Σμύρνη πως ποθώ σαν γεννηθώ να σε δω . Εκεί π’οτάν φυσάει το Κορδελιό μεθάει Στην Άγια Φωτεινή στου Ψάλτη την φωνή, Σ’αρχοντόσπιτα με χάρη σαν Μαγιού στεφάνι Μεθυσμένος στα σοκάκια με τα γεράνια Στο παζάρι ο τελάλης,στο τζαμί ο Ιμάμης , Στα μπαλκόνια του Ισιγώνη ,δεν είσαι μόνη Μ’ανθοπέταλα σε ραίνουν ,γεννεές σε προσμένουν Τσάι και καφέ στο Καντιφέ Καλέ Εκεί στην προκυμαία Ρωμιοί και Τούρκοι ένα. Συνάζεις τα παιδιά σου στην αγκαλιά σου. Νοσταλγίας θυμιατήρι που ποτέ δεν σβήνει !