Όσοι τον γνώρισαν από κοντά μιλούν για έναν άνθρωπο πάντα χαμογελαστό και γνήσια καλοσυνάτο, έναν ιερωμένο που εξέπεμπε «φως», με μεγάλη καρδιά και διάθεση διαρκούς προσφοράς. Ο πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης ήταν για τους πιστούς που τον επισκέπτονταν από πολλά μέρη της χώρας στο κελί του δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, μέσα στο Λοιμωδών (νοσ. Αγίας Βαρβαράς), ο «άγιος των Λεπρών». Και εδώ και κάποιες ημέρες είναι και επισήμως Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1931 στην Εθιά, ένα ορεινό χωριό στα νότια του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 740μ. και απέχει από το Ηράκλειο 38 χλμ. Ήταν το όγδοο και τελευταίο παιδί του Γεώργιου και Σοφίας Σαριδάκη και στην βάπτισή του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος.
Ο μικρός Κωνσταντίνος ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών. Η οικογένειά του γνώρισε μεγάλες στερήσεις. Μετά ήρθε και η γερμανική κατοχή. Δεν είχε την ευκαιρία να πάει στο σχολείο, ωστόσο ήταν έξυπνο παιδί και είχε μάθει να κάνει δύσκολες μαθηματικές πράξεις. Είχε από μικρός μεγάλη αγάπη για την εκκλησία.
Σε ηλικία 17 ετών πήγε στην Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα, στα νότια της Κρήτης. Μετά την τριετή του δοκιμασία, εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Σωφρόνιος. Αργότερα κατετάγη στον στρατό, όπου όπως νόσησε βαριά από λέπρα. Έτσι βρέθηκε στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών, όπου και θεραπεύτηκε πλήρως.
Αποφάσισε να μείνει μέσα στον Αντιλεπρικό Σταθμό, από αγάπη για τους πάσχοντες αδελφούς του. Η Διεύθυνση του Σταθμού, επειδή ήταν μοναχός, του παρεχώρησε ατομικό κελί, δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, όπου και πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ο Σωφρόνιος φρόντιζε τον Ναό, αλλά και όσους ασθενείς δεν είχαν κάποιον δικό τους να τους προσέξει.
Όταν έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου, ο Άγιος Άνθιμος έστειλε στον Σωφρόνιο τον Οσιώτατο μοναχό Νικηφόρο, τυφλό και παράλυτο για να τον φροντίσει. Τον υπηρέτησε με όλη του την ψυχή και καρδιά και τον είχε πνευματικό πατέρα και οδηγό. Το 1975, σε ηλικία 44 ετών, ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε εις πρεσβύτερον και πήρε το όνομα Ευμένιος.
Ο πατήρ Ευμένιος συνέχισε τη ζωή του στο Λοιμωδών ως ιερεύς πια, προσφέροντας βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους και ειδικά στα παιδιά.
