Η νηστεία
Ξεκινά και πάλι η περίοδος των Χριστουγέννων. Ενώ ο κόσμος όλος βρίσκεται σε μια αναστάτωση και ανασφάλεια, κυρίως με το θέμα της πανδημίας, αλλά και τόσα άλλα που τον απασχολούν, έρχονται και εφέτος Χριστούγεννα. Ξεκινά και πάλι μια πορεία, μια προσπάθεια που θα οδηγήσει στο μεγάλο γεγονός -για όσους το πιστεύουμε- της Ενανθρώπησης του Θεού. Πάντοτε η Εκκλησία μας προετοιμάζει για τα μεγάλα γεγονότα. Η νηστεία βρίσκεται σε αυτό το πλαίσιο της προετοιμασίας, και όσοι την τηρούν, γνωρίζουν ότι η βοήθεια που προσφέρει είναι μεγάλη. Βοηθάει στο να συγκεντρωθεί ο νους και να στοχεύσει ο άνθρωπος στο Μυστήριο, γιατί τι άλλο είναι η Ενανθρώπηση, από ένα Μυστήριο, το οποίο με την λογική δεν κατανοείται, αλλά το ζει ο καθένας, ανάλογα με την πνευματικότητά του.
Η νηστεία δεν αφορά μόνο στις τροφές, αλλά σε οτιδήποτε σε μας βγάζει «εκτός κλίματος». Υπάρχει η νηστεία των λόγων, των έργων, των θεαμάτων, των λογισμών. Ο καθένας γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ποιο είναι το πάθος, η κακή συνήθεια που χρειάζεται να «νηστέψει». Και η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός, είναι μέσο, μέσα από το οποίο οδηγούμαστε στην ουσία.
Μπορεί να χρειαστεί να κάνεις «αναγκαστική» νηστεία, όταν για παράδειγμα ο γιατρός σου στο πει, για κάποια εξέταση στην οποία πρέπει να υποβληθείς, η για κάποια ασθένεια που έχεις. Υπάρχει όμως και η άλλη, η εκούσια και «ελεύθερη» νηστεία, για την δική σου πνευματική εγρήγορση ή και για την συμμετοχή σου στο μεγάλο γεγονός της Ενανθρώπησης, ή της Σταύρωσης, ή της Ανάστασης. Η νηστεία πάντως σε «λεπταίνει», σε ευαισθητοποιεί, και σε κάνει δεκτικό των πνευματικών πραγμάτων.
Έχει αξία ο καθένας να κάνει την προσπάθεια του με αγαθή διάθεση. Όσο μπορεί, αλλά με την καρδία του. Αγώνας χρειάζεται, με προσευχή, βλέποντας τον διπλανό, με όσο γίνεται «άνοιγμα» της καρδιάς. Μακάρι να βρίσκει τόπο να γεννιέται ο Χριστός μέσα μας.
αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη