Ἡ Ὁσία Μακρίνα ἔζησε τόν 4ο αἰῶνα μ.Χ. καί ἦταν ἀδελφή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τῶν Ἁγίων Γρηγορίου Νύσσης καί Πέτρου Σεβαστείας. Ἀναδείχθηκε στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μεγάλη καί ἔκλαμπρη μορφή παρθένου προικισμένης μέ τά πιό ἐξαίσια χαρίσματα σώματος καί πνεύματος. Ἀνατράφηκε θεοφιλῶς ἀπό τήν εὐσεβέστατη μητέρα της Ἐμμέλεια, καί ἀπό πολύ νεαρή ἡλικία εἶχε μάθει νά κατανοεῖ τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Γραφῶν, στήν μελέτη τῶν ὁποίων ἐπιδιδόταν μέ ἐξαίρετο ζῆλο.
Μετά τόν θάνατο τοῦ μνηστήρα της, καί λίγο ἀργότερα μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα της, ἡ Μακρίνα ἀφοσιώθηκε στήν σωματική καί πνευματική ἀνατροφή τῶν ἀδελφῶν της, τῶν ὁποίων ὑπῆρξε ἀπαράμιλλη παιδαγωγός καί διδάσκαλος. Σέ αὐτήν ὀφείλεται τό ὅτι ὁ Βασίλειος ἀναδείχθηκε ὁ μέγιστος διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀργότερα ἀποσύρθηκε μέ τήν μητέρα της στό κτῆμα τους στόν Πόντο κοντά στόν ποταμό Ἴρι, ὅπου, ἀφοῦ ἵδρυσε μικρή γυναικεία ἀδελφότητα, ἔζησε μέ νηστεία καί προσευχή. Γιά τόν θεοφιλῆ βίο καί τίς πολλαπλές ἀρετές της εἶχε προικισθεῖ ἀπό τόν Θεό μέ θαυματουργική χάρη.
Ἡ Ὁσία Μακρίνα κοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 380 μ.Χ., καί ἐνταφιάσθηκε ἀπό τόν ἀδελφό της Ἅγιο Γρηγόριο στόν τάφο τῶν γονέων της.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τήν ὡραιότητα.
Σοφίας ἔρωτι, τόν νοῦν πτερώσασα, κόσμου εὐπάθειαν, ἐμφρόνως ἔλιπες, καί ἐνδιαίτημα τερπνόν ἐγένου θείας ἀγάπης· σύ γάρ δι’ ἀσκήσεως, καί ἠθῶν τελειότητος, νύμφη ἐχρημάτισας, τοῦ Σωτῆρος περίδοξος· ᾧ πρέσβευε ὑπέρ τῶν βοώντων· χαίροις Μακρίνα Θεοφόρε.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς φωτός ἀνάπλεως δικαιοσύνης, τύπος θείων πράξεων, καί ἀρετῶν μυσταγωγός, ὤφθης τοῖς πίστει βοῶσί σοι· χαίροις Μακρίνα, παρθένων ἀγλάϊσμα.
Μεγαλυνάριον.
Ἤνθησας ἐκ ῥίζης περικλεοῦς, κλέος εὐσεβείας, γεωργοῦσα ἀπό παιδός· βίῳ γάρ ἀμέμπτῳ, καί τρόποις ἐναρέτοις, Μακρίνα διαπρέπεις, ὡς καλλιπάρθενος.