Αγαπητή κ.Άλκηστη Ζαφειρία, γννωρίζετε καλά πως για κάποιους λόγους και δη από την κωδωνοκρουσία του Ιερού Ναού , δεν υπάρχει και η πλέον μεγάλη συμπάθεια μεταξύ μας , τόσα χρόνια γειτόνοι.
Όμως δεν μπορώ να μην εκτιμήσω την ολόψυχη αφιέρωσή σας στο έργο και το λειτούργημα που υπηρετείτε στην αρχαιολογική επιστήμη.
Γύρω στα εικοσιπέντε χρόνια σας γνωρίζω και σας βλέπω από την Εκκλησιά με ένα βιβλίο πάντα στα χέρια να μελετάτε την επιστήμη σας ταυτισμένη αχώριστα με την δύσκολη αποστολή σας, πάντα ασκητική, λιτή και απλή, δίχως το ύφος της φαντασμαγορίας που πολλές φορές συνοδεύει τους έχοντας εξουσία.
Σας λένε δεινή και αδυσώπητη μα κατά βάθος κρύβετε μέσα σας ανεκτίμητο πλούτο ψυχής που, όσο αφανής είναι, τόσο πολύτιμος γίνεται.
Δεχθείτε παρακαλώ την συμπαράστασή μου στην άδικη προς το μέρος σας για τα πικρόχολα σχόλια εκ των μέσων ενημερώσεως που κάθε φορά ζητούν και από ένα θύμα για να το κατασπαράξουν και να χορτάσουν από το αίμα του.
Ήταν πιστεύω μία ατυχή στιγμή που δεν σας αντιπροσώπευε μα ούτε και την κ.Υπουργό επίσης που ίσως εκ της κοπώσεως να έγινε λίγο αυστηρή.
Σας εύχομαι καλή και γαλήνια Σαρακοστή και με το καλό το Άγιον Πάσχα .
π.Διονύσιος Ταμπάκης