Κατανυκτική η 2η στάση των Χαιρετισμών στην Παναγία στον Αγ. Γεώργιο Ναυπλίου

 

Σε κλίμα κατάνυξης τελέσθηκε η Δεύτερη στάση των χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην πόλη του Ναυπλίου την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024. 

Την Ιερά ακολουθία τέλεσε ο εφημέριος του ναού, πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Κιντής. Κατά την Ιερά ακολουθία των Χαιρετισμών, έψαλλε ο πρωτοψάλτης Δημήτριος Καρκαλάτος και ο Λαμπαδάριος κ. Γκολέμης

Ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι από τους σημαντικότερους και παλαιότερους στο Ναύπλιο. Κτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα, στην διάρκεια της πρώτης Ενετοκρατίας, ενώ για μεγάλη περίοδο είχε μετατραπεί σε τζαμί. Η εκκλησία εσωτερικά είναι ιδιαίτερα μεγαλοπρεπής και εντυπωσιάζει με τις τοιχογραφίες, το βαρύ τέμπλο, τους θρόνους του βασιλιά και του δεσπότη, καθώς και τις ξύλινες πολυθρόνες της.

Στον ναό του Αγ. Γεωργίου εκτυλίχθηκαν μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας, όπως η νεκρώσιμη ακολουθία για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό το 1824, η κηδεία του Καποδίστρια το 1831, καθώς και η κηδεία του Υψηλάντη το 1832, ο οποίος ενταφιάστηκε στον νάρθηκα. Νωρίτερα, το 1676, έγινε η επίσημη υποδοχή του Δόγη και Διοικητή του Ενετικού στόλου Φραντσέσκο Μοροζίνι, ο οποίος απελευθέρωσε την πόλη από τους Τούρκους. Σε αυτόν τον ναό, επίσης, το 1833, η ελεύθερη Ελλάδα υποδέχτηκε επίσημα τον πρώτο βασιλιά Όθωνα, ο θρόνος του οποίου υπάρχει μέχρι σήμερα.

Το 1824 στέγασε το Υπουργείο Παιδείας και το 1830 το Ελληνικό Σχολείο. Ο ναός ανήκει στον τύπο της βασιλικής μετά τρούλου. Χαρακτηριστική είναι η παράσταση του Μυστικού Δείπνου, αντίγραφο του περίφημου έργου του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που φιλοτεχνήθηκε πιθανότατα τον 18ο αιώνα σε δυτικότροπο στυλ. Το 1823, οι τοιχογραφίες του ναού επιζωγραφίστηκαν από τον αγιογράφο Δημήτριο Βυζάντιο, συγγραφέα του γνωστού έργου «Βαβυλωνία». Ο νάρθηκας και το κωδωνοστάσιο προστέθηκαν το 1834 επί Αντιβασιλείας σε ανάμνηση της άφιξης του βασιλιά Όθωνα στην πόλη. Τότε ο Αγ. Γεώργιος έγινε η Μητρόπολη του Ναυπλίου.

Δεύτερη στάση των Χαιρετισμών στην Παναγία

Ήκουσαν oι ποιμένες, των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν·και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν γαστρί της Μαρίας βοσκηθέντα, ήν υμνούντες είπον·

Χαίρε, αμνού και Ποιμένος Μήτερ• χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον• χαίρε, Παραδείσου θυρών ανοικτήριον.
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη• χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα• χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα• χαίρε, λαμπρόν της Χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε, δι’ ής εγυμνώθη ο Άδης• χαίρε, δι’ ής ενεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Θεοδρόμον αστέρα θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλῃ• και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αύτού ηρεύνων κραταιόν Άνακτα, και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες
Αλληλούια.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους• καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν, εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ• χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα• χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς• χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.

Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας• χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε, πυρὸς προσκύνησιν παύσασα• χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης• χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα• ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν, ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μὴ εἰδότα ψάλλειν•
Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας, τοῦ ψεύδους τὸ σκότος• τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν• οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες, ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον.