ΣΕ ΕΝΑ παρετυμολογικό παιχνίδι θα βρίσκαμε την προέλευση του όρου "κορονοϊός" από την λέξη «Κόρος»: κορεννύω-κορέννυμι, δηλαδή είμαι γεμάτος,, σε πλησμονή, σε πλήρη κορεσμ,, έχω χόρταση, αφθονία…
Έτσι γεμίσαμε, ξεχειλίσαμε και κατά-κλυστήκαμε (όπως πριν τον κατακλυσμό του Νώε)από επίγεια αγαθά.
Γεμίσανε τα σφαγεία αίματα από τα άκακα ζώα που καταβροχθίζουμε καθημερινά.
Κάποτε, στη Βόρεια Ελλάδα ,σφάζανε ένα μοσχαράκι μπροστά στα μάτια της μητέρας του και αυτή δάκρυζε . Προσπαθούσε να την παρηγορήσει χαϊδεύοντάς την ο σφαγέας μα εκείνο το αγαθό ζώο όλο έκλαιε.
Κορεστήκαμε από « οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα, καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων, καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ (Αποκ.ιη΄) γι’αυτό ακολούθησε φυσικά η αρρώστια του κορεσμού, ο ιός του κόρου ο «ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ».
Και όπως έλεγε ο αρχαίος Αθηναίος Σόλωνας ˑ
«Τον κόρον υπό του πλούτου γεννάσθαι, την δε ύβριν υπό του κόρου.» δηλαδή ˑο πλούτος φέρνει τον κορεσμό και ο κορεσμός την «ύβριν».
π.Διονύσιος Ταμπάκης
