Χαιρετισμοί της Θεοτόκου

 
Η Ά Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου, (Άγγελος Πρωτοστάτης).

Εκφωνεί υποδειγματικά ο Αρχιμ. Ειρηναίος Νάκος,
εις τους ήχους πλ.Δ´, πλ.Ά και πλ. Β´

Ψάλλει ο Απόστολος Ντέτσικας.

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω το χαίρε· (τρις)

και συν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν Σε θεωρών, Κύριε, εξίστατο, καί ίστατο, κραυγάζων πρός Αυτήν τοιαύτα·

Χαίρε, δι' ης η χαρά εκλάμψει·

χαίρε, δι' ης η αρά εκλείψει.

Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις·

χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς·

χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς.

Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα·

χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον·

χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.

Χαίρε, δι' ης νεουργείται η κτίσις·

χαίρε, δι' ής βρεφουργείται ο Κτίστης.

Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως·

το παράδοξόν Σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται·

ασπόρου γαρ συλλήψεως την κύησιν πώς λέγεις; κράζων·

Αλληλούϊα.



Γνώσιν άγνωστον γνώναι η Παρθένος ζητούσα εβόησε πρός τόν λειτουργούντα·

Εκ λαγόνων αγνών Υιόν, πώς εστι τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι.

Προς Ήν εκείνος έφησεν εν φόβω, πλην κραυγάζων ούτω·

Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις·

χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.

Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον·

χαίρε, των δογμάτων Αυτού το κεφάλαιον.

Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι' ής κατέβη ο Θεός·

χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης πρός ουρανόν.

Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα·

χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.

Χαίρε, το φώς αρρήτως γεννήσασα·

χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.

Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν·

χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.

Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, πρός σύλληψιν τή Απειρογάμω·

και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τω ψάλλειν ούτως·

Αλληλούϊα.

Έχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανέδραμε προς την Ελισάβετ· το δε βρέφος εκείνης, ευθύς επιγνόν τόν ταύτης ασπασμόν, έχαιρε·

και άλμασιν ως άσμασιν εβόα προς την Θεοτόκον·

Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα·

χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.

Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον·

χαίρε, φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.

Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών·

χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών.

Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις·

χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.

Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα·

χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.

Χαίρε, Θεού πρός θνητούς ευδοκία·

χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.

Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν Σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών, Άμεμπτε·

μαθών δε Σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου, έφη·

Αλληλούϊα.