ΤΟ «ΣΥΓΝΩΜΗ» ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ
ΗΤΑΝ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ σχεδόν, όταν Μάη μήνα επιστρέφαμε προς το Ξενοδοχείο στην περιοχή Μπασμάν.Από εκεί άρχισαν να παράγονται βιομηχανικά οι καλύτερες μαντήλες γιαυτό και ονομάζονται πλέον Μπαζμίνες.
Ξάφνου συναντήσαμε μπροστά μας έναν όμιλο λαϊκών Τούρκων 60 και plass που κάθονταν σε ένα παλαιό καφενείο έξω σε ένα πεζόδρομο και βλέπανε ταινία.
Είχανε στήσει μία παλαιά έγχρωμη τηλεόραση σε ένα ψηλό τραπεζάκι και παρακολουθήσαν από κοινού αφοσιωμένοι την εξέλιξη της ταινίας.Μας γύρισε η εικόνα αυτή σε μνήμες από λαϊκές συνοικίες της Ελλάδας του 65 όταν πρωτοήρθε στην πατρίδα μας η ΤV .
Δίπλα πωλούσε ένας ευγενέστατος πλανόδιος κυριούλης, με το μαλλί πλακάκι από την χωρίστρα και με σοβαρότητα κοσμηματοπώλη, τα εύγεστα γλυκά του σε ένα τροχήλατο φορητό μαγαζί .Μέσα στην άμαξα είχε ωραία παραδοσιακά γλυκά του ταψιού και άλλα .
Έφαγα και εγώ στο πόδι ένα ωραίο σιροπιαστό άσπρο κομμάτι μπακλαβά που τα φύλλα του είναι φτιαγμένα από γάλα και όχι από νερό όπως συνηθίζεται.
Αφού πήρανε και φάγανε και οι υπόλοιποι στο πόδι από τα ωραία σιροπιαστά γλυκά του πλανόδιου πωλητή πού’χε μέσα στο τροχήλατο φορητό μαγαζάκι του, δεν πρόσεξα κι’από την γλυκοκατάνυξη είχα ήδη κλείσει τον δρόμο μεταξύ της άμαξας και του απέναντι τοίχου.
Τότε ακούω απρόσμενα την λέξη «συγγνώμη» με καθαρή ελληνική προφορά από έναν μυστακοφόρον Τούρκο της Σμύρνης που ‘χε σηκωθεί από το καφενείο.
Ξαφνιάστηκα χαρούμενος και για την προφορά αλλά και την ευγένεια του.Θα ανέμενε φυσιολογικά τις νοήμων, πως έναν Ρασοφόρο μεσάνυχτα μέσα σε μία υποβαθμισμένη συνοικία της Τουρκιάς θα τον είχαν κάνει σουβλάκι,μα κι΄όμως μου ζήτησαν και συγνώμη από πάνω.
Αυτό το «συγνώμη» είναι μία mikro εξομολόγη που σώζει και εμάς αλλά και σώζει και την κατάσταση πολλάκις.Αν μπορούσε να πεί αυτήν την τρισύλλαβη λέξη ο διάβολος θα γινόταν και πάλι Άγγελος και θα έπαυε όλο αυτό το δράμα της πλάσης.
Κάποτε ένα νέο παιδί που κατάγονταν από τους παππούδες του από το Αϊδίνι δούλευε σε ένα μηχανουργείο στην παλαιά Κοκκινιά .Συνέβη να παρεξηγηθεί με έναν συνέταιρό του και τότε τον’επιάνει το αφεντικό που ήταν Κρητικός και του λέει:
-Πολύκαρπε. Εσύ ‘σαι καλο κοπέλι και φρόνιμο. Ζήτηξέ του συγνώμη να στένει (σταματήσει) μπλιό(άλλο) η παρεξήγηση.
-Δεν πάω αφεντικό.
-Μωρέ να πάς.Μην είσαι μαϊμούνι.
-Οχι δεν πάω
-Να πας που σου λέγω να του πείς εντελόγω(αμέσως) συγνώμη…
Με τα πολλά έβαλε νου ο Πολύκαρπος πλησιάζει τον συνέταιρό του και του λέει
-«Αρίστο συγνώμη να περάσω».Και έτσι το είπε επιτέλους το συγνώμη.
«Καλώς σε βρήκα ΣΜΥΡΝΗ» π.Διονύσιος Ταμπάκης
Περιοχή συνημμένων
