Ο Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος επισκέφτηκε την Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας στην πόλη του Άργους και μίλησε για την ζωή και το βίο της Οσίας Δοσιθέας του Κιέβου.
Η ηγουμένη της Ιεράς Μονής μοναχή Χρυσοστόμη , ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη για την επίσκεψη στο μοναστήρι καθώς και για την εποικοδομητική ομιλία του.
Η ΟΣΙΑ ΔΟΣΙΘΕΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ
Μέσα στους βίους των οσίων συναντούμε αμέτρητους τρόπους ασκητικής βιοτής. Με τη χάρη και την επίπνοια του Αγίου Πνεύματος, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση και τα χαρίσματά του, αλλά και ανάλογα με την ποιότητα της αγάπης του για τον Θεό, καθένας από τους οσίους ασκητές έβρισκε το δικό του τρόπο να εκφράσει αυτή την αγάπη του. Μια τέτοια αγάπη για τον Θεό συναντούμε στο πρόσωπο της οσίας Δοσιθέας του Κιέβου, που έζησε το 18ο αιώνα και όλοι γνώριζαν ως Δοσίθεο.
Ο θαυμαστός της βίος, που καταγράφεται γλαφυρά σ' αυτό το βιβλίο, δεν μπορεί παρά να συγκινήσει τον καλοπροαίρετο αναγνώστη και για έναν ακόμη σημαντικό λόγο. Η αγία Δοσιθέα συνδύασε τους τρεις δυσκολότατους δρόμους: του δια Χριστόν σαλού, του εγκλείστου και της απόκρυψης της γυναικείας φύσης. Γι' αυτό και έφτασε σε μεγάλα πνευματικά μέτρα και αξιώθηκε των πλουσίων χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.
Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας
Τη νότια πλευρά του κάστρου του Άργους, στολίζει το κατάλευκο μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας. Ένα σχετικά μικρό συγκρότημα, που κυριολεκτικά κρέμεται στην άκρη του βουνού της Λάρισας. Πάνω του στέκεται αγέρωχο το ιστορικό κάστρο του Άργους. Το 1965, δύο μοναχές, οι αδελφές Σαμιώτη, μετά τον θάνατο της μητέρας τους, αποσπάστηκαν από τη συνοδεία του αδελφού τους Θεόκλητου, Ηγούμενου της γειτονικής Μονής, της αφιερωμένης στη Γέννηση του Ιησού Χριστού, και εγκαταστάθηκαν στην Αγία Μαρίνα.
Εκεί έχτισαν τα πρώτα μικρά οικήματα. Ο ναός και ο γύρω χώρος τους παραχωρήθηκε από το Σύλλογο των Παπουτσήδων του Άργους. (Εκ παραδρομής αναφέρεται σε πολλά σημειώματα ότι την αγόρασαν απ’ αυτούς. Ποτέ δεν ήταν ιδιοκτησία τους αλλά τους είχε παραχωρηθεί με απόφαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Τιμίου Προδρόμου, όπως θα δούμε παρακάτω.) Αρωγός στις προσπάθειές τους στάθηκε ο Μητροπολίτης Αργολίδος Χρυσόστομος ο Β΄ Δεληγιανόπουλος. Γυναικεία Μονή έγινε το 1972 με επίσημο διάταγμα.
Ο ναός είναι μια μικρή κεραμοσκέπαστη βασιλική, με εσωτερικό θόλο και με διαστάσεις 6,5 x 8,5 μέτρα. Το τέμπλο της είναι απλό και ξύλινο. Έχει μόνο φορητές εικόνες λαϊκής τεχνοτροπίας που είναι έργα του 1830- 1870. Ο δυτικός τοίχος του ναού είναι μεσότοιχος ενός άλλου κτιρίου, που προστέθηκε αργότερα και το οποίο χρησιμεύει ως αρχονταρίκι. Στη θέση του παλιότερα υπήρχε στέρνα για την αποθήκευση νερού. Νοτιοδυτικά του ναού έχει κτισθεί το νέο κτίριο των κελιών.
Στο προαύλιο της Μονής, ένας εξώστης – σχεδόν μετέωρος- πάνω από το Άργος και τον Αργολικό κάμπο, ανάμεσα σε όμορφα λουλούδια και ψηλά κυπαρίσσια, ο επισκέπτης μπορεί να ξεκουραστεί κάτω από την πλατύφυλλη κληματαριά.
Στο ανατολικό τμήμα της πεντακάθαρης και ολάνθιστης αυλής, που με πολλή αγάπη φροντίζει η μικρή αδελφότητα, μετά από έγκριση της Αρχαιολογίας, το 1970 κτίσθηκε ένας μικρός ναός, αφιερωμένος στην Παναγία τη Γιάτρισσα, στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και στην Αγία Μαρία την Αιγυπτία. Αυτός ο ναός κτίστηκε κυρίως, ως πράξη ευλάβειας και τιμής στην Παναγία (Θεοτόκο) του κάστρου, η οποία είχε κτισθεί από τον επίσκοπο Άργους Νικήτα, το 1174.
Η ηγουμένη της Ιεράς Μονής μοναχή Χρυσοστόμη , ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη για την επίσκεψη στο μοναστήρι καθώς και για την εποικοδομητική ομιλία του.
Η ΟΣΙΑ ΔΟΣΙΘΕΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ
Μέσα στους βίους των οσίων συναντούμε αμέτρητους τρόπους ασκητικής βιοτής. Με τη χάρη και την επίπνοια του Αγίου Πνεύματος, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση και τα χαρίσματά του, αλλά και ανάλογα με την ποιότητα της αγάπης του για τον Θεό, καθένας από τους οσίους ασκητές έβρισκε το δικό του τρόπο να εκφράσει αυτή την αγάπη του. Μια τέτοια αγάπη για τον Θεό συναντούμε στο πρόσωπο της οσίας Δοσιθέας του Κιέβου, που έζησε το 18ο αιώνα και όλοι γνώριζαν ως Δοσίθεο.
Ο θαυμαστός της βίος, που καταγράφεται γλαφυρά σ' αυτό το βιβλίο, δεν μπορεί παρά να συγκινήσει τον καλοπροαίρετο αναγνώστη και για έναν ακόμη σημαντικό λόγο. Η αγία Δοσιθέα συνδύασε τους τρεις δυσκολότατους δρόμους: του δια Χριστόν σαλού, του εγκλείστου και της απόκρυψης της γυναικείας φύσης. Γι' αυτό και έφτασε σε μεγάλα πνευματικά μέτρα και αξιώθηκε των πλουσίων χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.
Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας
Τη νότια πλευρά του κάστρου του Άργους, στολίζει το κατάλευκο μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας. Ένα σχετικά μικρό συγκρότημα, που κυριολεκτικά κρέμεται στην άκρη του βουνού της Λάρισας. Πάνω του στέκεται αγέρωχο το ιστορικό κάστρο του Άργους. Το 1965, δύο μοναχές, οι αδελφές Σαμιώτη, μετά τον θάνατο της μητέρας τους, αποσπάστηκαν από τη συνοδεία του αδελφού τους Θεόκλητου, Ηγούμενου της γειτονικής Μονής, της αφιερωμένης στη Γέννηση του Ιησού Χριστού, και εγκαταστάθηκαν στην Αγία Μαρίνα.
Εκεί έχτισαν τα πρώτα μικρά οικήματα. Ο ναός και ο γύρω χώρος τους παραχωρήθηκε από το Σύλλογο των Παπουτσήδων του Άργους. (Εκ παραδρομής αναφέρεται σε πολλά σημειώματα ότι την αγόρασαν απ’ αυτούς. Ποτέ δεν ήταν ιδιοκτησία τους αλλά τους είχε παραχωρηθεί με απόφαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Τιμίου Προδρόμου, όπως θα δούμε παρακάτω.) Αρωγός στις προσπάθειές τους στάθηκε ο Μητροπολίτης Αργολίδος Χρυσόστομος ο Β΄ Δεληγιανόπουλος. Γυναικεία Μονή έγινε το 1972 με επίσημο διάταγμα.
Ο ναός είναι μια μικρή κεραμοσκέπαστη βασιλική, με εσωτερικό θόλο και με διαστάσεις 6,5 x 8,5 μέτρα. Το τέμπλο της είναι απλό και ξύλινο. Έχει μόνο φορητές εικόνες λαϊκής τεχνοτροπίας που είναι έργα του 1830- 1870. Ο δυτικός τοίχος του ναού είναι μεσότοιχος ενός άλλου κτιρίου, που προστέθηκε αργότερα και το οποίο χρησιμεύει ως αρχονταρίκι. Στη θέση του παλιότερα υπήρχε στέρνα για την αποθήκευση νερού. Νοτιοδυτικά του ναού έχει κτισθεί το νέο κτίριο των κελιών.
Στο προαύλιο της Μονής, ένας εξώστης – σχεδόν μετέωρος- πάνω από το Άργος και τον Αργολικό κάμπο, ανάμεσα σε όμορφα λουλούδια και ψηλά κυπαρίσσια, ο επισκέπτης μπορεί να ξεκουραστεί κάτω από την πλατύφυλλη κληματαριά.
Στο ανατολικό τμήμα της πεντακάθαρης και ολάνθιστης αυλής, που με πολλή αγάπη φροντίζει η μικρή αδελφότητα, μετά από έγκριση της Αρχαιολογίας, το 1970 κτίσθηκε ένας μικρός ναός, αφιερωμένος στην Παναγία τη Γιάτρισσα, στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και στην Αγία Μαρία την Αιγυπτία. Αυτός ο ναός κτίστηκε κυρίως, ως πράξη ευλάβειας και τιμής στην Παναγία (Θεοτόκο) του κάστρου, η οποία είχε κτισθεί από τον επίσκοπο Άργους Νικήτα, το 1174.