Η Νέα Κίος υποδέχθηκε με κάθε λαμπρότητα την ιστορική εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που διασώθηκε από την Κίο της Μικράς Ασίας τον Αύγουστο του 1922 από το πολεμικό Ναυτικό.
Η εικόνα η οποία αγιογραφήθηκε το 1920 στο Άγιο Όρος, διασώθηκε από άνδρες του αντιτορπιλικού «Πάνθηρ» τον Αύγουστο του 1922 και φυλασσόταν μέχρι σήμερα , ως λάφυρο πολέµου, στη Σχολή Ναυτικών ∆οκίµων.
Μετά από συντονισμένες προσπάθειες του πρώην αντιναυάρχου Π. Λίτσα ,της επιτροπής μνήµης και του εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού ναού Θεομάνας στη Νέα Κίο η εικόνα επέστρεψε μετά από 100 χρόνια στην Αργολίδα.
Την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022 στον Ιερό ναό της Αγίας Ειρήνης τελέστηκε αρχιερατική θεία λειτουργία χοροστατούντος του Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκταρίου.
Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, ο εφημέριος του Ιερού ναού πρωτοπρεσβύτερος π. Δημοσθένης Γάτσιος ευχαρίστησε τον πρώην δήμαρχο της Νέας Κίου Γεώργιο Μανινή ,καθώς και τον πρώην αντιναύαρχο Π.Λίτσα με καταγωγή από την Αργολίδα, για τις συντονισμένες ενέργειες τους ώστε να βρεθεί και να επιστρέψει η Ιερή εικόνα.
Κατόπιν η εκκλησιαστική επιτροπή και η επιτροπή μνήμης της Νέας Κίου ,δώρισαν μία εικόνα των Αγίων της Κίου από την Μικρά Ασία και διάφορα αναμνηστικά στον πρώην αντιναύαρχο κ. Π. Λίτσα.
Το αντιτορπιλικό Πάνθηρ (Β.Π. Α/Τ D-72 Πάνθηρ) ήταν παραγγελία της Ελληνικής Κυβέρνησης στα ναυπηγεία 'Camell Laird, Liverpool'. Το πλοίο εντάχθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό από το 1912 έως το 1946. Το πλοίο, μαζί με τα ομότυπα Αετός Ι, Ιέραξ ΙΙ και Λέων ΙΙ, που αποτέλεσαν τα λεγόμενα Θηρία του Πολεμικού Ναυτικού παραγγέλθηκαν από την Αγγλία στα ναυπηγεία 'Camell Laird, Liverpool'. Αγοράστηκαν έτοιμα για χρήση στην τιμή των 148,000 λιρών έκαστο, όταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι φαινόταν πιθανοί. 
Τα πλοία αυτά είχαν αρχικά παραγγελθεί από το ναυτικό της Αργεντινής, το δε Πάνθηρ αρχικά ονομαζόταν Santiago. Η παραλαβή του έγινε από τον Πλοίαρχο Αθ. Μιαούλη, ΒΝ, στο Παλέρμο της Σικελίας όπου είχε καταπλεύσει με ξένο πλήρωμα.
Στην διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων είχαν αγοραστεί μόνο τα βασικά πυρομαχικά (3000 βλήματα). Λόγω του ότι δεν υπήρχαν διαθέσιμες τορπίλες τα πλοία αρχικά ονομάστηκαν Ανιχνευτικά αντί για Αντιτορπιλικά. Στις 3 Δεκεμβρίου 1912, το Πάνθηρ μαζί με τα υπόλοιπα τρία Θηρία, ως μέλη του Ελληνικού Στόλου με επικεφαλής την ναυαρχίδα το Β.Π. Θ/Κ Γεώργιος Αβέρωφ και υπό την καθοδήγηση του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη έλαβε μέρος στην ναυμαχία της Έλλης και στις 5 Ιανουαρίου 1913 στην ναυμαχία της Λήμνου.
Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου εισήλθε καθυστερημένα στον πόλεμο στο πλευρό της Τριπλής Συμμαχίας και εξαιτίας της Ελληνικής ουδετερότητας τα τέσσερα Θηρία κατασχέθηκαν από τους συμμάχους τον Οκτώβριο του 1916, αντικαταστάθηκε το πλήρωμα από τους Γάλλους τον Νοέμβριο, ύψωσαν την γαλλική σημαία και υπηρέτησαν στο Γαλλικό Ναυτικό την περίοδο 1917-18. 
Το 1918 επεστράφησαν στην Ελλάδα σε άθλια κατάσταση και μετά από φιλότιμες προσπάθειες αποκατάστασης των ζημιών από τα ελληνικά πληρώματα κατάφεραν και ανέλαβαν καθήκοντα συνοδείας υπό ελληνική σημαία, κυρίως στο Αιγαίο Πέλαγος.
Την περίοδο 1919-20 το Πάνθηρ συμμετείχε στις επιχείρηση εκκένωσης των Ελλήνων προσφύγων από Νότια Ρωσία κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης μαζί με τα θωρηκτά Κιλκίς και Λήμνος και το Αντιτορπιλικό Λέων, παραμένοντας για 263 ημέρες στην Μαύρη Θάλασσα. Κατά τον Μικρασιατικό Πόλεμο συμμετείχε στον απόκλεισμό των μικρασιατικών παραλίων.
Μετά τον πόλεμο το Πάνθηρ ανακαινίστηκε , την περίοδο 1925-1927. Έχοντας επιζήσει την γερμανική εισβολή τον Απρίλιο του 1941 το Πάνθηρ έλαβε μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχοντας ώς βάση τον Ινδικό Ωκεανό. Μεταξύ του Μαΐου και του Οκτωβρίου 1942 ο οπλισμός του αναβαθμίστηκε επιτρέποντάς το να παρέχει καλύτερη αντιαεροπορική προστασία και ικανότητες πολέμου επιφανείας.
Μετά το τέλος του Πολέμου, το Πάνθηρ επανέπλευσε στην Ελλάδα και παροπλίστηκε το 1946.