Στίχος από τον δεύτερο ψαλμό του προφητάνακτος Δαυίδ, ο οποίος έζησε τον 10o αιώνα προ Χριστού, δηλαδή πριν από 3000 χρόνια από σήμερα. Ο ψαλμός γράφτηκε με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος απευθυνόμενος προς τους συγχρόνους του και, δια μέσου αυτών, προς όλους τους ανθρώπους έως συντελείας του κόσμου.
Ο Δαυίδ ήθελε να προετοιμάσει τον λαό δια να υποδεκτεί επί της γης τον Θεάνθρωπο, αφού πρώτα πιστεύσει και τηρήσει τις εντολές του Θεού Πατέρα. Ως μέσο προτείνει την Παιδεία. Δράξασθε, γράφει, αρπάξτε δηλ. την Παιδεία, μελετήστε την εις βάθος για να βρείτε την αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς. Την πραγματική Παιδεία διακηρύσσει προ χιλιάδων ετών και όχι τη στείρα και αποστεωμένη γνώση ο ψαλμωδός για την ανεύρεση της Αλήθειας.
Δεν έρχεται σε αντίθεση η πραγματική επιστήμη με την Ορθοδοξία. Αντίθετα μάλιστα, συμφωνούν. Υπάρχουν, βέβαια, και οι αρνητές της απόψεως αυτής, χωρίς να έχουν σοβαρά επιχειρήματα. Απλά αρνούνται την Αλήθεια. Η καλλιέργεια της πραγματικής Παιδείας και η εις βάθος μόρφωση του Λαού θα τον οδηγήσει σε λεωφόρους πραγματικής ελευθερίας, σε δρόμους πρωτόγνωρους και λυτρωτικούς.
Δράξασθε παιδείας για να πληροφορηθούμε όλοι μας ότι ο Θεός έπλασε άνδρα και γυναίκα. Άρσεν και θήλυ διαβάζουμε εις την Παλαιά Διαθήκη και μελετώντας τη φύση διαπιστώνουμε ότι και εκεί υπάρχουν μόνο αρσενικά και θηλυκά και συνέρχονται εις γάμου κοινωνία (ζευγαρώνουν) αρσενικό και θηλυκό. Οι σεξουαλικές προτιμήσεις των ανθρώπων δεν πρέπει να συγχέονται με το φύλο. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σάρκα για να υποκύπτει σε όλες τις επιθυμίες της. Είναι και πνεύμα και μάλιστα θεϊκό και έχει λογική και συνείδηση και πρέπει να εγκρατεύεται.
Δράξασθε παιδείας για να διαπιστώσομε ότι η πρώτη γυναίκα η Εύα πλάστηκε από την πλευρά του Αδάμ για να είναι ισότιμη προς αυτόν. Εις τον ειδωλολατρικό κόσμο η θέση της γυναίκας ήταν υποβαθμισμένη. Ο Χριστός ανύψωσε την θέση της γυναίκας και την επανέφερε εις θέση ισοτιμίας με τον άνδρα, διότι η γυναίκα από την δημιουργία της είναι ισότιμη με τον άνδρα. Ο Χριστός το βροντοφώναξε. Και όμως μετά από πολλούς αιώνες γεννήθηκε το λεγόμενο φεμινιστικό κίνημα για να διεκδικήσει την ισότητα. Τι πέτυχε το κίνημα;; Μάλλον υποβάθμισε την γυναίκα. Της αφαίρεσε την θηλυκότητα και την κατέστησε κακέκτυπο του άνδρα. Ευτέλισε το θεόδοτο σώμα της και ακολουθώντας την μόδα κυκλοφορεί ημίγυμνη εις τους δρόμους διαφημίζοντας τα κάλλη της. Θεωρώντας το σώμα της κτήμα της οδηγείται σε εκτρώσεις, αφαιρώντας από το κυοφορούμενο πλάσμα τη δυνατότητα να δει το φως του ήλιου, δικαίωμα που η ίδια είχε. Ρώτησε το κυοφορούμενο και εν δυνάμει παιδί της αν θέλει ή δεν θέλει να ζήσει;;
Ισότιμα τα δυο φύλα με διαφορετικούς ρόλους αλληλοσυμπληρούμενους και με την ελεύθερη βούλησή τους ενώνονται για τη δημιουργία οικογένειας με τα ιερά δεσμά του γάμου. Γάμος υφίσταμαι μεταξύ ετερόφυλων ανθρώπων με την ευλογία της Εκκλησίας. Όλα τα άλλα είναι νομικά κατασκευάσματα, του κοσμικού κράτους αντίθετα με την Ορθοδοξία. Λύνουν, ίσως, κάποια κοινωνικά προβλήματα τα οποία δημιουργούνται από την μόδα και την επήρεια του ανθρωποκτόνου κακού.
Όλα αυτά βέβαια σε χώρες που έχουν επηρεαστεί από το πνεύμα του Χριστιανισμού (ορθόδοξες ή μη). Δεν τις ακούμε να διεκδικούν δικαιώματα και για τις άλλες γυναίκες που ζουν σε χαρέμια της πολυγαμίας και της μπούρκας. Εις τις χώρες τους εμφανίζονται επαναστάτριες αλλά, όταν επισκέπτονται τέτοιες χώρες ξεχνούν την επανάσταση και συμμορφώνονται με τα εκεί κρατούντα.
Δράξασθε παιδείας για να εξαφανιστεί η βία από την κοινωνία. Οι νέοι δεν έχουν σωστά πρότυπα για να ακολουθήσουν. Φροντίζουν οι επιτήδειοι να αμαυρώνουν ιδανικά και πρότυπα. Δημιουργούν την μόδα αντίθετη εις την έννοια της πατρίδας, του Χριστιανισμού, της αξιοκρατίας, της εργασίας, της παραδοχής ότι όλοι είμαστε εικόνες του Θεού πλασμένοι από τα ίδια χέρια ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος, της μόρφωσης, του φύλου κλπ. Συγχρόνως προβάλλουν αρνητικά πρότυπα, την ιδιαιτερότητα κάποιων. Την εξαίρεση του γενικού κανόνα προσπαθούν να την επιβάλλουν και εις τους άλλους. Να γίνουμε όλοι όπως αυτοί. Αντίθετοι σε κάθε λογική.
Δεν προτείνουμε τον καιάδα των ανθρώπων, αλλά των παθών. Του καθένα μας το πάθος. Υπάρχουν και λειτουργούν και πνευματικοί κανόνες θα μας έλεγε η σωστή παιδεία. Αγάπη πραγματική και όχι υστερόβουλη να έχουμε ο ένας για τον άλλο. Το χρήμα και η ύλη γενικά είναι μέσο εξυπηρέτησης των αναγκών και όχι είδος προς συσσώρευση. Πήρε κανένας πλούσιος ή μεγιστάνας περισσότερα από δυο μέτρα γης τα οποία παίρνει και ο πτωχός του Θεού;; Όχι προφανώς..
Πολλά θα μπορούσε να γράψει κάποιος για τα αγαθά τα οποία προκύπτουν από μια σωστή παιδεία. Ειρηνική συνύπαρξη των Λαών. Αλληλοσεβασμός και εκτίμηση του προσώπου και της προσωπικότητας. Ευγένεια και πολιτισμός. Σωστές κοινωνικές σχέσεις και οικογένειες με ισχυρούς δεσμούς. Κοινωνίες της ισότητας και ισοτιμίας, της αξιοκρατίας και της αναγνώρισης της προσφοράς του καθενός εις το κοινωνικό σύνολο. Προβολή σωστών προτύπων ιδιαιτέρως εις τους μαθητές και νέους. Διάχυση των καλών της εργασίας και της προσπάθειας. Παραδειγματισμός από το παρελθόν, καταδικάζοντας τα άσχημα και αντλώντας χρήσιμα συμπεράσματα από τα καλά του χθες. Ενισχύεται η φιλοπατρία με αναφορές εις τους αγώνες του γένους για ελεύθερη πατρίδα με πίστη εις τον Χριστό και εις την μακραίωνη ιστορική προσφορά του ελληνικού γένους εις τον παγκόσμιο πολιτισμό και εις την επιστήμη. Κάθε Λαός μπορεί να υπερηφανεύεται για την προσφορά του.
Κλείνοντας το παρόν κείμενο θα πρότεινα εις τα σχολεία να είναι απαραίτητη η παρουσία σε καθημερινή βάση κληρικού, όπως γίνεται με τους κοινωνιολόγους και ψυχολόγους. Η συνεργασία των θα είναι πολύτιμη για τους μικρούς μαθητές. Θα πηγαίνουν όσοι μαθητές επιθυμούν κατά το πρότυπο των ψυχολόγων-κοινωνιολόγων. Αρκετά προβλήματα της κοινωνίας και των νέων έχουν χαρακτήρα πνευματικό. Η ψυχολογία δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει μόνη της, ούτε και η κοινωνιολογία. Η συμβολή του κληρικού-πνευματικού θα είναι αρκετά μεγάλη εις την λύση των προβλημάτων της καθημερινότητας και της κοινωνίας σήμερα αλλά και μακροχρόνια.
Πολλαπλώς ωφελημένη θα είναι η κοινωνία αν εφαρμόσει τον στίχο του ψαλμού δράξασθε παιδείας.
Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός