“Εφιστούμε τήν προσοχή τών πιστών τής Εκκλησίας μας νά μήν παρασύρονται από τούς διαφόρων ειδών πλάνους καί αγύρτες καί ψευδοπροφήτες, οι οποίοι τούς αποσπούν από τόν κύριο σκοπό τους, τήν πρόοδο στήν ορθόδοξη πίστη καί τήν πνευματική ζωή”, τονίζει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην εγκύκλιό υπό τον τίτλο «Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και οι ψευδοπροφήτες”, την οποία απέστειλε με αφορμή την εορτή των Αγίων Πάντων.
Αναλυτικά η Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου:
Μία εβδομάδα μετά τήν Εορτή τής Πεντηκοστής, κατά τήν οποία φανερώθηκε η Εκκλησία τού Χριστού στόν κόσμο, τιμούμε τά γεννήματα αυτής τής «καινής κτίσεως» τής Χάριτος, τής Εκκλησίας δηλαδή, πού είναι όλοι οι Άγιοι τού Θεού, οι αληθινά Πνευματοφόροι άνθρωποι.
Τό Πανάγιο Πνεύμα είναι η πηγή τής Αγιότητος καί όλων τών χαρισμάτων. Χαρίζει τήν θεοποιό Χάρη ανάλογα μέ τήν πνευματική κατάσταση τού ανθρώπου «καθώς βούλεται». Κατά τούς θεοφόρους Πατέρες η εργασία τών εντολών καί η προσευχή είναι αιτίες χορηγήσεως τής ενεργείας τού Αγίου Πνεύματος. «Κατ αναλογίαν τής εργασίας τών εντολών», γράφει ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής, όχι οι ακροατές, αλλά οι ποιητές τού νόμου θά γίνουν κατοικητήρια τού Παναγίου Πνεύματος. Κατά τήν διδασκαλία τών Αγίων, αυτό στό οποίο μπορούμε νά μετάσχουμε δέν είναι η ουσία τού Θεού, αλλά η ενέργεια. Αυτή η ενέργεια ονομάζεται θεοποιός Χάρη, Φώς καί Πνεύμα Θεού καί οδηγεί τόν άνθρωπο στήν θέωση.
Οι ταπεινοί γίνονται αποδέκτες τής Χάριτος τού Θεού. Μόνον αυτοί μπορούν νά αποφανθούν μετά βεβαιότητος γιά τά παρόντα καί τά μέλλοντα, νά διακρίνουν πού υπάρχει αλήθεια καί πού τό ψεύδος. Οι Άγιοι καί θεόπτες τών χαρισμάτων δέν κομπάζουν, αλλά ταπεινώνονται ακόμη περισσότερο μετά τήν θεία Επίσκεψη. Αντίθετα, οι στερούμενοι τής Χάριτος είναι ψευδοπροφήτες, πλανώντες καί πλανώμενοι, λύκοι βαρείς μή φειδόμενοι τών λογικών προβάτων τής Εκκλησίας καί διακατέχονται από πνεύμα υπερηφανείας καί κενοδοξίας. Τό φαινόμενο αυτό τών ψευδοαγίων υπάρχει σέ κάθε εποχή.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ο Θεός έδωσε πολλούς καί μεγάλους προφήτες. Όπως παρατηρεί ο σοφός Σολομώντας, η Σοφία τού Θεού κατά καιρούς μεταβαίνοντας σέ όσιες ψυχές κατασκευάζει φίλους Θεού καί προφήτες. Όμως ταυτόχρονα παρουσιάσθηκαν καί πολλοί ψευδοπροφήτες στόν λαό τού Ισραήλ. Ήδη από τήν αρχή ο Κύριος προειδοποίησε τόν λαό Του γι αυτούς καί έδωσε ως χαρακτηριστικό σημάδι αναγνωρίσεώς τους τήν παρέκκλιση από τήν αληθινή πίστη. Οι ψευδοπροφήτες δέν μιλούσαν «από στόματος Κυρίου», αλλά «από καρδίας αυτών». Δέν τούς απέστελλε ο Θεός καί αυτοί έσπευδαν νά προφητεύουν, δέν λαλούσε πρός αυτούς ο Θεός καί αυτοί προφήτευαν.
Γιά νά αρέσουν καί νά γίνουν αποδεκτοί χρησιμοποιούσαν τήν κολακεία. Ενώ έβλεπαν ότι ο λαός είχε απωθήσει τόν λόγο τού Κυρίου, τού προφήτευαν ότι θά απολαμβάνει πραγματική ειρήνη. Αποτέλεσμα ήταν νά εξαπατούν τόν λαό μέ τίς ψευδείς προφητείες τους καί νά τόν οδηγούν στήν καταστροφή. Γι αυτό στό τέλος καταντροπιάζονταν, γίνονταν καταγέλαστοι καί έπεφταν σέ τέλεια καταφρόνηση καί ανυποληψία από τόν λαό. Εμφανίζονταν «ως αλώπεκες εν ταίς ερήμοις». Δηλαδή όπως οι αλεπούδες αγαπούν νά κυκλοφορούν σέ έρημα μέρη, έτσι καί οι ψευδοπροφήτες εμφανίζονταν κατ εξοχήν σέ εποχές κατά τίς οποίες ο λαός λόγω τής ασέβειας καί τής αμαρτίας είχε ερημωθεί από τήν θεία Χάρη καί προστασία.
Στήν Καινή Διαθήκη ομοίως «πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τόν κόσμον». Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήδη από τήν αρχή τού κηρύγματός Του, στήν επί τού Όρους Ομιλία, εφιστά τήν προσοχή τών πιστών αναφορικά μέ τούς ψευδοπροφήτες, οι οποίοι έρχονται πρός αυτούς μέ ενδύματα προβάτων, αλλά από μέσα είναι άρπαγες λύκοι. Τά αμαρτωλά έργα τους αποτελούν τρανές αποδείξεις ότι δέν είναι δοχεία τής Χάριτος τού Θεού.