ΣΕ ΕΝΑ ἀκριτικό χωριό τῆς Ἠπείρου, στο Σταυροσκιάδι ,στα χρόνια Τουρκοκρατίας, ἕνας Χριστιανός εἶχε τήν εὐλαβική καί σωτήρια συνήθεια νά διαβάζει κάθε ἡμέρα τούς Χαιρετισμούς.
Κάποτε ,λόγω «μεριμνῶν τῆς Μάρθας»(κοσμικές ἐνασχολήσεις), δέν διάβασε ὅλους τους Χαιρετισμούς παρά μονάχα τούς μισούς. Κατά θεία σύμπτωση συνέβη ἐκείνη τήν ἡμέρα νά τόν κυνηγήσουν οἱ Τοῦρκοι γιά νά τόν συλλάβουν. Ἐκεῖνος μπαϊλτισμένος ἀπό τήν καταδίωξη ἔπεσε σ’ἕνα σοκάκι λιποθυμισμένος ὅπου σέ λίγο πέρασαν ἀπό ἐκεῖ οἱ Τοῦρκοι Τζανταρμάδες οἱ ὁποῖοι τόν ἀκούμπαγαν μέ τά πόδια τούς μέν, ἀλλά δέν τόνε βλέπανε. Ἦταν ἀόρατος. Τρομοκρατημένοι λακήσανε ὅλοι τότε καί φύγανε ἀπό τοῦτο τό ὑπερφυσικό γεγονός πού ἀποδείχνει πώς αὐτός ὁ Χριστιανός ἐκείνη τήν ἡμέρα ἔλαβε μονάχα τήν μισή προστασία τῆς Θεοτόκου ἀφοῦ εἶχε διαβάσει μονάχα τούς μισούς χαιρετισμούς. Γιαυτό ἄς μήν λησμονοῦμε νά διαβάζουμε καθημερινά μία καί περισσότερες φορές τούς εἰκοσιτέσσερις Οἴκους τῆς Παναγίας καί νά μήν τούς ἀφήνουμε οὔτε μέρα, διότι καί τήν ἀντιβίωση μία ἡμέρα νά τήν ξεχάσεις χαλᾶς ἔπειτα τήν σειρά τῆς γιατρειᾶς.
