάπη αλλά και με πολύ προβληματισμό.
Επιλέγουμε τις φίλους μας αλλά όχι τους συγγενείς μας.
Μου ήρθε στο νου απευθείας αν εγώ ήμουν ένας συγγενής του Ιησού Χριστού τι θα έκανα σε σχέση μαζί Του.
Θα διεκδικούσα το συμφέρον μου, τα κεκτημένα δικαιώματα μου, το να τα έχω καλά με τους άλλους ή θα προσπαθούσα μέσα από την επικοινωνία μαζί τους να βλέπω το Θεό.
Μερικοί θα με έλεγαν τρελό, για να μην πω καλύτερα την κλασική έκφραση που ακούς όπου και να βρεθείς, μέσα στην Ελλάδα.
Όμως αν πραγματικά σκεφτούμε ότι όλοι οι άνθρωποι θα πάρουμε μαζί μας μόνο τις καλές πράξεις.
Τότε το 1,5 μέτρο χώμα που θα μας σκεπάζει θα έχει τόση αξία!!
Αν έχουμε καλούς συγγενείς.
Μας έμαθαν με το φόβο "τι θα πουν οι άλλοι" λες και οι άλλοι δεν έχουν τα θέματα τους.
Οι φίλοι σε δέχονται έτσι ακριβώς όπως είσαι. Με τα άσχημα σου και με τα καλά σου. Δέχονται πολλά από τα ελαττώματα σου, έχουν ιδιαίτερη μεταχείριση στα τυχόν λάθη σου. Προσπαθούν να σε κάνουν να νιώθεις καλά.
Κάποιες από τις αρκετές σκέψεις που μου ήρθαν πηγαίνοντας να φάω σε ένα συγγενικό σπίτι.
Ο δούλος του Θεού.
Γεώργιος Κάτρης.
Γεώργιος Κάτρης.
.jfif)