Για τους κριτές ξένων αμαρτιών...

 

Για τους κριτές ξένων αμαρτιών.
…Καταλαλιά σημαίνει,
γέννημα του μίσους, ασθένεια λεπτή,
αλλά και πάγια.

Σημαίνει υπόκρισης αγάπης,
αιτία της ακαθαρσίας,
αιτία του βάρους της καρδιάς,
εξαφάνιση της αγνότητας.
Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε
αλλά μυστικά μετανόησε.
Και αυτόν που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο,
ο Θεός τον θεώρησε αγνό,
γιατί με την μετάνοια του Τον είχε πλήρως εξευμενίσει.

Ακόμη και την ώρα του θανάτου του,
αν δεις κάποιον να αμαρτάνει,
μήτε τότε να τον κατακρίνεις.
Διότι η απόφασις του Θεού είναι
άγνωστη στους ανθρώπους.

Μερικοί έπεσαν φανερά σε μεγάλα αμαρτήματα, κρυφά όμως έπραξαν πολύ μεγαλύτερα καλά. Έτσι εξαπατήθηκαν οι φιλοκατήγοροι,
και εκείνο που κρατούσαν στα χέρια τους ήταν καπνός και όχι ήλιος.

Ας με ακούσετε, ας με ακούσετε όλοι εσείς οι κακοί κριταί των ξένων αμαρτιών.
Εάν είναι αλήθεια, όπως και πράγματι είναι,
ότι «εν ω κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε»
(Ματθ. ζ ΄2), τότε ας είσθε βέβαιοι,
ότι όσα αμαρτήματα καρηγορήσαμε τον πλησίον είτε ψυχικά είτε σωματικά,
θα περιπέσομε σ΄ αυτά.
Και δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά.

Η κρίση είναι αναιδής αρπαγή
του δικαιώματος του Θεού,
ενώ η κατάκριση όλεθρος της ψυχής
αυτού ο οποίος κατακρίνει.

Ο καλός «ραγολόγος» τρώει τις
ώριμες ρώγες των σταφυλιών
και δεν πειράζει καθόλου τις άγουρες.

Παρόμοια ο καλόγνωμος
και συνετός άνθρωπος,
όσες αρετές βλέπει στους άλλους
τις σημειώνει με επιμέλεια,
ενώ ο ανόητος αναζητεί
τα ελαττώματα και τις κατηγορίες…

Μη κατακρίνεις και όταν ακόμη βλέπεις κάτι
με τους ίδιους τους οφθαλμούς σου,
διότι και αυτοί πολλές φορές εξαπατώνται.
Όσιος Ιωάννης Σιναΐτης
(Απόσπασμα από τον 10 λόγο στην Κλίμακα
"Περί καταλαλιάς).

π. Πέτρος Αθανασόπουλος