Από το βιβλίο Η «Ιερή Αρρώστια», Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός του Μητρ. Αργολίδος Νεκταρίου

 

Πολύ σύντομα το δωμάτιο όπου νοσηλευόταν μετατράπηκε σε μοναστηριακό κελλί. Σιγά-σιγά και οι ασθενείς άρχισαν να καταλαβαίνουν και να εκτιμούντον μεγάλο αυτό πνευματικό θησαυρό και την ευλογία που τους χάρισε ο Θεός, στη δοκιμασία της ασθένειάς τους. Πήγαιναν γεμάτοι θλίψη και απόγνωση κι έφευγαν χαρούμενοι, γεμάτοι ελπίδα. Πολλοί άνθρωποι όταν επισκέπτονται ασθενείς νιώθουν αμηχανία και άγχος. Δεν ξέρουν τι να πουν και πώς να το πουν. Και πολλοί χριστιανοί είναι εύκολοι στις συμβουλές και στο κήρυγμα περί δοκιμασίας, περί της πρόνοιας του Θεού, περί της ανάστασης και της αιώνιας ζωής. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές, όλα αυτά τα κηρύγματα δεν αγγίζουν τις πονεμένες ψυχές, γιατί λέγονται εκ του
ασφαλούς. «Πρέπει πάντα να ξέρεις τι είναι αυτό για το οποίο μιλάς. Προσωπικά δεν δέχομαι να ακούσω για την ανάσταση των νεκρών, παρά μόνον από κάποιον
που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου», γράφει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Σ. Ζουμπουλάκης5. Να γιατί ο λόγος του Αγίου Νικηφόρου που είχε
δοκιμάσει στο έπακρο τον πόνο και την οδύνη, μιλούσε τόσο στις πληγωμένες υπάρξεις που τον πλησίαζαν. Πολλοί κοντά του βρήκαν την πίστη και το κουράγιο να σηκώσουν τον δικό τους σταυρό. Ο αδύναμος ταλαιπωρημένος π. Νικηφόρος είχε γίνει ο ιεραπόστολος των λεπρών και για κάθε ψυχή θλιβομένη και καταπονημένη.

Από το βιβλίο Η «Ιερή Αρρώστια», Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός του Μητρ. Αργολίδος Νεκταρίου, Εκδόσεις Επιστροφή
ISBN 978-618-8345041