Την Ιερά ακολουθία τέλεσε ο εφημέριος του ναού, πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Κιντής. Κατά την Ιερά ακολουθία των Χαιρετισμών, έψαλλε ο πρωτοψάλτης Δημήτριος Καρκαλάτος και ο Λαμπαδάριος κ. Γκολέμης
Ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι από τους σημαντικότερους και παλαιότερους στο Ναύπλιο. Κτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα, στην διάρκεια της πρώτης Ενετοκρατίας, ενώ για μεγάλη περίοδο είχε μετατραπεί σε τζαμί.
Η εκκλησία εσωτερικά είναι ιδιαίτερα μεγαλοπρεπής και εντυπωσιάζει με τις τοιχογραφίες, το βαρύ τέμπλο, τους θρόνους του βασιλιά και του δεσπότη, καθώς και τις ξύλινες πολυθρόνες της.
Στον ναό του Αγ. Γεωργίου εκτυλίχθηκαν μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας, όπως η νεκρώσιμη ακολουθία για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό το 1824, η κηδεία του Καποδίστρια το 1831, καθώς και η κηδεία του Υψηλάντη το 1832, ο οποίος ενταφιάστηκε στον νάρθηκα.
Νωρίτερα, το 1676, έγινε η επίσημη υποδοχή του Δόγη και Διοικητή του Ενετικού στόλου Φραντσέσκο Μοροζίνι, ο οποίος απελευθέρωσε την πόλη από τους Τούρκους. Σε αυτόν τον ναό, επίσης, το 1833, η ελεύθερη Ελλάδα υποδέχτηκε επίσημα τον πρώτο βασιλιά Όθωνα, ο θρόνος του οποίου υπάρχει μέχρι σήμερα.
Το 1824 στέγασε το Υπουργείο Παιδείας και το 1830 το Ελληνικό Σχολείο. Ο ναός ανήκει στον τύπο της βασιλικής μετά τρούλου. Χαρακτηριστική είναι η παράσταση του Μυστικού Δείπνου, αντίγραφο του περίφημου έργου του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που φιλοτεχνήθηκε πιθανότατα τον 18ο αιώνα σε δυτικότροπο στυλ. 
Το 1823, οι τοιχογραφίες του ναού επιζωγραφίστηκαν από τον αγιογράφο Δημήτριο Βυζάντιο, συγγραφέα του γνωστού έργου «Βαβυλωνία». 
Ο νάρθηκας και το κωδωνοστάσιο προστέθηκαν το 1834 επί Αντιβασιλείας σε ανάμνηση της άφιξης του βασιλιά Όθωνα στην πόλη. Τότε ο Αγ. Γεώργιος έγινε η Μητρόπολη του Ναυπλίου.
Νέαν ἔδειξε κτίσιν,
ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,
ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις·
ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός,
καὶ φυλάξας ταύτην,
ὥσπερ ἦν ἄφθορον,
ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες,
ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες·
Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,
χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ξένον τόκον ἰδόντες,
ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες·
διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός,
ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος·
βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος,
τοὺς αὐτῷ βοώντας·
Ἀλληλούια.
Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω,
καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν,
ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος·
συγκατάβασις γὰρ θεϊκή,
οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε,
καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου,
ἀκουούσης ταῦτα·
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα,
χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,
χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ,
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις,
χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας,
χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων,
κατεπλάγη τὸ μέγα,
τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον·
τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν,
ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον,
ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα,
ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·
Ἀλληλούια.
Ρήτορας πολυφθόγγους,
ὡς ἰχθύας ἀφώνους,
ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε·
ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,
τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,
καὶ τεκεῖν ἴσχυσας·
ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες,
πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον,
ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ,
πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε·
καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός,
δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος·
ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας,
ὡς Θεὸς ἀκούει·
Ἀλληλούια.
