ΕΛΕΓΕ ένας αγιασμένος καλόγηρος :
-Τα παλιά χρόνια θυμούμαι πως άμα ήτανε σαρακοστή δεν μας αφήνανε οι μανάδες μας να παίζουμε πολύ , ούτε να χασκογελούμε, ήμασταν μαζεμένοι, σοβαροί.
Αλλά και οι μεγάλοι ούτε τραγούδια ήταν ετούτες τις ημέρες, ούτε τραπέζια κάμανε ,ούτε επισκέψεις, γλέντια , ήσαν λιγότερες κουβέντες , δεν σοκακεύανε, ζούσαν σαν καλόγεροι κοντολογίς.
Και τώρα οι πνευματικοί νόμοι, έστω και με αυτόν τον παιδαγωγικό τρόπο της επιδημίας του κορωναϊού που ενέσκηψε, μας οδηγούν έστω και ακούσια να ζήσουμε φέτος την σαρακοστή όπως οι προγόνοι μας.
Τώρα όλοι θα μαζευτούμε στα σπίτια μας, θα σοβαρευτούμε, θα μάθουμε στα λιγότερα και αναγκαία, όχι διασκεδάσεις, πορνείες, αμαρτωλές εξωστρέφειες, γλέντια, λουκούλλεια γεύματα σε φαγάδικα, ούτε βόλτες στα εξωτερικά, ευκαιρία να μαζευτούμε στο αρχονταρίκι του σπιτιού μας ,να συνομιλήσουμε με τα παιδιά μας και τους συζύγους μας, να ανάψουμε το καντηλάκι και να προσευχηθούμε στο κελί μας ,να κάνουμε κατάνυξη με πνευματική άνοιξη και έτσι σιγά-σιγά θα έρθει και η ανά-σταση και στάση αυτής της Θεομηνίας.
