Θα γράψω σήμερα για κάτι το οποίο μου έκανε και ακόμη με κάνει να είμαι αρκετά προβληματισμένος.
Ένας οπαδός μπάσκετ γνωρίζει τα πάντα για την ομάδα του, την ορολογία των τεχνικών άμυνας και επίθεσης, και δεν θέλει με τίποτα να χάνει η ομάδα του και οι εχθροί του να κερδίζουν.
Ναός, ο χώρος που οι πιστοί έρχονται αν τακτά διαστήματα να ανάψουν ένα κερί ή περισσότερα κεριά, να προσευχηθούν, να δουν και άλλους πιστούς, να κάνουν ακριβώς τα ίδια. Οι αρκετά προχωρημένοι στην πνευματική ζωή προσεύχονται και για τους εχθρούς τους.
Ξένοι, στο μεν μπάσκετ τις περισσότερες φορές ενισχύουν την ομάδα. Στο χώρο της Εκκλησίας κάνουν ακριβώς το ίδιο. Άναμμα κεριού ή κεριών, προσευχή ακόμη και για τους εχθρούς.
Έχω μείνει αρκετές φορές με ανοικτό το στόμα από την ευλάβεια και την τάξη των ξένων ορθοδόξων χριστιανών σε σχέση με τους εντόπιους χριστιανούς.
Οι πρώτοι προσέχουν και την αναπνοή τους. Οι δεύτεροι θεωρούν τα πάντα δικά τους. Φωτογραφίες, live video, κουβεντούλα, και αν τους πεις και τίποτα, "λίγο πιο σιγά παρακαλώ"...
Έκανες την τύχη σου.
Η κλασσική απάντηση :"Ξέρεις ποιος είμαι εγώ??"
Η απάντηση μου, συνήθως είναι :"Ούτε κι εσύ ξέρεις ποιος είμαι εγώ!!"
Σεβόμενος το ιερό χώρο συνήθως σταματάω εκεί την συζήτηση. Θεωρώντας ότι ο χριστιανός θα καταλάβει την ιερότητα του χώρου και θα σταματήσει να κάνει ότι του κατεβάζει το πολυμήχανο μυαλό του.
Τις περισσότερες φορές πάνε τα κεριά στην άκρη όπως και οι προσευχές το ίδιο.
Οι ξένοι κοιτάνε απορημένοι αν μπήκαν σε ιερό ναό ή σε μια καφετέρια!!
Η σκέψη μου αρχίζει να ταξιδεύει στο κατά πόσο επώδυνο για μερικούς χριστιανούς είναι να καταλάβουν που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή και τι γίνεται στο χώρο της Εκκλησίας.
Ευελπιστώ, πάντα να υπάρχει η καλή μαρτυρία από την πλευρά μου και να ενσταλλάζω λίγη αγάπη από την πλούσια δική Του.
Αυτά σαν μερικές σκέψεις.
Ένας οπαδός μπάσκετ γνωρίζει τα πάντα για την ομάδα του, την ορολογία των τεχνικών άμυνας και επίθεσης, και δεν θέλει με τίποτα να χάνει η ομάδα του και οι εχθροί του να κερδίζουν.
Ναός, ο χώρος που οι πιστοί έρχονται αν τακτά διαστήματα να ανάψουν ένα κερί ή περισσότερα κεριά, να προσευχηθούν, να δουν και άλλους πιστούς, να κάνουν ακριβώς τα ίδια. Οι αρκετά προχωρημένοι στην πνευματική ζωή προσεύχονται και για τους εχθρούς τους.
Ξένοι, στο μεν μπάσκετ τις περισσότερες φορές ενισχύουν την ομάδα. Στο χώρο της Εκκλησίας κάνουν ακριβώς το ίδιο. Άναμμα κεριού ή κεριών, προσευχή ακόμη και για τους εχθρούς.
Έχω μείνει αρκετές φορές με ανοικτό το στόμα από την ευλάβεια και την τάξη των ξένων ορθοδόξων χριστιανών σε σχέση με τους εντόπιους χριστιανούς.
Οι πρώτοι προσέχουν και την αναπνοή τους. Οι δεύτεροι θεωρούν τα πάντα δικά τους. Φωτογραφίες, live video, κουβεντούλα, και αν τους πεις και τίποτα, "λίγο πιο σιγά παρακαλώ"...
Έκανες την τύχη σου.
Η κλασσική απάντηση :"Ξέρεις ποιος είμαι εγώ??"
Η απάντηση μου, συνήθως είναι :"Ούτε κι εσύ ξέρεις ποιος είμαι εγώ!!"
Σεβόμενος το ιερό χώρο συνήθως σταματάω εκεί την συζήτηση. Θεωρώντας ότι ο χριστιανός θα καταλάβει την ιερότητα του χώρου και θα σταματήσει να κάνει ότι του κατεβάζει το πολυμήχανο μυαλό του.
Τις περισσότερες φορές πάνε τα κεριά στην άκρη όπως και οι προσευχές το ίδιο.
Οι ξένοι κοιτάνε απορημένοι αν μπήκαν σε ιερό ναό ή σε μια καφετέρια!!
Η σκέψη μου αρχίζει να ταξιδεύει στο κατά πόσο επώδυνο για μερικούς χριστιανούς είναι να καταλάβουν που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή και τι γίνεται στο χώρο της Εκκλησίας.
Ευελπιστώ, πάντα να υπάρχει η καλή μαρτυρία από την πλευρά μου και να ενσταλλάζω λίγη αγάπη από την πλούσια δική Του.
Αυτά σαν μερικές σκέψεις.
Ο δούλος του Θεού.
Γιώργος.
Γιώργος.
